قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
سؤال كننده : هادي جليل نژاد
برادران عزيزم در موسسه ولي عصر ببخشيد كه مدام مزاحم وقت ارزشمندتان مي شوم بنده در يك باري كه به يكي از سايت هاي اهل سنت سري زدم روايات بسياري را در مخالفت و معارضت با سيره و گفتارواقعي امام علي (ع) از ديدگاه ما شيعيان يافتم اگر اجازه دهيد هر بارنكاتي را كه برايم مبهم و مجهول است برايتان بفرستم تا با استفاده از پاسخ هاي مستند ومحكم شما ، جواب دروغ پراكني شان را در سايت خودشان بدهم.
براي مثال يكي از روايتهايشان درباره علي (ع) مطلب زير است:
حكيم ابو محمد هذلي نقل مي كند كه علي فرمود: يك روز رسول الله در تشييع جنازه اي شركت نمود, در آنجا فرمود آيا در ميان شما كسي هست كه بتان و مجسمه هايي كه در شهر مدينه وجود دارد نابود كند, و مقبره ها را با زمين هموار سازد؟ از ميان علي گفت: يا رسول الله من حاضرم! فرمود: پس بشتاب! علي پس از انجام ماموريت, نزد رسول الله بازگشت و گزارش كارش را ارابه كرد و گفت: يا رسول الله هر بتي كه ديدم منهدم ساختم و همه قبرهاي مرتفع را هموار كردم و تمام مجسمه ها را نابود كردم. آنگاه رسول خدا فرمود: هر كس دوباره اين بتان و مجسمه ها و قبور را مرمت و بازسازي كند, به احكامي كه از جانب خدا بر من نازل شده كفر ورزيده است.
مسند امام احمد بن حنبل: ۱/۸۷ (مسند علي بن ابي طالب)
وكيع بن جراح :
او غلط هاي بسيار داشت
او نقل به معني مي كرد و الفاظ را تغيير مي داد
او به سلف جسارت كرده شراب مي خورد و به باطل فتوي مي داد
مواردي ديگر از شراب خوردن وي
سفيان ثوري :
او مدلس بود
حبيب بن أبي ثابت :
مدلس بود
رواياتي دارد كه به نظر اهل سنت نبايد از آن ها پيروي كرد
علماي اهل سنت از روايت از او چشم پوشي كرده اند .
حكم تدليس در نظر علماي اهل سنت
ابو وائل :
او عثماني بود
مي گفت علي سبب بروز فاجعه شده است .
مي گفت خلفاي اسلام يا دين ندارند يا عقل!!!
ازحجاج دفاع مي كرد !!!
مسئول بيت المال ابن زياد بود.
شراب مي نوشيد و لباس معصفر به تن مي كرد .
اشكالات دلالي اين روايت :
اين روايت شاذ است .
اين دستور امير مومنان چه زماني صادر شده است ؟
اين روايت مي گويد قبر را به صورت كوهان شتر در نياوريد يعني درست مخالف آنچه اهل سنت انجام مي دهند .
نووي برداشت شيعه را در مورد اين روايت تاييد مي كند .
قسطلاني نظر شيعه را در مورد اين روايت تاييد مي كند .
