این حدیث از کیست؟ خاصیت فتنه به گونه ای است که وقتی می آید قابل شناسائی نیست و وقتی که ازجامعه رخت بر می بندد شناخته می شود.

عَنْ زِرِّ بْنِ حُبَیْشٍ قَالَ خَطَبَ عَلِیٌّ (ع) بِالنَّهْرَوَانِ إِلَى أَنْ قَالَ فَقَامَ رَجُلٌ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ حَدِّثْنَا عَنِ الْفِتَنِ فَقَالَ: “إِنَّ الْفِتْنَةَ إِذَا أَقْبَلَتْ شُبِّهَت”.‏[1]

و عنه (ع): “إِنَّ الْفِتْنَةَ إِذَا أَقْبَلَتْ شَبَّهَتْ وَ إِذَا أَدْبَرَتِ اسْتَقَرَّتْ یُشْبِهْنَ مُقْبِلَاتٍ وَ یُعْرَفْنَ مُدْبِرَات”.[2]‏

و عنه (ع) ایضا: “أَلَا إِنَّ الْفِتَنَ إِذَا أَقْبَلَتْ شَبَّهَتْ، وَ إِذَا أَدْبَرَتْ نَبَّهَتْ، یُنْکَرْنَ مُقْبِلَاتٍ وَ یُعْرَفْنَ مُدْبِرَات”.[3]‏