با توجّه به آيات قرآن، امكان حيات و زندگي در كرات و سيّارات ديگر (غير از زمين) وجود دارد؟

از برخي آيات قرآن كريم، مي‌توان فهميد كه در كرات ديگر، آثار حيات وجود دارند و در آنجا موجودات زندگي مي‌كنند؛ از جمله، خداوند متعال مي‌فرمايد: « وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَابَّةٍ وَهُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ »[1] و از نشانه‌هاي «قدرت» اوست، آفرينش آسمان‌ها و زمين و آن چه از «انواع» جنبنده ها در آن دو پراكنده هستند…» از آية مذكور مي‌توان استفاده كرد كه در كرات و فضا و آسمان‌هاي ديگر، ممكن است موجودات متحرك و زنده‌اي وجود داشته باشند.[2]در آية ديگري مي‌فرمايد: « اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الأرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الأمْرُ بَيْنَهُنَّ… »[3] «خداوند، كسي است كه هفت آسمان را آفريد و از زمين مانند آن‌ها را، فرمانش، در ميان آن‌ها، پيوسته نازل مي‌شود.» مفسران احتمال داده‌اند كه مراد از «هفت»، تكثير باشد، ‌يعني؛ زمين‌هاي متعدد و نه هفت زمين. به همين خاطر دانشمندان مي‌گويند: کرات ديگري وجود دارند كه مانند كرة زمين‌اند و بر گرد خورشيد گردش مي‌كنند و مركز حيات و زندگي هستند، در هر جامعه اي اگر ‌حيات و زندگي ثابت شود، معلوم مي‌شود كه موجوداتي در آن جا هستند.[4] در جاي ديگر قرآن كريم مي‌فرمايد: « وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ…»[5] «پروردگار تو، از حال همة كساني كه در آسمان‌ها و زمين هستند، آگاه‌تر است.» براساس برخي روايات اسلامي، در كرات آسماني هم، موجوداتِ زنده وجود دارد. امام باقر u مي‌فرمايد: «انجيل من وراء قمركم هذا اربعين قمراً ما بين قمر الي قمر مسيرة اربعين يوماً فيها خلقٌ كثير ما يعلمون انجيل الله خلق آدم اولم يخلقه»[6] از پسِ اين ماه شما، چهل ماه ديگر وجود دارد كه بين هر ماه تا ماه ديگر، مسافت چهل روز فاصله است. در آن‌ها آفريدگان فراواني وجود دارند كه نمي‌دانند؛ آيا خداوند آدم را (در زمين) آفريده يا نيافريده است.»؟
آن چه در پايان قابل بيان است، اين است که: در روايات آمده است، «الف الف عالم» وجود دارد يعني هزاران عالم وجود دارد و موجودات اعم از مجرد و غير مجرد در آن زندگي دارند ولي هم اکنون انسان ها بدان ها دسترسي ندارند. ممکن است در آينده، بسياري از کرات کشف گردد و قابل زيستن هم باشد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ عباسعلي محمودي، ساكنان آسمان از نظر قرآن، انتشارات فيض كاشاني، تهران.
2ـ جعفر رضايي‌فر، قرآن و آخرين پديده‌هاي علمي، انتشارات فوژان، تهران.
3ـ محمد معادقي، زمين و آسمان و ستارگان از نظر قرآن، انتشارات كتاب فروشي مصطفوي، تهران.
4ـ محمد تقي مصباح يزدي، معارف قرآن، (قم؛ انتشارات در راه حقوق)، ص 295 ـ 223.  

پي نوشت ها:
[1] . شوري/ 29.
[2] . مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج 20، ص 439.
[3] . طلاق/ 12.
[4] . تفسير نمونه، همان، ج 24، ص 262 ـ 261.
[5] . اسراء/ 55.
[6] . مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، تهران، ج 27، ص 45، باب 15، روايت 6.