روايت دوم
پاسخ به روايت دوم ( كه روايت مطرح شده در سوال نيز همين روايت است )
در ابتدا بايد گفت كه اين روايت فقط در كتب اهل سنت آمده است و به همين جهت براي شيعه حجت نمي باشد ؛ اما براي اينكه به خود اهل سنت نيز پاسخ گفته باشيم در مورد اين روايت ومطالبي كه به آن مربوط مي شود پاسخي خواهيم نوشت :
اهل سنت در اين زمينه دو روايت با مضمون هاي مشابه از امير مومنان روايت مي كنند :
«حدّثنا يحيي بن يحيي وأبو بكر بن أبي شيبة وزهير بن حرب ، قال يحيي: أخبرنا وقال الآخران: حدّثنا وكيع ، عن سفيان ، عن حبيب ابن أبي ثابت ، عن أبي وائل ، عن أبي الهيّاج الأسدي ، قال: قال لي علي(عليه السلام) : ألا أبعثك علي ما بعثني عليه رسول الله(صلي الله عليه وآله) لا تدَع تمثالا إلاّ طمسته ، ولا قبراً مشرفاً إلاّ سوّيته»
صحيح مسلم ج۲/ص۶۶۶ رقم ۹۶۹ باب الامر بتسوية القبر
سنن أبي داود ج۳/ص۲۱۵ رقم ۳۲۱۸ باب في تسوية القبر
سنن النسائي الكبري ج۱/ص۶۵۳ رقم ۲۱۵۸باب تسوية القبور إذا رفعت
سنن النسائي (المجتبي) ج۴/ص۸۸ رقم ۲۰۳۱ باب تسوية القبور إذا رفعت
سنن الترمذي ج۳/ص۳۶۶ رقم ۱۰۴۹باب ما جاء في تسوية القبور
مسند امام احمد بن حنبل: ج ۱ ص ۸۷ (مسند علي بن ابي طالب)
ابو هياج اسدي مي گويد : امير مومنان به من فرمودند : آيا تو را به همان كاري كه رسول خدا من را به آن مامور فرمودند ، نفرستم ؟ هيچ تصويري را باقي مگذار مگر آن كه آن را پوشانده باشي ، و هيچ قبري را باقي مگذار مگر آن كه آن را هموار كرده باشي .
درست است كه اين روايت در بيشتر صحاح سته و مسند احمد آمده است ، اما در اين روايت كساني هستند كه متخصصين بحث رجال ، از اهل سنت ، ايشان را تضعيف كرده اند :
عبد الله بن احمد از پدرش نقل مي كند كه گفت :
ابن مهدي أكثر تصحيفا من وكيع ووكيع أكثر خطأ منه وقال في موضع آخر أخطأ وكيع في خمسمائة حديث
تهذيب التهذيب ج۱۱/ص۱۱۰ و تهذيب الكمال ج۳۰/ص۴۷۱ و تاريخ بغداد ج۱۳/ص۵۰۷ و العلل ومعرفة الرجال ج۱/ص۳۹۴ و سير أعلام النبلاء ج۹/ص۱۵۵
ابن مهدي در نوشتن از وكيع بيشتر اشتباه مي كرد و وكيع از او بيشتر ( در خود روايت ) اشتباه مي كرد ؛ و در جايي ديگر نيز گفته است كه وكيع در ۵۰۰ روايت اشتباه كرده است .
از ابن مديني نيز نقل شده است كه گفت :
قال ابن المديني كان وكيع يلحن ولو حدثت بألفاظه لكانت عجبا كان يقول حدثنا الشعبي عن عائشة
ميزان الاعتدال في نقد الرجال ج۷/ص۱۲۷
تهذيب التهذيب ج۱۱/ص۱۱۴
تاريخ مدينة دمشق ج۶۳/ص۹۹
تاريخ الإسلام ج۱۳/ص۴۴۴
سير أعلام النبلاء ج۹/ص۱۵۴
از ابن مديني روايت شده است كه گفت : وكيع اشتباه سخن مي گفت ؛ و اگر خود الفاظ روايت را مي گفت نيكو بود ؛ مي گفت شعبي از عائشه براي من روايت كرده است !!!( با اينكه چنين چيزي ممكن نيست )
از ابي نصر مروزي نيز نقل شده است كه گفت :
كان يحدث بآخره من حفظه فيغير ألفاظ الحديث كأنه كان يحدث بالمعني ولم يكن من أهل اللسان
تهذيب التهذيب ج۱۱/ص۱۱۴
او در اواخر ( دوره نقل روايتش ) از حفظ روايت مي كرد ؛ پس الفاظ حديث را تغيير مي داد ؛ انگار كه نقل به معني مي كند و از اهل زبان نبود ( كلمات را تغيير مي داد )
و از احمد بن حنبل نقل شده است كه در مورد او گفت :
وسئل أحمد بن حنبل إذا اختلف وكيع وعبد الرحمن بن مهدي بقول من نأخذ؟ فقال عبد الرحمن يوافق أكثر و خاصة في سفيان و عبد الرحمن يسلم منه السلف ويجتنب شرب المسكر و كان لا يري أن تزرع أرض الفرات.
