برخورد با منکرات-روش امر به معروف

بستگى به این دارد که چه کسى بخواهد برخورد بکند. اگر شما بخواهید برخورد کنید، «زبان» است. شما به غیر از زبان، هیچ تکلیف دیگرى ندارید. نهى از منکر براى مردم، فقط زبانى است. البته براى حکومت، این طور نیست. اگر منکر بزرگى باشد، برخورد حکومت احیاناً ممکن است برخورد قانونى و خشن هم باشد؛ لیکن نهى از منکر و امر به معروفى که در شرع مقدس اسلام هست، زبان است؛ «انّما هى اللسان». تعجب نکنید، من به شما عرض مى کنم که تأثیر امر و نهى زبانى – اگر انجام بگیرد – از تأثیر مشت پولادین حکومتها بیشتر است. من چند سال است که گفته ام امر به معروف و نهى از منکر. البته عده یى این کار را مى کنند؛ اما همه نمى کنند. همه تجربه نمى کنند، مى گویند آقا چرا اثر نمى کند؛ تجربه کنید. منکرى را که دیدید، با زبان تذکر دهید. اصلاً لازم هم نیست زبان گزنده باشد و یا شما براى رفع آن منکر، سخنرانى بکنید؛ یک کلمه بگویید: آقا! خانم! برادر! این منکر است. شما بگویید، نفر دوم بگوید، نفر سوم بگوید، نفر دهم بگوید، نفر پنجاهم بگوید؛ کى مى تواند منکر را ادامه بدهد؟
البته به شما بگویم عزیزان من! منکر را باید بشناسید. چیزهایى ممکن است به نظر بعضى منکر بیاید؛ در حالى که منکر نباشد. باید معروف و منکر را بشناسید. واقعاً باید بدانید این منکر است. بعضى گفته اند که باید احتمال تأثیر وجود داشته باشد. من مى گویم احتمال تأثیر همه جا قطعى است؛ مگر در نزد حکومتهاى قلدر، قدرتمندها و سلاطین. آنهایند که البته حرف حساب به گوششان فرو نمى رود و اثر نمى کند؛ اما براى مردم چرا. براى مردم، حرف اثر دارد. بنابراین، پاسخ من این شد که بهترین روش براى شما که از من سؤال کردید، «زبان» است.