اجمالی از زندگی امام هادی(ع) را نقل کنید؟

امام علی بن محمد(نقی و گاهی به امام هادی ذکر مى‌شود) فرزند امام نهم در سال 212 در مدینه متولد شده, و در سال 254 (طبق روایات شیعه) معتز, خلیفه عباسی با سمّ شهیدش کرده است .امام دهم در ایام حیات خود با هفت نفر از خلفای عباسی مأمون و معتصم و واثق و متوکل و منتصر و مستعین و معتز معاصر بوده است. در عهد معتصم , سال 220 بود که پدر بزرگوارش در بغداد با سمّ درگذشت, وی در مدینه بود و به امر خدا و معرفی امامان گذشته به امامت رسید و به نشر تعالیم دینی مى‌پرداخت و تا زمان متوکل رسید.
متوکل در سال 243 در اثر سعایتهایی که کرده بودند یکی از امرای دولت خود را مأموریت داد که آن حضرت را از مدینه به سامرا – که آن روز عاصمه خلافت بود- جلب کند و نامه‌ایی مهر آمیز با کمال تعظیم به آن حضرت نوشته تقاضای حرکت و ملاقات نمود و البته پس از ورود آن حضرت به سامرا در ظاهر اقداماتی به عمل نیامد ولی در عین حال آنچه مى‌توانست در فراهم آوردن و سائل اذیت و هتک آن حضرت کوتاهی نمى‌کرد و بارها به منظور قتل یا هتک , امام را احضار کرده و به امر وی خانه‌اش را تفتیش مى‌نمودند.
متوکل در دشمنی با خاندان رسالت در میان خلفای عباسی نظیر نداشت و بویژه با علی(ع) دشمن سرسخت بود و آشکارا ناسزا مى‌گفت و مرد مقلدی را موظف داشت که در بزمهای عیش تقلید آن حضرت را در‌مى‌آورد و خلیفه مى‌خندید!! و در سال 237 هجری بود که امر کرد قبه ضریح امام حسین (ع) را در کربلا و همچنین خانه‌های بسیاری که در اطرافش ساخته بودند, خراب و با زمین یکسان نمودند! و دستور داد که آب به حرم امام بستند و دستور داد زمین قبر مطهر را شخم و زراعت کنند تا بکلی اسم و رسم مزار فراموش شود.
در زمان متوکل, وضع زندگی سادات علوی- که در حجاز بودند- به مرحله رقت باری رسیده بود چنانکه زنهای ایشان ساتر نداشته و عده‌ای از ایشان یک چادر کهنه داشتند که در اوقات نماز آن را به نوبه پوشیده نماز مى‌خواندند و نظیر این فشارها را به سادات علوی که در مصر بودند نیز وارد مى‌ساخت.
امام دهم به شکنجه و آزار متوکل صبر مى‌فرمود تا وی درگذشت و پس از وی منتصر و مستعین و معتز روی کار آمدند و به دسیسه معتز, آن حضرت مسموم و شهید شد.
////
شیعه در اسلام ص 225،علامه سید محمد حسین طباطبائی
به نقل از سایت تبیان