قال ابن المديني في التهذيب وكيع كان فيه تشيع قليل قال حنبل سمعت ابن معين يقول : رأيت عند مروان ابن معاوية لوحا فيه أسماء شيوخ : فلان رافضي ، وفلان كذا ، ووكيع رافضي.
فقلت له وكيع خير منك قال مني قلت نعم فما قال لي شيئا ولو قال شيئا لوثب عليه أصحاب الحديث
سير أعلام النبلاء، ج ۹، ص ۱۵۴. ميزان الاعتدال في نقد الرجال ج۷/ص۱۲۷
از احمد بن حنبل در مورد وكيع و عبد الرحمن بن مهدي سوال شد ؛ كه اگر اين دو با هم اختلاف داشتند كلام چه كسي را قبول كنيم ؟ پس پاسخ داد : عبد الرحمن بيشتر كلام درست مي گويد و مخصوصا در مورد روايات سفيان ؛ و عبد الرحمن در مورد سلف بد نمي گويد و از نوشيدن مسكرات پرهيز مي كند و كشاورزي در آب فرات را جايز نمي داند ( اما وكيع خير ) ؛ ابن مديني در تهذيب گفته است : او كمي شيعه گري داشت ( به سلف جسارت مي كرد ) ابن حنبل مي گويد از ابن معين شنيدم كه مي گفت : در نزد مروان بن معاويه كتابي ديدم كه در آن نوشته بود فلاني ( وكيع ) رافضي است ( به سلف جسارت مي كند ) ، پس به او گفتم : وكيع از تو بهتر است ؛ گفت : از من بهتر است ؟ گفتم آري
اما پاسخم را نداد ، و اگر چيزي مي گفت اصحاب حديث بر وي پريده و او را مي زدند .
خطيب بغدادي از وي نقل مي كند كه شراب مي خورد :
وكان يفطر علي نحو عشرة أرطال من الطعام ثم يقدم له قربة فيها نحو من عشرة أرطال نبيذ فيشرب منها ما طاب له علي طعامه ثم يجعلها بين يديه ويقوم فيصلي ورده من الليل وكلما صلي ركعتين أو أكثر من شفع أو وتر شرب منها حتي ينفذها ثم ينام
قرأت علي التنوخي عن أبي الحسن احمد بن يوسف بن يعقوب بن إسحاق بن البهلول الأنباري قال حدثني أبي قال حدثني جدي إسحاق بن البهلول قال قدم علينا وكيع بن الجراح فنزل في المسجد علي الفرات فكنت أصير إليه لاستماع الحديث منه فطلب مني نبيذا فجئته بمخيسة ليلا فأقبلت أقرأ عليه الحديث وهو يشرب فلما نفذ ما كنت جئته به أطفأ السراج فقلت له ما هذا فقال لو زدتنا لزدناك .
أخبرنا بن الفضل أخبرنا دعلج أخبرنا احمد بن علي الأبار حدثنا محمد بن يحيي قال قال نعيم بن حماد تعشينا عند وكيع أو قال تغدينا فقال أي شيء تريدون أجيئكم به نبيذ الشيوخ أو نبيذ الفتيان قال قلت تتكلم بهذا قال هو عندي أحل من ماء الفرات.
