این بقعه در حدود 1.5 کیلومتری شمال غربی روستای کردلان از توابع دهستان شنبه، بخش شنبه و طسوج، شهرستان دشتی قرار دارد و روی طول جغرافیایی ۵۱ درجه و 48 دقیقه و عرض جغرافیایی ۲۸ درجه و 15 دقیقه و ۷۰ متری از سطح دریا واقع شده و فاصله اش تا خورموج ۷۰ کیلومتر است.
 
پیش از این، دور قبر فقط دیواری سنگ چین بود که در سال ۱۳۸۹ خورشیدی به وسیله نذورات و کمک های مردمی و به سرپرستی آقایان اصغر عمرانی – دهیار – و امرالله خواجه از جوانان خیروساعی روستا، اتاق فعلی بنا گردید؛ این اتاق که کار ساخت آن هم چنان ادامه دارد از جنس سیمان وبلوک و ابعاد 710×600 سانتی متر است. دارای دو مدخل ورودی به عرض یک متر در ضلع شرقی است و در سمت شرق دو پنجره به عرض ۷۵ سانتی متر دارد و در سمت غرب نیز دو پنجره دیگر به عرض ۸۰ سانتی متر دارد. در وسط اتاق قبری خاکی و همسطح زمین وجود دارد که فاقد سنگ قبر و ضریح است.
 
مدفون در این مکان نامش شاه نورالدین است که در نسب وفوتش اختلاف است: گروهی معتقدند وی از نسل امام جعفر صادق (علیه السلام) است که برای دیدن امام رضا(علیه السلام) وارد ایران می شود، کاروان در میانه راه مورد هجوم نیروهای عباسی قرار می گیرد؛ وی در حالی که تحت تعقیب مخالفان بوده به صورت ناشناس وارد کردلان دشتی می شود و همین جا می ماند تا فوت می کند؛ همین عده، در چگونگی فوتش اختلاف دارند برخی مرگش را طبیعی و برخی دیگر شهید می دانند.
 
اما گروهی دیگر معتقدند، ایشان از نوادگان حضرت زین العابدین امام سجاد(علیه السلام) است، که برای ارشاد و هدایت مردم به کردلان می آید و بعد از فوت، دوست داران پیکر مطهرش را در دامنه کوه و در محلی که اکنون به «تنگ آغا» معروف شده به خاک می سپارند.
 
نگارنده می گوید در شجره نامه حضرت شاه محمد فیروز، مشهور به شاه پسر مرد – که خود از نوادگان امام سجاد (علیه السلام) است – اشاره شده که پدر ایشان بنام «شاه نورالدین» مزارش در دشتی است؛ اگر قبری که در کردلان است متعلق به پدر شاه پسر مرد باشد در این صورت نسبش چنین است: شاه نورالدین بن شاه نورالله بن شاه علی اکبر بن شاه ابوالقاسم بن شاه مرتضی بن شاه مطهر بن شاه نظام الدین بن شاهزاده حسین (حسین الاصغر) بن حضرت زین العابدین (علیه السلام).
 
شاه نورالدین نزد اهالی کردلان دارای مقام و منزلت ویژه ای است؛ روزهای پنج شنبه و جمعه به زیارتش می روند و در مناسبت های مختلف از جمله لیالی قدر و عاشورا، در کنارش اجتماع کرده و به انجام مراسم مذهبی می پردازند. از دیگر ایامی که دوست داران کنارش اجتماع می کنند، روز سیزده بدراست. در این روز اهالی طبق رسمی حسنه و دیرینه به زیارتش می روند و ضمن ادای نذورات، روز خود را در جوارش سپری می کنند.
 
پیرامون این بقعه، چند درخت کنار – سدر – کهنسال است که نزد اهالی مقدس و برای شفا برگ و دانه آن را می خورند و معتقدند: اگر کسی آنها را قطع کندبه مصیبتی مبتلا می شود. در ایام سیزده بدر از سایه های این درختان استفاده می گردد. بقعه شاه نورالدین در کنار جاده آسفالته روستا واقع شده و فاقد هرگونه امکانات رفاهی است. در اطراف بقعه شاه نورالدین علاوه بر قبرستان عمومی روستا، نخلستان، آب انبار و منازل قدیمی هم وجود دارد. بومیان معتقدند تا قبل از خاک سپاری فردی به نام «سید بهاء» در کنار شاه نور الدین، کسی مرده خود را در جوار وی دفن نمی کرد چون معتقد بودند شاه نورالدین مخالف این عمل است.
 
در حال حاضر این بقعه خادم مشخصی ندارد؛ اما قبل از این، مرحومه مریم صالح خواه خادم بقعه بوده است.
 
منابع:
١. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱(خورموج)، ص ۸۲
2. گفتگو با علی حیدری، مطلع محلی، ساکن کردلان، مورخ ۱۳۸۴/11/19
٣. گفتگو با غلامحسین دژگاهی، ساکن کردلان، مورخ ۱۳۸۴/11/19
۴. گفتگو با حسین خواجه گرامی، ساکن کردلان، مورخ ۱۳۸۴/11/21
۵. شجره نامه شاه پسر مرد.
۶. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۸/2/8
 
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر دوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 132-130