اگر خداوند روزی همه موجودات را می رساند، پس چرا همواره مردمی از گرسنگی می میرند؟

در پاسخ این سؤال باید به این نکات توجه کرد که اولا تامین روزی به این معنی نیست، که آن را برای انسان عاقل باشعور فراهم ساخته، به درب خانه اش بفرستند، یا لقمه کنند ودر دهانش بگذارند، بلکه زمینه فراهم شده است، و تلاش و کوشش انسان شرط تحقق و به فعلیت رسیدن این زمینه ها است، حتی مریم (ع) در آن شرائط سختِ دردِ وضع حمل که خداوند روزیش را به صورت خرمای تازه (رطب) بر شاخسار خشکیده نخلی که در بیابان بود، ظاهر ساخت، مامور شد حرکتی کند، و مخاطب به جمله «وهُزّی اِلَیْکِ بِجَذْعِ النَّخْلَةِ…؛ تو ای مریم تکانی به این درخت بده تا رطب تازه بر تو فروریزد» شد.ثانیاً؛ اگر انسانها در گذشته و حال غصب حقوق دیگران کنند، و روزیهای آنها را به ظلم از آنها بگیرند، دلیل بر عدم تامین روزی انسانها نیست، و به تعبیر دیگر علاوه بر مسأله تلاش و کوشش، وجود عدالت اجتماعی نیز شرط تقسیم عادلانه روزیها است، و اگر گفته شود خداوند چرا جلو ظلم ظالمین را نمی گیرد؟ می گوئیم اساس زندگی بشر بر آزادی اراده است، تا همگی آزمایش شوند، نه بر اجبار و اکراه ، وگرنه تکاملی صورت نخواهد گرفت.ثالثا؛ منابع زیادی برای تغذیه انسانها در همین کره خاکی وجود دارد که باید با هوش و درایت آنها را کشف و به کار گرفت، و اگر انسان در این زمینه کوتاهی کند، مقصر خود او است . ما نباید فراموش کنیم مناطقی از آفریقا که مردمش از گرسنگی می میرند، گاهی از غنی ترین مناطق جهان است ، ولی عوامل ویرانگری که در بالا به آن اشاره شد، آنها را به این روز سیاه نشانده است.
اخلاق اسلامی ج 1، اکبر خادم الذاکرین