بين انحرافات جنسي و ترك نماز رابطه دو طرفه وجود دارد؛ به اين معنا كه ترك نماز ممكن است يكي از پيامدهاي انحرافات جنسي باشد؛ چون عامل اصلي كه انسان را به سوي انحرافات جنسي تحريك ميكند شيطان است، و وقتي شيطان در انسان تسلط يافت ديگر نميگذارد كه انسان نماز بخواند. هيچگاه عشق و محبت به خدا و عشق و محبت به غير خدا در يك قلب امكان ندارد جمع شود يا به تعبير ديگر يك فرد نميتواند روي دو موضوع عشق يعني خدا و شيطان سرمايهگذاري كند. از سوي ديگر کسي که انحراف جنسي دارد به همان ميزان نسبت به اصل نماز يا نماز با حضور قلب کم رنگ تر عمل مي کند (ان الصلاه تنهي عن الفحشاء و المنکر) .
امام صادق ـ عليه السّلام ـ دربارة نگاه به نامحرم كه يكي از انواع انحرافات جنسي است ميفرمايد: «نگاه به نامحرم تير مسمومي است از جانب شيطان.»[1] در جاي ديگر حضرت فرمودهاند: «نگاه كردن تير مسمومي است از سوي شيطان و چه بسا يك نگاه كه حسرت و اندوه فراواني در پي داشته باشد».[2] بديهي است كساني كه چشمان آنها هرزهگرد و فاقد كنترل باشد هميشه دستخوش رنجهاي روحي و آلام دروني بيشماري خواهد شد. ديگر انحرافات جنسي نيز همين گونهاند علاوه بر پيامدهاي منفي روحي و رواني، باعث ترك نماز و غفلت از ياد خدا خواهد شد.
1. افت معنويت
طهارت معنوي يكي از شرايط اصلي قبولي نماز است، بدون طهارت معنوي امكان ندارد انسان نمازش مورد قبول واقع شود؛ بنابراين اگر فردي به انحرافات جنسي مبتلا شد نشانه اين است كه طهارت معنوياش را از دست داده پس يا اصلاً موفق به انجام نماز به صورت ظاهري هم نميشود و يا اگر به صورت ظاهري نماز بخواند، نماز مقبول و آن نماز كه در روايات از آن سخن به ميان آمده است، نخواهد بود.
2. تضعيف اراده
انحرافات جنسي ارادة انسان را در عبادت ضعيف ميكند. تحقيقات روانشناختي نيز نشان داده است كه ابتلا به انحرافات جنسي آنچنان ارادة انسان ها را تضعيف ميكند كه نميتوانند در هيچ كاري مثبتي تصميم بگيرند و يا به مجرد تصميمگيري براي ترك انحراف، چندي نميگذرد كه مجدداً به آن دست مييازند.[3] در حاليكه نماز و عبادت برخاسته از يك اراده قوي و روحيه تزلزل ناپذير است؛ بنابراين كسي كه به انحرافات جنسي كشيده ميشود، يكي از پيامدهايش ترك نماز خواهد بود. و در واقع آنچه موجب ترك نماز ميشود اين است كه توبهها شكسته ميشود و تصميمهاناپايدار هستند؛ به عبارت ديگر فرد مبتلا به انحراف جنسي، خود را همچون غريقي ميبيند كه در ميان امواج خروشان دريا گرفتار است و تكيهگاهي نمييابد تا خود را نجات دهد.
3. تضعيف ايمان
انحرافات جنسي همانگونه كه خود نشانه و حاكي از ضعف ايمان افراد است، از سوي ديگر ممكن است ضعف ايمان از پيامدهاي آن نيز باشد. وقتي ايمان افراد در اثر ابتلاء به انحرافات جنسي ضعيف گرديد، انگيزة براي خواندن نماز جز تظاهر و ترس از اينكه مورد سرزنش ديگران واقع شود، در وي وجود ندارد، و اصلاً با روح نماز كه ميگويد: «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ…» سازگار نيست.
4. دري به سوي گناهان
كسي كه دچار نگاه بد و رفتار جنسي غير شرعي و نامعقول بشود اگر چه خود اين كارها گناهند و انسان را از درجة بالاتر ايمان پايين مي آورند؛ اما باعث تقويت بعضي از ناراستي ها و گناهان ديگر مثل جنايت، اعتياد، بي بند و باري، فريب و نيرنگ، آدم ربايي، خيانت و… نيز خواهند شد. در نتيجه در پي گناهان متعدد به تدريج غرت نفس و بلندي طبع انسان فر و مي نشيند و احساس رذالت در انسان به خودي خود او را از عبادت و پرستش خداوند باز مي دارد.
5. انحراف جنسي يك گناه
گناه هر چه كه باشد باعث سلب توفيق از انسان مي گردد و زنگار و كدورت گناه صفاي باطن را از بين برده و ذائقة روحي افراد را نسبت به معنويت تغيير داده به صورتي كه نسبت به عبادت بي غبت و ميل عمل مي كند و نوعي دلزدگي دروني به بار مي آورد؛ اما نسبت به اعمال زشت ميل و كشش تازه اي ايجاد مي كند؛ از ين روي نماز براي فرد تكليفي سنگين و شاق خواهد شد كه هرگز قادر به انجام آن نخواهد بود.
جوان متبلا به انحراف جنسي بايد بداند كه او قادر خواهد بود و ميتواند از اين عمل زشت كه عبادت و معنويت او را دچار آسيب نموده است، دست بردارد و تصميم جدي و حقيقي به توبه بگيرد. با قدري همت و ياري خواستن از خدا بزودي ميتواند از اين رفتار نابهنجار كه ويرانگر سلامتي و سرماية جواني او است، دست بردارد.
در حديثي آمده است كه «روزي شخصي به خدمت امام صادق ـ عليه السّلام ـ شرفياب شد و عرض كرد بيچاره فلاني مبتلا به انحراف جنسي شده و از خود هيچگونه ارادهاي ندارد. حضرت با عصبانيت فرمود: «چه ميگويي؟ آيا او حاضر است اين عمل را پيش روي مردم هم انجام دهد؟ عرض كرد: نه. امام فرمود: «افراد با ايمان همچون كوه سرسخت و با استقامتاند. فردي كه به اين عمل انحرافي مبتلا شده است اگر سرانجام ناخوشايند آن را در دنيا از يك طرف و عذاب آخرت را از طرف ديگر در نظر خود مجسم كند، به خود خواهد آمد و خدا را ناظر و حاضر بر اعمال خود خواهد ديد و تصميم به ترك اين عمل خواهد گرفت. او بايد بداند كه خوشبختانه زود متوجه اين عمل انحرافي و زيانبار شده و ريشه عادت به اين عمل در وجودش مستحكم نگرديده است؛ لذا با ارادة قوي و توكل به خدا ميتواند ترك كند، او هرگز نبايد خود را يك فرد نفرينشده و رسوا در درگاه خداوند بداند؛ بلكه جداً به لطف و رحمت الهي اميدوار باشد.» از اين روايت ميفهميم كه اولاً انحراف جنسي يك عادت بسيار زشت و نامطلوب است كه ميتواند زندگي و معنويت انسان را تباه كند و باعث ترك نماز در انسان شود، ثانياً اگر فردي به اين عمل مبتلا شده، راه درمان وجود دارد و ميتواند با توكل به خدا و ارادة قوي، دست از عمل انحرافياش بردارد.
پي نوشت ها:
[1] . حر عاملي، محمد بن حسن، وسايلالشيعه، ج 14، ص 139.
[2] . همان، ج 14، ص 138.
[3] . شرفي، محمدرضا، دنياي نوجوان، انتشارات تربيت، 1370، صفحات 176، 204 و 205.