خانه » همه » مذهبی » آیا معجزه به جهت درستی ادعای نبوّت پیامبران بوده یا به جهت اجابت خواسته‌های مردم لجوج؟ و مقصود از این‌که «خداوند همه چیز را از آب آفرید»، چیست؟

آیا معجزه به جهت درستی ادعای نبوّت پیامبران بوده یا به جهت اجابت خواسته‌های مردم لجوج؟ و مقصود از این‌که «خداوند همه چیز را از آب آفرید»، چیست؟

1. باید دانست که؛ آوردن معجزه یک دلیل عقلی قاطع و دلیل برهانی بر صحت ادعای نبوّت خواهد بود، نه این‌که تنها یک دلیل اقناعی (قانع‌کننده) برای مردم باشد.[1]
2. این آیاتی که در پرسش ذکر کردید؛ سخن از افراد لجوجی است کـه بـه هیچ وجه حاضر به تسلیم در برابر حق نبودند و اگر پیامبر اسلام(ص) در برابر خواسته‌های آنها تسلیم نشده نیز به جهت همین لجاجت و دشمنی بوده است و مسلّم است پیامبر(ص) در برابر پیشنهادهایی مبنی بر آوردن معجزه که از چنین انگیزه‌هایی سرچشمه بگیرد، تسلیم نخواهد شد؛ زیرا خیلی از درخواست‌ها برای حقیقت‌جویی نبود، بلکه صرفاً عناد و لجاجت و تأمین منافع شخصی و به ابتذال کشیدن معجزه بود. و امیدی به ایمان این گروه نیست. با این وجود، اگر معجزاتی از پیامبران به دستور و قدرت خداوند به مردم ارائه می‌شد به جهت شناساندن پیامبران خدا و اتمام حجت بر مردم بود، نه الزام و اجبار بر پذیرفتن دعوت پیامبران و یا اجابت خواسته‌های لجوجانه برخی از مردم. معجزات پیامبر اسلام(ص) نیز در راستای شناساندن محمد مصطفی(ص) به عنوان پیامبری از سوی خدای تعالی بود؛ لذا میان این آیات و آوردن معجزات هیچ‌گونه تناقضی نیست. و نشانه‌هایی که خداوند فرستاده به جهت اجابت درخواست‌های لجاجت‌گونه گروهی از مردم نبوده است.
3. مقصود از این‌که «خداوند همه چیز را از آب آفرید»؛ موجودات زنده‌اى است که براى انسان‌ها محسوس است.[2] به دیگر سخن؛ حیات دارای اقسامى دارد: حیات جمادى، نباتى، حیوانى، ملکوتى، علمى، روحانى، و مراد در آیه شریفه حیات نباتى و حیوانى است؛ یعنى هر چیزی که احتیاج به حیات نباتى و حیوانى دارد حیات او بسته به آب است،[3] چنانچه در آیه دیگری علّت نزول باران را چنین یادآوری می‌کند: «تا به وسیله آن سرزمینى مرده را زنده کنیم و آن‌را در اختیار آشامیدن چهارپایان و انسان‌هاى زیادى از آنچه آفریده‌ایم قرار دهیم».[4] بنابراین، «وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ کُلَّ شَیْ‏ءٍ حَیّ»؛[5] یعنی این‌که آب در ایجاد موجود زنده دخالت تام و تمام دارد و بدون آب، حیات و موجود زنده ممکن نیست، نه آن‌که همه چیز از آب به وجود آمده است، و «حى» صفت «کل شى‏ء» است و تقدیر آن «کل شى‏ء حى جعلناه من الماء» می‌باشد.[6] در نتیجه، این آیه شامل ملائکه و اجنّه نمی‌شود[7] و تناقضی با آیاتی که بیان کننده آفرینش آنان هستند، ندارد؛ همان‌طور که درباره آفرینش جنّیان می‌خوانیم: «و آفریده است افراد جنّ را از آنچه آمیخته به آتش است».[8]
اما بحث دیگری درباره ماده اولیه تکوین و جهان هستی به صورت مطلق مطرح است که به پاسخ «ماده اوّلیه جهان»، سؤال ۲۷۲ مراجعه کنید.
 

[1]. ر.ک: سبحانى، جعفر، الإلهیات على هدى الکتاب و السنة و العقل، ج 3، ص 67، 71، 93 – 97، المرکز العالمی للدراسات الإسلامیة، قم، چاپ سوم، 1412ق؛ «جایگاه معجزه در رسالت انبیاء»، سؤال 11681؛ «شناخت مدعى وحى (پیامبر)»، سؤال 119.
[2]. حسینى همدانى، سید محمد حسین، انوار درخشان، ج 11، ص 41، کتابفروشى لطفى، تهران، چاپ اول، 1404ق؛ مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 13، ص 396، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش؛ و ر.ک: «ماده اوّلیه جهان»، سؤال 272.
[3]. طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 9، ص 168، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، 1378ش.
[4]. فرقان، 49.
[5]. انبیاء، 30.
[6]. قرشى، سید على اکبر، تفسیر احسن الحدیث، ج 6، ص 506، بنیاد بعثت، تهران، چاپ سوم، 1377ش.
[7]. تفسیر نمونه، ج 13، ص 396؛ و ر.ک: «تجرد ملائکه»، سؤال 93.
[8]. رحمن، 15.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد