فرازهايي از ادعيه امام سجاد (علیه السلام) در باب سلامت و شکرگزاري

دعا کردن را که به اعتباري، اساس خداپرستي و عين عبادت و رستگاري است، همه انجام مي‌دهند ولي کمتر کسي آن را به درستي انجام مي‌دهد. دعا و درخواست‌هاي بشري اغلب حالت طلبکاري و گلايه از خدا و درددل و ناله را دارد و هنگامي که خواسته‌هايمان با وجود اصرار و الحاح برآورده نمي‌شود، اثر منفي در اعتقادمان ايجاد کرده و مأيوس و نااميد مي‌شويم. با مطالعه دعاهاي صحيفه‌سجاديه امام زين‌العابدين (ع) درمي‌يابيم که اين دعاها به منزله درس و دستوري براي ماست. دعاهايي که حالتي مثبت و اصيل دارد، يعني جنبه انفعالي و چاره‌جويي صرف را نداشته و به خاطر تقويت روحيه و مقاومت ما در برابر مسايل و مصايب دنيا وضع نشده است. اين دعاها، خدا و آخرت را هدف محبوب و اشتغال کلي ما قرار داده و مي‌خواهند خدا و راه رضاي او را بخواهيم.
نيايش‌هاي صحيفه‌سجاديه در کنار توجه به خدا و تشويق به فعاليت مستمر، ما را به اميدواري توصيه مي‌نمايد. با ذکر خدا هم دل و هم انديشه‌ها آرام مي‌گيرد. هدف و حرکت پيدا مي‌کنيم و فعاليت‌ها توأم با عشق مي‌گردد.
در اين مجال، فرازهايي از نيايش‌هاي زيبايي از حضرت سجاد (ع) با موضوع «درخواست تندرستي از خدا و توفيق شکرگزاري» و «دعا هنگام بيماري يا روي آوردن اندوه و بلا» را مي‌آوريم؛ باشد که از توفيقات خواندن و بهره بردن از آن بهره‌مند شويم.

نيايش به هنگام بيماري يا اندوه و بلا

بار خدايا، تو را سپاس بر سلامت بدن که همواره از آن برخوردار بوده‌ام و تو را سپاس بر آن بيماري که در کالبدم پديد آورده‌اي.
نمي‌دانم اي خداي من که کدام يک از اين دو حال بيشتر شايسته شکرانه به درگاه توست و در کدام يک از اين دو وقت، حمد تو را گرفتن شايسته‌تر است.
آيا هنگام تندرستي که روزي‌هاي پاکيزه خود را بر من گوارا مي‌گرداني و به آن براي طلب خشنودي و نعمت‌هاي خود به من نشاط مي‌بخشي و با آن تندرستي به من نيرو مي‌دهي تا توفيق طاعت تو يابم؟ يا هنگام بيماري که با آن مرا از گناه پاک مي‌کني و نعمت‌هاي مرا به تحفه مي‌دهي تا سنگيني گناه را بر دوشم سبک گرداني و از پليدي نافرماني- که آلوده آنم- تطهيرم کني و آگاهي‌ام دهي که قدر نعمت پيشين بدانم و خطاها را محو کنم و يادآوري‌ام مي‌کني که زنگ گناه به توبه از دل بزدايم؟
در خلال آن بيماري از جمله تحفه‌ها که به من کرامت مي‌کني، اين است که فرشتگان به حساب من چيزها در نامه اعمال‌ام مي‌نويسند که از فرط نيکويي نه در انديشه‌اي گنجد و نه بر زباني رود و نه هيچ‌يک از جوارح من براي انجام دادن آن رنجي برده است بلکه اين همه فضل توست بر من و از احسان تو
چنان کن که از بستر اين بيماري به سوي رستگاري و بخشايش تو راه خلاص و بيرون‌شو يابم و از اين زمين‌گيري به لطف تو انتقال يابم و از اين اندوه و دشواري به رحمت و گشايش تو رسته و به سرمنزلي درآيم که از گناه من چشم‌ بپوشي و به جاي اين اندوه شادماني بخشي.
همانا که تو بي‌شايستگي ما به ما احسان مي‌کني و نعمت بي‌دريغ نثار مي‌فرمايي و بخشنده‌اي کريمي که عطاهاي تو را پاياني نيست و داراي جلال و اکرامي.

نيايش، مسألت تندرستي و توفيق شکرگزاري

بار خدايا، بر محمد(ص) و خاندان او درود فرست و جامه عافيت بر من بپوشان و سراپاي مرا به عافيت فراگير و مرا در مقام عافيت جاي ده و به عافيت گرامي‌دار و به عافيت بي‌نياز گردان و عافيت به من صدقه ده و عافيت به من بخش و بستر عافيت براي من بگستر و عافيت را شايسته من گردان و نه در اين جهان ميان من و عافيت جدايي افکن نه در آن جهان.
بار خدايا، بر محمد(ص) و خاندان وي درود فرست و به من عافيت کامل بخش، عافيتي کفايت‌کننده و شفادهنده و برتر و فزاينده، عافيتي که در کالبد من عافيت آفريند، عافيت اين جهان و آن جهان.
و بر من با عطاي درستي و امنيت و سلامتي در دين و کالبد و بينش دل و روايي کارها و ترس براي تو و خوف از تو و دادن نيرو بر آنچه فرمان داده‌اي و پرهيز از آنچه بازداشته‌اي منت‌گذار.
و زبانم را به سپاس‌گويي و شکرگزاري و به ياد و ستايش شايسته به درگاه خود گويا کن و دلم را براي دريافتن راه‌هاي مستقيم دين خود بگشاي.
بار خدايا، محبت چيزي را در دلم انداز که بر من مي‌پسندي و تحمل آنچه بر من فرود مي‌آوري برايم آسان کن و از پليدي زشتي‌ها پاکم گردان و شر آنچه زين پيش کرده‌ام از من بستر و مرا شيريني و لذت عافيت ببخش و گوارايي سلامت بچشان و به نعمت‌هاي فراخ و فراگير خود فروپوشان و فضل و عطاي خود را بر من آشکار کن. مرا از ياد خود به فراموشي گرفتار مکن و شکرگزاري خود را از يادم مبر.
بار خدايا، اگر چنان که بايد تو را شکر نمي‌گويم مرا از خير اين جهاني و آن جهاني محروم مفرما و آن گناهان مرا که مي‌داني بيامرز، اي مهربان‌ترين مهربانان!
منبع: http://www.salamat.com
/خ