آیا در هنگام قیامت، برزخیان نیز آن اتفاقات را تجربه می کنند؟ آنها در آن هنگام چه وضعی دارند؟

از مسلّمات قرآنی این است که در عالم، تحقیقاً دو نفخه صور، اتفاق می افتد. نفخه اول زمانی است که عمر دنیا تمام شده و به وسیله آن تمام موجودات زنده روی زمین از بین می روند. در نفخه بعد که به نفخه حیات مشهور است، همه انسان ها، زنده می شوند. هر دو نفخه به طور ناگهانی اتفاق می افتد و فاصله بین دو نفخه نیز، معلوم نیست. در برخی از روایات، این فاصله چهل سال ذکر شده است، که معلوم نیست بر اساس چه معیاری ذکر شده است. قیامت با نفخ صور اول شکل می گیرد. و قبل از قیامت، اتفاقاتی در عالم رخ می دهد،که به اصطلاح، به آنان ” اشراط الساعة “؛ یعنی مقدمات قیامت، می گویند. برخی از آیات قرآن رسیدن ناگهانی قیامت را تأیید می کند، به طوری که مردم مشغول زندگی روز مره خود هستند قیامت فرا می رسد و همه آنان را فرا می گیرد. خداوند می فرماید: “آنها جز یک صیحه (آسمانى) را انتظار نمى‏کشند (نفخه اول صور را که نفخه اماته است) که آنان را در حالى که با یک دیگر (در امور دنیاى خود) در خصومت‏اند فرا گیرد.” یا در آیه دیگر می فرماید: “(چنان نیست که می گویند) بلکه آنان انتظارى جز ساعت قیامت را ندارند که ناگهان براى آنها خواهد رسید و آنها غافل و بی‌‏خبرند.” معنای آیات این است که، حوادث هولناک قیامت، بعد از شروع قیامت و مردن زندگان، که با نفخ صور اول محقق می شود، رخ می دهد.