بر اساس چه آیاتی از قرآن، اگر خداوند بخواهد لطفی به بندگانش برساند، کسی نمی‌تواند آن‌را دفع کند؟

در آیات متعددی از قرآن، تاکید شده‌ است که؛ اگر خداوند اراده کند که به کسی خیری برساند، کسی نمی‌تواند مانع رساندن این خیر شود و اگر اراده کرده باشد که کسی دچار زیانی شود، هیچ‌کس قادر نخواهد بود که از آن موجود حمایت کند و آن ضرر را از او دفع کند:
1. «هر رحمتى را که خداوند براى مردم بگشاید (رحمت‌هاى معنوى و مادى) هرگز آن‌را بازدارنده‌اى نیست، و هر چه را بازدارد هرگز آن‌را پس از او گشاینده‌اى نباشد، و او عزیز و حکیم است».[2]
3. «بگو: چه کسى می‌تواند شما را در برابر اراده خدا حفظ کند اگر او بدى یا رحمتى را براى شما اراده کند؟! و آنها جز خدا هیچ سرپرست و یاورى براى خود نخواهند یافت».[1]. فاطر، 2.