تاريخ بغداد ج۱۳/ص۵۰۲
او ده رطل (حدود پانزده كيلو) غذا مي خورد و سپس براي او مشكي مي آوردند كه در آن ۱۵ كيلو شراب بود ؛ پس از آن مقداري كه دوست داشت مي نوشيد ؛ و سپس آن را جلوي خويش قرار داده ايستاده نماز مي خواند !!! هر زمان كه دو ركعت مي خواند يا بيشتر يا يك ركعت ، دوباره از آن مي نوشيد تا اينكه مشك را خالي مي كرد !!! سپس مي خوابيد …
وكيع به نزد ما آمده پس در مسجدي در كنار فرات جاي گرفت ؛ من براي شنيدن روايت به نزد او مي رفتم ؛ پس از من شراب خواست ؛ پس براي او شب هنگام شراب بردم و به او روي كرده روايت خواندم و او مي نوشيد ؛ وقتي كه آنچه براي او آورده بودم تمام شد چراغ را خاموش كرده و گفت بس است !!! گفتم : براي چه ؟ پاسخ داد : اگر تو بيشتر مي آوردي ما هم بيشتر با تو روايت كار مي كرديم!!!
…از نعيم روايت شده است كه گفت : شام يا نهار را نزد وكيع خورديم ؛ پس گفت : چه چيزي براي شما بياورم ؟ شراب پيرمردان را ( شرابي سبك ) و يا شراب جوانان را ( سنگين ) !!! گفتم : از شراب سخن مي گويي؟ پاسخ داد : شراب نزد من از آب فرات گوارا تر است !!!
اين شخص با چنين وضعيتي چون يكي از مراجع اصلي در بحث روايت به شمار مي رود و روايات بسياري در فضائل صحابه و احكام ( طبق نظر اهل سنت ) دارد ، به همين جهت اشكالات او را به حساب نمي آورند و او را جزو مشايخ مي دانند .
ذهبي در مورد او مي گويد :
كان يدلس عن الضعفاء
ميزان الاعتدال ج۳ص ۲۴۵ سفيان بن سعيد
او از راويان ضعيف تدليس مي نمود ( نام ايشان را از سند حذف مي كرد و سند را به صورتي بيان مي نمود كه مورد قبول باشد )
از ابن مبارك نقل شده است كه گفت :
حدث سفيان بحديث ، فجئتُهُ وهو يدلسه ، فلما رآني إستحيي ، وقال: نرويه عنك
تهذيب التهذيب ج۴/ص۱۰۱ شماره ۱۹۹ سفيان بن سعيد بن مسروق الثوري .
به سفيان روايتي را گفتم ؛ پس به نزد او آمدم در حالي كه در سند اين روايت تدليس كرده ( و آن را براي مردم از خودش و بدون ذكر من نقل مي كرد تا چنين بيان كند كه خود از راوي بزرگي روايت شنيده است ) ؛ وقتي كه من را ديد خجالت كشيد و گفت : ( از اين به بعد ) از تو روايت خواهم كرد .
و از يحيي بن معين نقل شده است كه گفت :
جَهد الثوري أن يدلسَ عليَّ رجلا ضعيفاً فما أمكنه
تهذيب التهذيب ج۱۱/ص۱۹۲ رقم ۳۵۹ يحيي بن سعيد بن فروخ القطان
ثوري مي خواست كه روايتي را براي من از شخص ضعيفي روايت كرده و در آن تدليس كند اما نتوانست ( و من فهميدم )
و نيز از يحيي نقل شده است كه گفت :
لم يكن أحد أعلم بحديث أبي إسحاق من الثوري وكان يدلس
الجرح والتعديل ج۴/ص۲۲۵ رقم ۹۷۲ سفيان بن سعيد بن مسروق الثوري
كسي به اندازه ثوري در مورد حديث ابي اسحاق آگاهي نداشت اما او تدليس مي كرد .
ابن حبان در مورد او گفته است :
كان مدلساً
تهذيب التهذيب ۲: ۱۵۶ رقم ۳۲۳حبيب بن أبي ثابت ، تقريب التهذيب ص۱۵۰ رقم ۱۰۸۴ حبيب بن أبي ثابت
او مدلس بود .
