آیا در اسلام، محدودیت هایی برای سرپرستی فرزند دیگران وجود دارد؟

پرورش و سرپرستیِ کودکی که بدون سرپرست است و یا سرپرستان او، از نگهداریش عاجز بوده و با رضایت کامل، فرزندشان را به دیگری می‌سپارند، به لحاظ شرعی ایرادی ندارد، اما در قوانین کشورها، جهت مراعات حال کودکی که در آن زمان از اختیار کافی برخوردار نیست، مقرراتی را برای این موضوع (چون نازا بودن زوجینی که می خواهند مسئولیت کودک را به عهده گیرند) وضع کرده‌اند.

دین اسلام، فرزند خوانده و فرزند واقعی انسان را در احکام و حقوق یکسان نمی‌داند، و حتی در قرآن کریم به این نکته اشاره می‌فرماید که «خداوند فرزندخوانده‏هاى شما را، فرزند حقیقى شما قرار نداده است». لذا یکی از مباحث، دربارۀ فرزند خوانده، مسئله‌ی حدود ارتباط او با افراد پیرامونش می‌باشد و این که فرزند خوانده چگونه به زن و مردی که سرپرستی او را به عهده گرفته‌اند، مَحرم می‌شود؟ که راه‌هایی برای محرمیّت پیشنهاد شده است.