ابوطالب و امام علی(ع) در جریان «شعب ابوطالب» چگونه پیامبر را یاری کردند؟

هنگامی که قریش ، پیامبر و مسلمانها را در یک محاصره اقتصادی و اجتماعی و سیاسی شدید قرار دادند و روابط خود را با آنها قطع کردند، ابوطالب یگانه حامی و مدافع حضرت، سه سال از همه کارهای خود دست کشید و بنی هاشم را به درّه ای که در میان کوههای مکه قرار داشت و به شعب ابوطالب معروف بود برد و آنجا سکنی گزید. فداکاری را بجائی رسانید که اضافه بر ساختن برجهای مخصوصی برای جلوگیری از حمله قریش هر شب پیامبر را از خوابگاه خود بلند می کرد و جایگاه دیگری برای استراحت او تهیه می نمود و فرزند دلبندش امام علی(ع) را بجای او می خوابانید و هنگامی که علی(ع) می گفت: پدر جان من با این وضع بالاخره کشته خواهم شد، پاسخ می دهد: عزیزم بردباری را از دست مده هر زنده به سوی مرگ رهسپار است من ترا فدای فرزند عبدالله نمودم جالب توجّه اینکه علی(ع) در جواب پدر می گوید: پدرجان این کلام من نه به خاطر این بود که از کشته شدن در راه محمد(ص) هراسی دارم، بلکه بخاطر این بود که می خواستم بدانی چگونه در برابر تو مطیع و آماده برای یاری احمدم. قصه های قرآن، حضرت آیت الله مکارم شیرازی