ابن خزيمه نيز در مورد او همين سخن را مي گويد :
تهذيب التهذيب ج۲ ص۱۵۶رقم ۳۲۳حبيب بن أبي ثابت
عقيلي در مورد او مي گويد :
وله عن عطاء أحاديث لا يتابع عليها
تهذيب التهذيب ج۲ ص۱۵۶رقم ۳۲۳حبيب بن أبي ثابت
او از عطاء رواياتي دارد كه نمي توان آن ها را پذيرفت .
قطان نيز در مورد او مي گويد :
له غير حديث عن عطاء لا يتابع عليه وليست بمحفوظة
همان
او رواياتي چند از عطاء دارد اما اين روايات را نمي توان پذيرفت و در كتب ما موجود نيست .
عقيلي در مورد او مي گويد :
غَمَزهُ ابن عون
همان
ابن عون از او چشم فرو بسته است .
چون در اين سند دو نفر از راويان مدلس بودند ، بد نيست حكم تدليس را از نظر اهل سنت بدانيم :
عن الشافعي، قال: «قال شعبة بن الحجاج: التدليس أخو الكذب… وقال غُنْدَر: سمعت شعبة يقول: التدليس في الحديث أشد من الزنا، ولأن أسقط من السماء أحب إلي من أن أدلس… المعافي يقول: سمعت شعبة يقول: لأن أزني أحب إليّ من أن أدلّس» و…
الكفاية في علم الرواية خطيب بغدادي : ص ۳۹۵، دار الكتاب العربي بيروت.
از امام شافعي روايت شده است كه شعبة بن حجاج مي گفت : تدليس برادر دروغ است ؛ و غندر نيز گفته است : تدليس در روايت از زنا بدتر است ؛ و اگر از آسمان به زمين بيفتم ، براي من راحت تر است از اينكه تدليس كنم ؛ معافي مي گويد : از شعبة شنيدم كه مي گفت : اگر زنا كنم براي من از تدليس كردن دوست داشتني تر است …
حال اهل سنت ، چنين روايتي را در صحاح خويش آورده و به اسم اينكه اين روايت در صحاح آمده است ، مردم را مجبور به تخريب سنگ قبرها مي نمايند و شيعه را به اصطلاح تخطئه مي كنند .
او شفيق بن سلمة است كه از دشمنان امير مومنان بوده و جزو نواصب به شمار مي رود . اهل سنت در حالي اين روايت را از او به نقل از امير مومنان مي پذيرند كه رسول خدا فرموده اند :
يا علي لايحبك إلاّ مؤمن ، ولا يبغضك إلاّ منافق
مجمع الزوائد ۹: ۱۳۳ .باب منه جامع فيمن يحبه ومن يبغضه
اي علي هيچ كس تو را دوست نمي دارد مگر اينكه مومن است و هيچ كس جز منافقين تو را دشمن نمي دارد .
ابن ابي الحديد در مورد او مي گويد :
كان عثمانياً يقع في علي (عليه السلام)
شرح نهج البلاغة ج ۴ص ۹۹ فصل في ذكر المنحرفين عن علي
او عثماني بود ( كساني كه امير مومنان را مسئول كشتن عثمان دانسته به حضرت جسارت مي كردند ) و به علي جسارت مي نمود .
عن المدائني عن شعبة، عن حصين قلت لأبي وائل: أعلي أفضل أم عثمان؟ قال: علي إلي أن أحدث، فأمّا الآن فعثمان.
أنساب الأشراف ج ۶ ص ۱۰۲
از شعبه روايت شده است كه حصين گفته است : به ابو وائل گفتم علي برتر است يا عثمان؟ گفت علي برتر بود تا زماني كه سبب بروز فجايع شد ؛ اما الان عثمان برتر است .
