با اینکه در برخی موارد، نگهداری پرندگان و برخی حیوانات دیگر در قفس، چندان کار اخلاقی به نظر نمیرسد اما اگر رفتار مناسبی با آنان شود، شاید زندگی در قفس برای برخی پرندگان و دیگر جانداران مناسبتر از فضای آزاد باشد؛ چرا که ممکن است بر اثر کمغذایی و دیگر شرایط محیطی و یا وجود شکارچیان، بعد از مدت زمان کوتاهی جان خود را از دست بدهد. به همین دلیل است که با وجود میل فطری حیوانات به آزادی، در برخی موارد، یک پرنده و یا حیوان دیگر پس از آزاد شدن از قفس، دوباره و با اختیار خود به آنجا برمیگردد. بر این اساس، اگر محیط آرامی برای حیوانات فراهم شده و برخورد مناسبی با آنان شود، نگهداری حیوانات در قفس، اشکالی ندارد.
روایتی نیز وجود دارد که توصیه به نگهداری نکردن نوع خاصی از پرندگان در قفس میکند که مفهومش آن است که نگهداری دیگر پرندگان ایرادی ندارد:
امام صادق(ع) وارد خانه فرزندش اسماعیل شد و دید که یک فاخته[1] در قفس، صدا میکند. امام فرمود: «پسرم! چرا این فاخته را در قفس نگه میداری؟ مگر نمیدانی که این پرنده شوم است. آیا نمیدانی که چه میگوید؟» اسماعیل پاسخ منفی داد. اما گفت: «او صاحبش را نفرین میکند و میگوید: شما را از دست بدهم».[2]
روایتی نیز وجود دارد که توصیه به نگهداری نکردن نوع خاصی از پرندگان در قفس میکند که مفهومش آن است که نگهداری دیگر پرندگان ایرادی ندارد:
امام صادق(ع) وارد خانه فرزندش اسماعیل شد و دید که یک فاخته[1] در قفس، صدا میکند. امام فرمود: «پسرم! چرا این فاخته را در قفس نگه میداری؟ مگر نمیدانی که این پرنده شوم است. آیا نمیدانی که چه میگوید؟» اسماعیل پاسخ منفی داد. اما گفت: «او صاحبش را نفرین میکند و میگوید: شما را از دست بدهم».[2]