حدیث مورد سؤال در کتاب توحید صدوق باب «ما جاء في الرؤية» آمده است.[1] ترجمه حدیث چنین است: ابوبصیر میگوید: «به امام صادق(ع) عرض كردم آيا مؤمنان در روز قيامت پروردگار( عزّ و جلّ) را مىبينند؟ امام(ع) فرمود آرى و پيش از روز قيامت او را ديدهاند. عرض كردم در چه زمانی؟ فرمود در هنگامى كه به ايشان فرمود: «أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى»؛[2] آيا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند آرى تو پروردگار مائى. پس حضرت ساعتى ساكت شدهاند بعد از آن فرمود: «مؤمنان در دنيا پيش از روز قيامت او را مىبينند آيا تو چنان نيستى كه در همين وقت او را ببينى؟ ابوبصير ميگويد: «به آنحضرت عرض كردم فداى تو گردم، آیا میتوانم این حدیث را از شما نقل کنم؟ حضرت فرمود: نه؛ زيرا هرگاه تو اين حديث را نقل كنى، منكرى كه جاهل به این معنا باشد آنچه را ما میگویيم انكار میكند، و بعد آن فرض میكند كه اين تشبيه است و آن فرد با این تصور و این فرض كافر شده است. و ديدن به دل چون ديدن به چشم نيست؛ خدا برتر است از آنچه فرقه مشبهه و ملحدان او را وصف مىكنند».
سند حدیث
این حدیث از احادیث صحیح و مورد اعتماد علمای حدیث است و در کتابهای معتبری که در ابتدای کلام به آن اشاره گردیده، نقل شده است. طبق نظر علمای رجال، راویان این حدیث، ثقه هستند و خدشهای بر سند حدیث وارد نیست.[3]
[1]. ابن بابويه، محمد بن على، التوحيد( للصدوق)، محقق، مصحح، حسينى، هاشم، ص 117، جامعه مدرسين، قم، چاپ اول، 1398 ق.
[2]. اعراف، 172.
[3]. خوئى موسوی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحديث، ج 11، ص 254، ج 11، ص 231، ج 14، ص 272، ج 19، ص 59 – 61، مركز نشر آثار شيعه، قم، 1410 ق؛ نجاشى، ابو الحسن، احمد بن على، رجال النجاشي- فهرست أسماء مصنفي الشيعة، محقق، مصحح، شبيرى زنجانى، سید موسی، ص 441، دفتر انتشارات اسلامى، قم، 1407 ق.