عن الأعمش، قال لي أبو وائل: يا سليمان، ما في أمرائنا هؤلاء واحدة من اثنتين، ما فيهم تقوي أهل لاسلام، ولا عقول أهل الجاهلية.
سير أعلام النبلاء: ۱۶۴/۴، تاريخ الإسلام: ۸۶/۶، تهذيب الكمال: ۵۵۳/۱۲.
اعمش مي گويد : ابو وائل به من گفت : اي سليمان ؛ در بين حاكمان ما يكي از دو چيز موجود نيست : يا تقواي مسلمانان و يا عقل مردمان جاهلي !!!
قال ابن الزبرقان كنت عند أبي وائل فجعلت أسب الحجاج وأذكر مساويه ، فقال : لا تسبه وما يدريك لعله قال : اللهم اغفر لي فغفر له!!!
حلية الأولياء ج ۴ ص ۱۰۲
ابن برقان مي گويد : در نزد ابو وائل بوديم ؛ پس به حجاج ( بن يوسف ثقفي يكي از معروفترين دشمنان اهل بيت و نواصب ) فحش دادم و بدي هاي او را باز گو نمودم ؛ پس ابو وائل به من گفت : مبادا به او جسارت كني ، شايد گفته باشد خدايا من را ببخش و خدا نيز او را بخشيده باشد !!!
وكان عامل ابن زياد لبيت المال.
سير أعلام النبلاء: ج ۴ص ۱۶۶
او كارگزار ابن زياد در بيت المال بود .
كان يشرب الجرّ – أي نبيذ الجر ويلبس المعصفر لا يري بذلك بأساً.
المعارف ص ۲۵۵.
او شراب جر مي نوشيد و لباس معصفر بر تن مي كرد و اين كار را جايز مي دانست !!
اين در حالي است كه مسلم در صحيح خويش از علي بن ابي طالب روايت مي كند كه فرمود :
نهاني رسول اللّه (ص) عن التختم بالذهب… وعن لباس المعصفر.
صحيح مسلم: ۱۴۴/۶، ح ۵۳۳۱، كتاب الّلباس (والزينة)، باب النَّهْيِ عَنْ لُبْسِ الرَّجُلِ الثَّوْبَ الْمُعَصْفَرَ.
رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم من را از انگشتر طلا به دست كردن و از … پوشيدن لباس معصفر نهي كردند .
اما اين روايت جدا از اشكال سندي اشكال دلالي نيز دارد كه به آن مي پردازيم :
اين مضمون را تنها ابو الهياج ( حيان بن حصين ) نقل كرده است و سيوطي در شرح نسائي مي گويد :
ليس لأبي الهيّاج في الكتب إلاّ هذا الحديث الواحد .
ابو الهياج در كتاب هاي روايي غير از اين يك روايت ندارد !!!
شرح سنن السنائي ج.. ص ۲۸۶. حاشية السندي علي النسائي: ۸۸/۴.
از ظاهر سخنان ابي الهياج چنين به نظر مي آيد كه ماجراي تسويه قبور براي زمان خلافت امير مومنان بوده است ؛ كه اگر چنين باشد ، دو حالت براي اين روايت متصور است :
الف ) اين قبور ، مربوط به كفاري بوده است كه در زمان خلافت امير مومنان و گسترش كشور اسلامي ، مسلمانان به آنجا رسيده بودند ؛ كه در اين صورت ربطي به قبور مسلمانان ندارد .
ب) اين قبور مربوط به مسلمانان است : كه اين فرض طعنه بر خلفاي گذشته به حساب مي آيد . زيرا بايد چنين گفت كه خلفاي قبل ، دستور به چنين كاري نداده و مسلمانان تا زمان امير مومنان بر روي قبور خويش ساختمان مي ساختند ؛ كه اين طعنه به خلفاي سابق به حساب آمده و اهل سنت آن را نمي پذيرند .
