بزرگترین فرق بین مسلمان نیکو کار و کافر نیکو کار، در انجام عمل خیر و نتیجه آن، چیست؟

فرق بزرگ بین یک نفر مسلمان نیکوکار و یک نفر کافر نیکوکار این است که کافر نیکوکار از آن جهت که دارای برنامة صحیح و درست نیست، احتمال موفقیتش ناچیز است؛ ولی یک نفر مسلمان از آن جهت که خود را به دینی تسلیم کرده است که برنامه ای جامع و صحیح دارد، اگر برنامة خویش را درست و صحیح اجرا کند، موفقیتش قطعی است. عمل صالح، تنها احسان به خلق نیست؛ تمام واجبات، محرّمات و مکروهات و مستحبات، جزء برنامة عمل صالح است. مسیحی متدینی که به خاطر دوری از اسلام فاقد برنامة صحیح است، از مواهب عظیم این برنامه محروم است، زیرا ممنوعاتی را که نباید مرتکب می شود؛ مثلاً شراب نباید بنوشد و می نوشد. می دانیم که ممنوعیت شراب به واسطة زیانهای فردی و اجتماعی و روحی آن است و طبعاً آنکه شراب می نوشد، زیانهای شراب به او می رسد و از این نظر مانند کسی است که از راهنمایی پزشک محروم است و به واسطة این محرومیت، کاری می کند که پیش از وقت، قلب یا کبد یا اعصاب خود را بیمار و عمر خود را کوتاه می کند. در برنامة اسلام، پاره ای دستورهاست که عمل به آنها شرط تکامل روحی و معنوی است. بدیهی است یک نفر غیر مسلمان هر اندازه بی نظر و بی تعصب و خالی از عناد باشد، به واسطة محرومیت از استفاده از برنامة کامل انسانیت، از مزایای آن محروم خواهد ماند.
با این بیان روشن می گردد که تفاوت بین مسلمان و خداشناس غیر مسلمان این است که مسلمان، خداشناسی است که برنامة صحیح دارد ولی خداشناس غیر مسلمان کارهایش بدون برنامه صحیح است؛ به عبارت دیگر مسلمان، هدایت یافته است و غیر مسلمان هر چند خداشناس باشد ، هدایت نیافته است.
مجموعه آثار شهید مطهری ج1 – عدل الهی، شهید مطهری