با توجه به این‌که مخاطب آیات 199و 200 سوره اعراف پیامبر(ص) است، این دو آیه چگونه تفسیر می‌شود؟

در آیات 199 و 200 سوره اعراف چهار دستور از سوی خداوند بدین صورت صادر شده است: در طرز رفتار با مردم سختگیر مباش، مردم را به کارهاى نیک و آنچه را عقل و خرد می‌پسندد دستور ده، از جاهلان روى برگردان و با آنها ستیزه مکن، اگر وسوسه‌‏هاى شیطانى، متوجه تو شد، به خدا پناه ببر؛ زیرا او سخن تو را مى‌‏شنود و از اسرار درونت آگاه است.
بی‌گمان اگر خطاب آیات فوق، امت رسول الله(ص) باشد مشکلی وجود ندارد، اما با توجه به قراین، مخاطب آیه پیامبر گرامی اسلام است. در این صورت باید گفت که عمومات آیات قرآن دلالت بر این دارد که وسوسه مختص گروه خاصی نیست، بلکه شامل همه انسان‌ها – حتی پیامبران – می‌شود، اما این وسوسه‌ها در مخلصین با ناکامی مواجه می‌شود:‌ «به عزتت سوگند که همه آنها را جز بندگان مخلصت گمراه خواهم کرد».
بر اساس برخی از تفاسیر مصداق وسوسه شیطان در باره پیامبر عظیم الشأن اسلام مربوط به غضب پیامبر در مواجهه با جاهلان بوده است، اما از آن‌جا که از نظر تشیع  تمام پیامبران معصوم‌اند، مرتکب گناه، خطا و حتی اشتباه نمی‌شوند، این وسوسه به انجام گناهی از سوی پیامبر(ص) نیانجامیده است.