همانطور كه در كتاب قاموس اللغة آمده است عرب به بلندي و نيز به كوهان شتر مي گويند شرف ؛
القاموس ۳: ۱۶۲ . مادة شرف
بنا بر اين «شرف» ، هم شامل هر گونه بلندي مي شود و هم شامل چيز هايي كه شبيه كوهان شتر باشد ؛ اما كلمه « سويته » كه در روايت آمده است قرينه بر معناي دوم است ؛ زيرا اگر مقصود تخريب كردن باشد ، بايد در روايت مي فرمودند «قبرا مشرفا الا خربته» اما فرموده اند «سويته» يعني هموار كردم ؛ به عنوان مثال اگر كسي بگويد من راه را هموار كردم ، به معني خراب كردن راه و از بين بردن آن نيست ؛ بلكه به معني بر طرف كردن پستي ها و بلندي هاي راه است .
و به عبارت ديگر در اين روايت سه احتمال موجود است :
۱ ـ مقصود خراب كردن ساختمان هاي روي قبور باشد .
۲ ـ مقصود خراب كردن سنگ قبر ها و يكسان ساختن آن با زمين باشد
۳ ـ مقصود صاف كردن سطح قبر و از بين بردن حالت كوهاني روي آن باشد .
احتمال اول بر خلاف سيره صحابه و عموم مسلمانان است ؛ زيرا ايشان نه تنها ساختمان هاي روي قبور را خراب نكردند ، بلكه بر روي قبور بسياري از جمله قبر رسول خدا و … ساختمان ساختند .
احتمال دوم نيز قطعا باطل است ؛ زيرا اجماع شيعه و سني بر آن است كه مستحب است قبر به اندازه يك وجب از زمين بالاتر باشد .
بنا بر اين تنها احتمال سوم باقي مي ماند كه بر ضد نظر مشهوراهل سنت است .
و عده اي از علماي اهل سنت نيز به چنين مضموني تصريح كرده اند :
وي مي گويد :
إن السنّة أن القبر لا يرفع عن الأرض رفعاً كثيراً ، ولا يُسّنم بل يرفع نحو شبر ويسطح .
المجموع للنووي ج ۱ ص ۲۲۹و ۵ص۲۹۵
شرح النووي علي صحيح مسلم ج۷/ص۳۶
تحفة الأحوذي ج۴/ص۱۳۰ باب ما جاء في تسوية القبر
مستحب آن است كه قبر از زمين بيش از يك وجب بالا نيايد و به صورت كوهان شتر نباشد ، بلكه سطح آن صاف باشد و يك وجب از زمين بالا بيايد .
و نيز مي گويد :
ظاهر المذهب أن التسطيح أفضل.
آنچه از مذهب به دست مي آيد آن است كه صاف بودن سطح قبر بهتر است ( از كوهاني بودن )
وي درابتدا مي گويد :
السنّة في القبر تسطيحه وانه لايجوز ترك هذه السنّة لمجرّد أنها صارت شعاراً للروافض ، وانه لا منافاة بين التسطيح وحديث أبي هيّاج … لأنّه لم يُرد تسويته بالأرض وانّما أراد تسطيحه جمعاً بين الأخبار
إرشاد الساري ج۲ص ۴۶۸
مستحب در مورد قبور آن است كه سطحش صاف باشد ؛ و جايز نيست اين مستحب را به اين علت كه علامت روافض ( شيعيان ) شده است ترك كنيم !!! و منافاتي بين صاف بودن سطح قبر و روايت ابي هياج نيست … زيرا مقصود حضرت صاف كردن قبر با زمين نيست ، بلكه مقصود صاف كردن روي آن است ؛ و اين با جمع بين اخبار به دست مي آيد .
در مورد سيره صحابه و تابعين نيز در مورد بناي قبور و يا تجديد ساختمان آن ها بر خلاف اين روايت ، مدارك مستدل بسيار در كتب اهل سنت موجود است كه ان شاء الله در بحثي جدا گانه به آن ها خواهيم پرداخت .
