با توجه به این که پیامبر براى استعمال عطر اهمیت زیادى قائل بودند، پس چرا از نظر شرعى، استفاده از بوى خوش براى زنان به هنگام بیرون رفتن از خانه ممنوع شده است؟ سؤل من این است که اگر بوى خوش استعمال نکنیم، بوى بد عرق هم براى خود و هم براى دیگران آزاردهنده است، راه حل چیست؟

آنچه که از فواید و فضایل استعمال عطر در روایات ذکر گردیده منحصر در مردان نیست؛ بلکه معطر بودن، هم براى زنان و هم براى مردان مطلوب و پسندیده است؛ به ویژه در آداب همسردارى و خانواده، استعمال بوى خوش از سوى زنان مورد تأکید فراوان دین اسلام قرار گرفته است.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرموده اند: «بر زن لازم است خود را به بهترین عطرش خوشبو کند، بهترین لباس هایش را بپوشد، به بهترین وجه زینت کند و با چنین وضعى صبح و شب با شوهرش ملاقات نماید»[1] .
این کار علاوه بر اینکه ارضاى غرایز جنسى را در مسیر صحیح خود و در کانون خانواده قرار مى دهد موجب تحکیم روابط خانوادگى مى گردد؛ اما گاهى برخى عوامل، غرایز جنسى را خارج از چارچوب خانواده تحریک و تشدید مى کنند. یکى از آن عوامل، استعمال عطر توسط بانوان در بیرون منزل و در برخورد با نامحرم است.[2] از همین رو در برخى احادیث از استعمال عطر از سوى زنان براى نامحرمان شدیدا نهى شده است.
رسول خدا صلى الله علیه و آله مى فرمایند: «هر زنى که خود را معطّر کند و از خانه بیرون رود، تا زمانى که به خانه اش باز گردد، مورد لعنت و نفرین قرار مى گیرد».[3]
بنابراین آنچه که از سوى اسلام حرام اعلام گردیده و مراجع تقلید نیز بر آن تأکید نموده اند، این است که استعمال عطر و ادکلن باعث خوشایندى و جلب توجه و استشمام نامحرم گردد.[4]
از سوى دیگر استحمام یک روز در میان عمل مستحب شمرده شده[5] و با آن ضمن حفظ نشاط و شادابى و تقویت بدن، بوى عرق کاهش مى یابد و براى از بین بردن آن نیاز به عطر و ادکلن تند نیست.
پاورقی:
1- الکافى، ج 5، ص 508.
2- براساس دستورات اسلامى این موضوع اختصاص به بیرون از خانه ندارد و حتى اگر زنى در خانه اش خود را براى نامحرمى معطر نماید فعل حرام انجام داده است.
3- وسائل الشیعه، ج 20، ص 161.
4- ر.ک: پرسش ها و پاسخ هاى دانشجویى، دفتر 18، احکام نگاه و پوشش، سید مجتبى حسینى، قم، دفتر نشر معارف، هفتم، 1386ش، ص 111 و هم چنین استفتاءاتى که در این زمینه از سوى مراجع صورت پذیرفته است.
5- وسائل الشیعه، ج 2، ص 31.