خانه » همه » مذهبی » احادیثی که در ارتباط با ثواب متعه نقل می شود، تا چه حد صحیح می باشند؟

احادیثی که در ارتباط با ثواب متعه نقل می شود، تا چه حد صحیح می باشند؟

پاسخ های مختلفی در همین پایگاه وجود دارد که مستقیم یا غیر مستقیم به متعه و شرایط آن می پردازد،[1] اما از میان سه روایت اشاره شده در پرسشتان، تنها آخرین روایت در منابع معتبر شیعی وجود داشته و دو روایت اول نه تنها در کتب اربعه مشاهده نشده، بلکه در مجموعه های روایی متأخری که احادیث بیشتری را جمع آوری کرده اند نیز اثری از آنها نیست.

 

اما متن روایت سوم که ترجمه آن در پرسش وجود دارد، این گونه است: “وَ رَوَى صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ قُلْتُ لَهُ لِلْمُتَمَتِّعِ ثَوَابٌ قَالَ إِنْ کَانَ یُرِیدُ بِذَلِکَ وَجْهَ اللَّهِ تَعَالَى وَ خِلَافاً عَلَى مَنْ أَنْکَرَهَا لَمْ یُکَلِّمْهَا کَلِمَةً إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِهَا حَسَنَةً وَ لَمْ یَمُدَّ یَدَهُ إِلَیْهَا إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً فَإِذَا دَنَا مِنْهَا غَفَرَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِذَلِکَ ذَنْباً فَإِذَا اغْتَسَلَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ بِقَدْرِ مَا مَرَّ مِنَ الْمَاءِ عَلَى شَعْرِهِ قُلْتُ بِعَدَدِ الشَّعْرِ قَالَ نَعَمْ بِعَدَدِ الشَّعْرِ”.[2]

 

در ارتباط با این روایت نیز نکته ای قابل توجه است مبنی بر این که تمام ثواب های وعده داده شده موجود در روایت، هنگامی است که نیت الاهی در انجام این عمل باشد و می دانیم که اعمال مباح نیز اگر با نیتی الاهی انجام شود، انتظار پاداش از آن، دور از انتظار نخواهد بود.

 

در روایتی نقل شده است که پیامبر (ص) به اباذر توصیه فرمود که با همسر دائم خود ارتباط جنسی برقرار کرده و منتظر پاداش اخروی آن باشد. ابوذر با تعجب پرسید: از این کار هم پاداشی خواهم برد؟! پیامبر (ص) پاسخ دادند: همان گونه که در روابط نامشروع باید منتظر مجازات بود، روابط مشروع نیز پاداش را به دنبال خواهد آورد.[3]

 

براین اساس، هیچ جای تعجب نیست که روابط مشروعی که در قالب عقد موقت شکل می گیرد نیز دارای پاداش و ارزش معنوی باشد.

 

 




[1]


 
از جمله پاسخ های، 3181 (سایت: 3427)، 

3320 (سایت: 4098)، بررسی احادیث متعه، 6021، 

متعه های متعدد و …




[2]


 
شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 463، ح 4600، انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1413 هـ ق.




[3]


 
کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 5، ص 496، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1365 هـ ش.

 

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد