به ما یاد دادن نونت رو با گرسنهای که دیدی نصف کن ده برابرش برمیگرده به زندگی. به ما هزار بار قصه گفتن از علی که نان و نمک و خرمای افطارش رو میداد به مستمند و در راه مانده گرسنه. به ما یاد دادن تغذیه رو زنگ تفریح با بغلیمون قسمت کنیم. به ما یاد دادن تو خوابگاه حواسمون به اونی که بشقابش خالیتره و لباسش کهنهتر باشه. به ما یاد دادن چشممون رو به روی هر کی بستیم به روی گرسنه نبندیم. به ما یاد دادن حتی از کنار سگ گرسنه هم به بیرحمی عبور نکنیم.
خدا رحمت کنه بابابزرگ رو، همیشه میگفت جوری غذا بپزین که حتی بعد اینکه سفره جمع شد، اگه یه گرسنه در خونه رو زد دست خالی نره. به ما هر سال توی کنکور و امتحان نهایی گفتن جمله شلخته درو کنید تا چیزی گیر خوشهچینها بیفتد مال کیه؟….
و ما به اینجا رسیدیم. زنان و مردانی که غذاها را ناخنک میزنند. و فقط جلوی دوربین بهبه و چهچه میکنند. با وقیحترین اداها و شکلهای ممکن، با پنجه خوردن و به نیش کشیدن کباب و عین غارتگران بربر تکهپاره کردن مرغ و ماهی و ساندویچ… کاش صاحبان رستوران و مشاغل عوض حرام کردن غذاهایشان با فرستادن برای این آدمهای فرومایه که حتی یک لحظه فکر نمیکنند ممکن است کسی به اینستاگرام دسترسی داشته باشد اما ماههاست پول رستوران رفتن نداشته باشد، خوردن چلوکباب برایش رویا باشد، خریدن گوشت و ماهی و ماهیچه امر ناممکن…
این غذاها را همینطور که با بهترین دیزاین و کیفیت میفرستند برای این نشخوارکنندگان مجازی که خدا میداند اضافه چندین پرسی که فقط از هرکدام یک گاز زدهاند و با انگشت و پنجه غذا را از درجه اعتبار ساقط و راهی زبالهدان کردهاند، بفرستند برای شکمهای به پشت چسبیده، برای بچههایی که پدرهاشان در زنداناند، برای خانوادههایی که کرونا کاسبی لاغرشان را دود کرد و به هوا فرستاد. برای آنها که رنج بیمارداری در تهران مجبورشان کرده به خوردن نان و پنیر و خوابیدن توی ماشین. برای آنها که حسابهای بالابلند دفتری در بقالیهای محل دارند.
به ما یاد دادند دعا و خیرخواهی آدم گرسنهای که به مهر سیر شود، زندگی آدم را از این رو به آن رو میکند. آقایان رستوراندار سوراخ دعا را اشتباه گرفتید. خیلیها از دیدن نشخوار مشمئزکننده این تیسترهای مجازی حالشان از غذاتان به هم خواهد خورد. این غذاها را به شکمهای گرسنه برسانید و بعد به تماشای رزق و برکت کسبتان بنگرید.
نویسنده: الهام فلاح
چهل سالگی