حَدَّثَنَا مُعَاوِيَةُ ( بن عمرو) حَدَّثَنَا أَبُو إِسْحَاقَ عَنْ شُعْبَةَ عَنِ الْحَكَمِ عَنِ أَبِي مُحَمَّدٍ الْهُذَلِيِّ عَنْ عَلِيٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ
كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي جَنَازَةٍ فَقَالَ أَيُّكُمْ يَنْطَلِقُ إِلَي الْمَدِينَةِ فَلَا يَدَعُ بِهَا وَثَنًا إِلَّا كَسَرَهُ وَلَا قَبْرًا إِلَّا سَوَّاهُ وَلَا صُورَةً إِلَّا لَطَّخَهَا فَقَالَ رَجُلٌ أَنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ فَانْطَلَقَ فَهَابَ أَهْلَ الْمَدِينَةِ فَرَجَعَ فَقَالَ عَلِيٌّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَا أَنْطَلِقُ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ فَانْطَلِقْ فَانْطَلَقَ ثُمَّ رَجَعَ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ لَمْ أَدَعْ بِهَا وَثَنًا إِلَّا كَسَرْتُهُ وَلَا قَبْرًا إِلَّا سَوَّيْتُهُ وَلَا صُورَةً إِلَّا لَطَّخْتُهَا
ثم قال رسول الله صلي الله عليه وسلم من عاد لصنعة شيء من هذا فقد كفر بما أنزل علي محمد صلي الله عليه وسلم
مسند أحمد: ج۱ ص ۸۷ ش ۶۲۲ ومسند الطيالسي: ۱۶ ، الحديث : ۹۶ ، ۱۵۵، كنز العمال: ۱۳۶/۴.
رسول خدا در تشييع جنازه اي بودند ؛ پس فرمودند : كدام يك از شما به اين شهر مي رود تا در آن هيچ بتي نگذارد مگر آنكه آن را بشكند ؛ و هيچ قبري باقي نگذارد ، مگر آنكه آن را هموار سازد ؛ و هيچ تصويري باقي نگذارد ، مگر آنكه آن را آلوده كند ( بپوشاند) ؛ پس شخصي گفت من چنين خواهم كرد ؛ پس به راه افتاد اما از مردمان شهر ترسيد ؛ پس علي بن ابي طالب گفت من مي روم اي رسول خدا ؛ پس به راه افتاد و سپس باز گشت و گفت : اي رسول خدا ؛ هيچ بتي را در آن برجا نگذاشتم مگر آنكه آن را شكستم ؛ و هيچ قبري نبود مگر آنكه آن را هموار ساختم ؛ و هيچ تصويري نبود مگر آنكه آن را آلوده كردم ( پوشاندم) .
سپس رسول خدا فرمودند : هركس كه دوباره يكي از اين ها را بسازد ، پس به آنچه بر محمد صلي الله عليه وآله وسلم نازل شده ، كافر شده است .
اين روايت همان روايتي است كه در سايت اشاره شده در سوال آمده است ؛ اما احتياج به تضعيف ندارد ؛ زيرا خود اهل سنت آن را تضعيف كرده اند :
در ذيل همين روايت در مسند احمد با پاورقي شعيب الأرنوط آمده است :
تعليق شعيب الأرنؤوط : إسناده ضعيف
مسند احمد ج ۱ ص ۸۷ ش ۶۵۷
نظر شعيب الارنؤوط : سند اين روايت ضعيف است .
الباني نيز از مشهورترين علماي وهابي ، اين روايت را در دو كتاب خويش منكر شمرده و آن را جزو روايت ضعيف ذكر مي كند :
ضعيف الترغيب و الترهيب ج ۲ ص ۱۴۸ شماره ۱۷۹۵
غاية المرام ج ۱ ص ۱۱۲ ش ۱۴۴
جداي از اشكالات دلالي كه در اين روايت ، مانند روايت قبل موجود است .
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)