از نظر ائمه اطهار(ع) دو قوه وهم و خیال چگونه معنا شده‌اند و تفاوت آن با تعریف فلاسفه از این دو مفهوم چیست؟

قوۀ «خیال» در نظر حکیمان، از نیروهای ادراک باطنی است؛ از نظر آنان کار قوه خیال، حفظ و نگهداری صورت‌هایی است که «حس مشترک» آنها را درک نموده است. این قوه را انبار، خزانه و بایگانی حس مشترک می‌‌دانند. قوۀ خیال علاوه بر این‌که خزانۀ حس مشترک است. خزانۀ قوۀ متصرفه نیز هست. البته باید توجه داشت؛ گاهی به «حس مشترک» یا گاهی به «قوۀ متخیله» نیز «خیال» گفته می‌‌شود. قوه واهمه، در نظر حکیمان، نیرویی است که «معانی جزئی» را درک می‌کند.
لفظ «خیال» در روایات به معنای، «قوه متخیله» به کار می‌رود. اما کلمه وهم در روایات بیشتر به معنای عقل می‌آید؛ در برخی موارد به معنای قوه متخیله به کار می‌رود؛ گاهی نیز به معنای مطلق ادراک باطنی اعم از وهم، قوه متخیله و عقل آمده است.