برخی روایاتی که در منابع معتبر روایی درباره روغن کنجد وجود دارد، عبارتند از:
1. با سند صحیح از امام صادق(ع) نقل شده است که آنحضرت فرمود: «هنگامی که پیامبر(ص) سردرد میگرفت، روغن کنجد به بینی خود میچکاند».[1]
نقل دیگری هم در مورد این موضوع وجود دارد که سند آن به جهت مجهول بودن افرادی، ضعیف است، از امام صادق(ع) اینگونه نقل شده که؛ «پیامبر(ص) دوست داشت روغن کنجد در بینی خود بچکاند».[2]
2. در روایتی ضعیف،[3] نقل شده که امام صادق(ع) فرمود: «سه چیز است که خوردن آن، موجب لاغری میشود: گل خرما، کُسب و گردو».[4]
معنای کُسب، عصاره روغن کنجد[5] یا عصاره هر نوع روغن[6] دانستهاند.
3 . همچنین در روایتی صحیح نقل شده که امام صادق(ع) در پاسخ به پرسش سعید بن یسار که: «اگر مُحرِم دچار زخم یا جوش یا دمل شد، چه کند؟»، فرمود: «بر روی آن بنفشه یا شَیرَج و امثال آن که بو ندارد قرار دهد».[7] منظور از شیرج روغن زلال کنجد است.[8]
اما آنچه در پرسش بدان اشاره شد، گرچه در برخی منابع متأخر طب سنتی بدان اشاره شده،[9] اما با جستجویی که در منابع حدیثی معتبر داشتیم به روایتی در این مورد دست نیافتیم.
1. با سند صحیح از امام صادق(ع) نقل شده است که آنحضرت فرمود: «هنگامی که پیامبر(ص) سردرد میگرفت، روغن کنجد به بینی خود میچکاند».[1]
نقل دیگری هم در مورد این موضوع وجود دارد که سند آن به جهت مجهول بودن افرادی، ضعیف است، از امام صادق(ع) اینگونه نقل شده که؛ «پیامبر(ص) دوست داشت روغن کنجد در بینی خود بچکاند».[2]
2. در روایتی ضعیف،[3] نقل شده که امام صادق(ع) فرمود: «سه چیز است که خوردن آن، موجب لاغری میشود: گل خرما، کُسب و گردو».[4]
معنای کُسب، عصاره روغن کنجد[5] یا عصاره هر نوع روغن[6] دانستهاند.
3 . همچنین در روایتی صحیح نقل شده که امام صادق(ع) در پاسخ به پرسش سعید بن یسار که: «اگر مُحرِم دچار زخم یا جوش یا دمل شد، چه کند؟»، فرمود: «بر روی آن بنفشه یا شَیرَج و امثال آن که بو ندارد قرار دهد».[7] منظور از شیرج روغن زلال کنجد است.[8]
اما آنچه در پرسش بدان اشاره شد، گرچه در برخی منابع متأخر طب سنتی بدان اشاره شده،[9] اما با جستجویی که در منابع حدیثی معتبر داشتیم به روایتی در این مورد دست نیافتیم.