آيات عظام امام، بهجت، خامنهاى، سيستانى، فاضل و نورى: آرى، بايد عبادتش را ترك كند.
آيةاللَّه تبريزى: حكم بين اقسام حائض فرق مىكند. اگر از زنانى است كه عادت وقتيه يا وقتيه و عدديه دارد، بايد به محض مشاهده خون در ايام عادت يا كمى جلو يا عقبتر، عبادت را ترك كند و اگر زن مضطربه، مبتدئه، ناسيه و يا زنى است كه تنها عادت عدديه دارد، چنانچه خون، نشانههاى حيض را داشته باشد، بايد عبادت را ترك كند ولى اگر نشانههاى حيض را نداشته باشد،(بنابر احتياط واجب بايد در غير زن مبتدئه و مضطربه تا سه روز محرمات حائض را ترك كند و كارهاى استحاضه را به جا آورد و اگر پيش از سه روز پاك نشد، بايد آن را حيض قرار دهد) و در مورد زن مبتدئه و مضطربه اگر تا سه روز ادامه پيدا كند و پيش از ده روز خون قطع شود، بايد محرمات حائض را ترك كند و كارهاى استحاضه را به جا آورد.
آيةاللَّه صافى: حكم بين اقسام حائض فرق مىكند. اگر از زنانى است كه عادت “وقتيه” يا “وقتيه و عدديه” دارد، بايد به محض مشاهده خون در ايام عادت يا كمى جلوتر، عبادت را ترك كند؛ ولى اگر يك يا چند روز از عادت عقبتر شود و نشانههاى حيض را نيز نداشته باشد، بنابر احتياط واجب، بايد محرمات حائض را ترك كند و كارهاى استحاضه را به جا آورد. اگر زن مضطربه، مبتدئه، ناسيه و يا زنى است كه عادت عدديه دارد، چنانچه خون، نشانههاى حيض را داشته باشد، بايد عبادت را ترك كند، ولى اگر نشانههاى حيض را نداشته باشد، بنابر احتياط واجب، محرمات حائض را ترك كند و كارهاى استحاضه را به جا آورد؛ هر چند خون تا ده روز هم ادامه يابد.
آيات عظام مكارم و وحيد: حكم بين اقسام حائض فرق مىكند. اگر از زنانى است كه عادت “وقتيه” يا “وقتيه و عدديه” دارد، بايد به محض مشاهده خون در ايام عادت يا كمى جلو يا عقبتر، عبادت را ترك كند. اگر زن مضطربه، مبتدئه، ناسيه و يا زنى است كه عادت عدديه دارد، چنانچه خون، نشانههاى حيض را داشته باشد، بايد عبادت را ترك كند؛ ولى اگر نشانههاى حيض را نداشته باشد، بايد كارهاى استحاضه را به جا آورد؛ هر چند خون تا ده روز هم ادامه يابد.
منبع:
آيت الله تبريزي منهاجالصالحين، ج 1، م 215 و 216.آيت الله صافي هداية العباد، ج 1، اقسام الحائض، م 232 .آيت الله مكارم، التعليقه على العروة الوثقى، ج 1، احكام الحيض، م 15 و توضيحالمسائل مراجع، م 500 وآيت الله وحيد، منهاجالصالحين، ج 1، م 215 و 216.