«خمس» یکى از فرایض اسلامى است. قرآن مجید در بیان اهمیت آن، ایمان را با آن پیوند داده است: «و اعلموا انما غنمتم من شى ء فان لله خمسه و للرسول و لذى القربى و الیتامى و المساکین و ابن السبیل ان کنتم آمنتم بالله و ما انزلنا على عبدنا یوم الفرقان یوم التقى الجمعان و الله على کل شى ء قدیر»؛ «و بدانید که هر چه غنیمت گرفتید، یک پنجم آن براى خدا و رسول و از آن خویشاوندان [او] و یتیمان و بینوایان و در راه ماندگان است؛ اگر به خدا و آنچه بر بنده خود (حضرت محمد) در روز جدایى [حق از باطل ]- روزى که آن دو گروه با هم رو به رو شدند – نازل کردیم، ایمان آورده اید و خدا بر هر چیزى توانا است».انفال (8)، آیه 21.
خمس و جهاد دو اصل از ریشه ایمان است و صداقت آن به وسیله مبارزه با مال اندوزى و تطهیر نفس خود، از مظاهر فریبنده دنیا و تزکیه آن از آزمندى و حرص تجلّى مى یابد.
خداوند متعال، خمس را به پیامبر اسلام و ذریه گرامى او، جهت اکرام و احترام آنان، اختصاص داده است.
حضرت باقرعلیه السلام فرموده است: «براى هیچ کس جایز نیست از مالى که خمس به آن تعلق گرفته، چیزى بخرد؛ مگر اینکه حق ما را به ما برساند».«لا یحلّ لاحد ان یشترى من الخمس شیئاً حتى یصل الینا حقّنا»: وسائل الشیعه، ج 6، باب 1، ح 4.
عمران بن موسى مى گوید: آیه خمس را بر حضرت خواندم، پس فرمود: «هر آنچه از آن خدا است، به پیامبر مى رسد و هر آنچه از آن پیامبر گردد، به ما (اهل بیت) خواهد رسید». سپس فرمود: «خداوند ارزاق مؤمنان را به پنج قسمت به آنان ارزانى داشته است، تا یکى را در راه خدا انفاق کنند و چهار قسمت را به حلال بخورند … این دستورها سخت و دشوار است و کسانى به آن عمل مى کنند و سختى ها را تحمل دارند که خداوند آنان را در راه ایمان امتحان کرده است».«ما کان للّه فهو لرسوله و ما کان لرسوله فهو لنا ثم کان و الله لقد یسّر الله على المؤمنین ارزاقهم بخمسة دراهم قبلوا لربّهم واحداً و اکلوا اربعة احلاّء ثم قال هذا من حدیثنا صعب مستصعب لایعمل به و لایصبر على الاّ ممتحن قلبه للایمان»: همان، ابواب ما یجب فیه الخمس، باب 1، ح 6.
خمس و جهاد دو اصل از ریشه ایمان است و صداقت آن به وسیله مبارزه با مال اندوزى و تطهیر نفس خود، از مظاهر فریبنده دنیا و تزکیه آن از آزمندى و حرص تجلّى مى یابد.
خداوند متعال، خمس را به پیامبر اسلام و ذریه گرامى او، جهت اکرام و احترام آنان، اختصاص داده است.
حضرت باقرعلیه السلام فرموده است: «براى هیچ کس جایز نیست از مالى که خمس به آن تعلق گرفته، چیزى بخرد؛ مگر اینکه حق ما را به ما برساند».«لا یحلّ لاحد ان یشترى من الخمس شیئاً حتى یصل الینا حقّنا»: وسائل الشیعه، ج 6، باب 1، ح 4.
عمران بن موسى مى گوید: آیه خمس را بر حضرت خواندم، پس فرمود: «هر آنچه از آن خدا است، به پیامبر مى رسد و هر آنچه از آن پیامبر گردد، به ما (اهل بیت) خواهد رسید». سپس فرمود: «خداوند ارزاق مؤمنان را به پنج قسمت به آنان ارزانى داشته است، تا یکى را در راه خدا انفاق کنند و چهار قسمت را به حلال بخورند … این دستورها سخت و دشوار است و کسانى به آن عمل مى کنند و سختى ها را تحمل دارند که خداوند آنان را در راه ایمان امتحان کرده است».«ما کان للّه فهو لرسوله و ما کان لرسوله فهو لنا ثم کان و الله لقد یسّر الله على المؤمنین ارزاقهم بخمسة دراهم قبلوا لربّهم واحداً و اکلوا اربعة احلاّء ثم قال هذا من حدیثنا صعب مستصعب لایعمل به و لایصبر على الاّ ممتحن قلبه للایمان»: همان، ابواب ما یجب فیه الخمس، باب 1، ح 6.