روایاتی وجود دارد که خداوند هر پیامبری را که خواست مبعوث کند، درباره ولایت امیر المؤمنین علی و سایر ائمه اطهار(ع) از آنها پیمان گرفته است، که برخی از این احادیث دارای سند صحیحی هستند.[1]
درباره نپذیرفتن ولایت حضرت علی(ع) از سوی حضرت آدم؛ در روایتی نقل شده است: «خداوند هر پیامبرى را که مبعوث نمود- از آدم(ع) تا محمد(ص)- ولایت اهل بیت را بر آنان عرضه داشت، هر کدام که پذیرفتند، آسوده و راحت شدند، و هر کدام که درنگ نمودند، گرفتار نوعی ناراحتى و دردسر شدند. آدم به گناه، نوح به غرق، ابراهیم به آتش، یوسف به چاه، ایوب به بلا و داود به خطاکارى».[2]
در زمینه این روایت باید به دو نکته اشاره کرد:
الف . این روایت هم جهت محتوا و هم جهت مرسل بودن چندان قابل اعتماد نیست.
ب . در این روایت سخن از انکار و نپذیرفتن ولایت حضرت علی(ع) نیست، بلکه تنها اندکی تعلّل و درنگ در پذیرش است.
درباره نپذیرفتن ولایت حضرت علی(ع) از سوی حضرت آدم؛ در روایتی نقل شده است: «خداوند هر پیامبرى را که مبعوث نمود- از آدم(ع) تا محمد(ص)- ولایت اهل بیت را بر آنان عرضه داشت، هر کدام که پذیرفتند، آسوده و راحت شدند، و هر کدام که درنگ نمودند، گرفتار نوعی ناراحتى و دردسر شدند. آدم به گناه، نوح به غرق، ابراهیم به آتش، یوسف به چاه، ایوب به بلا و داود به خطاکارى».[2]
در زمینه این روایت باید به دو نکته اشاره کرد:
الف . این روایت هم جهت محتوا و هم جهت مرسل بودن چندان قابل اعتماد نیست.
ب . در این روایت سخن از انکار و نپذیرفتن ولایت حضرت علی(ع) نیست، بلکه تنها اندکی تعلّل و درنگ در پذیرش است.
[2]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 138 – 139، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق.