دعای سیفی صغیر، معروف به دعای قاموس، در مفاتیح الجنان آمده است. شیخ عباسی قمی(ره) درباره آن میگوید: «شیخ اجل ثقة الاسلام نورى – عطر الله مرقده – در صحیفه ثانیه علویه آنرا ذکر کرده و فرموده که از براى این دعا در کلمات ارباب طلسمات و تسخیرات شرح غریب است و از براى او آثار عجیبه ذکر کردهاند و من چون اعتماد بر آن نداشتم ذکر نکردم، لکن اصل دعا را ذکر میکنم تسامحاً و تأسیاً بالعلماء الاعلام».[1]
برای دعای سیفی صغیر سلسله سند روایی یافت نشده است. و آثاری هم که برای آن ذکر شده در سخنان معصومان(ع) نسبت به دعاهای مورد اعتماد دیگر نیامده است، اما با مراجعه به متن دعا مشخص میشود که محتوای آن با معارف قرآنی و روایات معتبر سازگاری دارد. بنابر این، خواندن دعای سیفی صغیر و دیگر دعاهایی که سند معتبر به پیامبر اکرم(ص) و یا یکی از امامان(ع) ندارند تا زمانی که مشتمل بر مطلبی مخالف قرآن و روایات مورد اعتماد نباشند، جایز است. و هر فرد میتواند به زبان خود با خدا نجوا کند. و انشاء الله خداوند به فضل خودش به خواننده آن ثواب میدهد. احتمالاً شیخ عباس قمی(ره) نیز به همین جهت دعای سیفی صغیر را در مفاتیح الجنان آورده است.
گفتنی است؛ علامه مجلسی(ره) دعای دیگری نیز با عنوان دعای حرز یمانی معروف به دعای سیفی نقل کرده و برای آن سندهایی نیز ذکر میکند،[2] اما عبارات آن کاملاً با دعای سیفی صغیر متفاوت است. آن دعا نیز از جهت متن مورد تأیید است.
[1]. قمى، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، ص 106 – 107، انتشارات اسوه، قم.
[2]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 92، ص 240، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403ق.