در مآخذ و منابع اسلامی ما، حدیثی دالّ بر ممنوع و قدغن بودن رفتن به مکانی که سابقا عذاب الاهی در آن جا نازل شده، نیافتیم، بله در روایت آمده است علی (ع) فرمود: “یچ پیامبر و وصىّ پیامبرى را جایز نیست که در چنین زمینى نماز گزارد” و خود آن حضرت نیز از نماز خواندن در آن مکان امتناع ورزیدند.
با توجه به این که آن حضرت، دیگران را از سکونت در آن مکان منع ننموده و از نماز گزاردن در آن جا بر حذر نداشته، از این رو رفتن، ماندن، نمازگزاردن… در آن مکان ها اشکالی ندارد.
اما این که چرا امام علی (ع) فرمود: “یچ پیامبر و وصىّ پیامبرى را جایز نیست که در چنین زمینى نماز گزارد” و خود آن حضرت نیز در آن مکان نماز نخواند، شاید بتوان گفت، از آن جایی که این سرزمین مورد لعن و غضب خداوند قرار گرفته و نماز خواندن پیامبر یا وصی پیامبر در مکانی موجب تقدّس آن مکان می شود؛ به همین دلیل آن بزرگواران در آن جا نماز نمی خواندند.