بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون (Crohn’s disease) یک بیماری التهابی روده است که باعث بروز التهاب در لوله‌ی گوارشی می‌شود. 

ابتلا به این بیماری ممکن است باعث تحمیل استرس و نگرانی زیادی در زندگی فرد شود. در این مقاله اطلاعات و منابع کافی در اختیار شما قرار می‌گیرد و کمک می‌کند تا حد زیادی کنترل علائم فیزیکی و احساسی بیماری آسان‌تر شود.
 

بیماری کرون چه افرادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟

بیماری‌های التهاب روده به صورت تقریبی ۳ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. زنان و مردان به نسبتی مساوی با این بیماری درگیر اند.

این بیماری در هر سنی بروز پیدا می‌کند ولی بیش‌ترین افراد مبتلا به بیماری کرون افراد بین ۲۰ الی ۳۰ سال هستند.

تحقیقات نشان می‌دهد که ۱.۵ تا ۲۸ درصد از افراد مبتلا به بیماری التهابی روده دارای بستگان درجه یک مبتلا به یکی از این بیماری‌ها هستند.

با وجود اینکه ژنتیک یکی از عواملی است که خطر ابتلا به این بیماری را در افراد بالاتر می‌برد، پیش‌بینی اینکه بر اساس سابقه خانوادگی چه کسی به این بیماری مبتلا می‌شود کاری غیرممکن است.

همه‌ی گروه‌های نژادی و قومی می‌توانند به این بیماری دچار شوند. بیش‌تر افراد مبتلا مربوط به نژاد قفقازی هستند ولی با این همه در سال‌های اخیر، آمار مبتلایان بین افرادی با تبار آسیایی و لاتین در حال افزایش است.1

علائم و نشانه‌های بیماری کرون

بیماری کرون هم دردناک و هم ناتوان کننده است و گاهی ممکن است منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شود. با اینکه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، روش‌هایی برای کاهش قابل توجه علائم و نشانه‌های آن و حتی بهبود در طولانی مدت وجود دارد.

با استفاده از درمان‌های موجود، بسیاری از بیماران توانایی عملکرد مناسب را به دست می‌آورند. علائم و نشانه‌های بیماری کرون می‌توانند از خفیف تا شدید متفاوت باشند، آن‌ها اغلب به تدریج پیشرفت می‌کنند، اما گاهی ناگهانی ظاهر می‌شوند. در برخی افراد ممکن است دوره‌هایی از بهبود، که علائم یا نشانه‌ای دیده نمی‌شود، وجود داشته باشد.

با اینکه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، روش‌هایی برای کاهش قابل توجه علائم و نشانه‌های آن و حتی بهبود در طولانی مدت وجود دارد.

علائم و نشانه‌های بیماری فعال شامل:

اسهال

تب

خستگی

کرامپ و درد شکمی

وجود خون در مدفوع

زخم در دهان

کاهش اشتها و از دست دادن وزن

درد یا خروج ترشحات ناشی از التهاب در نزدیکی یا اطراف مقعد از طریق فیستول (مجرایی که از درون پوست می‌گذرد)

افرادی که دچار بیماری کرون شدید هستند ممکن است:

التهاب پوست

التهاب چشم‌ها و مفاصل

التهاب کبد یا مجاری صفراوی

در کودکان نیز تاخیر در رشد یا تکامل جنسی را ممکن است تجربه کنند.2
 

علل بیماری کرون

دلیل اصلی بیماری همچنان ناشناخته است. قبل از این به نظر می رسید استرس و رژیم غذایی از علل بروز بیماری باشند اما حالا پزشکان می دانند که این دو، سبب تشدید بیماری می شوند اما علت بیماری نیستند. دسته ای از دلایل مثل وراثت و نقص سیستم ایمنی احتمالاً در وقوع بیماری نقش دارند.
 

سیستم ایمنی

ممکن است یک باکتری و ویروس آغاز کننده بیماری باشد. زمانی که سیستم ایمنی سعی در مقابله با میکرو ارگانیسم مهاجم دارد، یک پاسخ غیرطبیعی از سیستم ایمنی باعث حمله به سلولهای دستگاه گوارش و ایجاد علایم شود.
 

وراثت

کرون در افرادی که فردی از اعضای خانواده شان به این بیماری مبتلا است، معمول تر است. بنابراین ژن ها در مستعد کردن افراد به کرون نقش دارند اما اکثر افراد مبتلا به کرون سابقه خانوادگی بیماری را ندارند.
 

 سن

کرون در هر سنی می تواند بروز کند اما بیشتر در جوانی بروز می کند. بیشتر افرادی که مبتلا به کرون پیشرفته هستند تا قبل از ۳۰ سالگی بیماریشان تشخیص داده می شود.
 

قومیت

اگرچه بیماری کرون در هر گروه و قومیت رخ می دهد اما افراد سفید پوست اروپای شرقی و یهودی ها بالاترین ریسک را دارند.
 

سابقه خانوادگی

شما ریسک بالاتری برای ابتلا به بیماری دارید اگر پدر، مادر یا خواهر و برادر و یا فرزندتان به این بیماری مبتلا باشد. از هر ۵ نفر مبتلا به کرون ۱ نفر سابقه خانوادگی مثبت دارد.
 

 

کشیدن سیگار

کشیدن سیگار مهمترین ریسک فاکتور قابل کنترل در بیماری کرون پیشرونده است. همچنین کشیدن سیگار منجر به افزایش شدت بیماری و بیشتر شدن ریسک نیاز به جراحی است.
 

داروهای ضد التهابی غیر استروییدی (NSAID)

این داروها شامل ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم، دیکلوفناک سدیم و غیره است. در حالیکه این داروها سبب بروز کرون نمی شوند اما می توانند منجر به التهاب روده و بدتر شدن بیماری شوند.
 

جایی که زندگی می کنید

اگر در شهر یا یک کشور صنعتی زندگی می کنید شانس بیشتری برای بروز بیماری دارید. این نشان می دهد که فاکتورهای محیطی شامل رژیم غذایی پر چرب و غذاهای تصفیه شده در این بیماری نقش دارند.
 
افرادی که در آب و هوای شمالی تر زندگی می کنند به نظر می رسد ریسک بالاتری برای ابتلا دارند.3
 

پیشگیری از بیماری کرون

برخی تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی می‌توانند برای کنترل علائم و افزایش زمان بین عود بیماری مفید باشند.
 

رژیم غذایی

برخی غذاها و نوشیدنی‌ها می‌توانند علائم را مخصوصا حین عود تشدید کنند. محصولات لبنی را محدود کنید، غذاهای دارای چربی کم مصرف کنید زیرا ممکن است بدن شما قادر به هضم و جذب مناسب چربی‌ها نباشد، اگر غذاهای خام و سبزیجات علائم شما را بدتر می‌کند، مصرف آن‌ها را محدود کنید یا آن‌ها را به نحوی بپزید و از سایر غذاهایی که می‌توانند علائم را بدتر کنند نظیر غذاهای تند، الکل و کافئین اجتناب کنید.

تعداد وعده‌های غذایی را بیشتر کنید و در هر وعده حجم کمتری مصرف کنید. مایعات فراوان بنوشید، بهترین مایع آب است. برای انتخاب بهترین رژیم غذایی به متخصص تغذیه مراجعه کنید.
 

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن خطر بروز بیماری کرون را افزایش می‌دهد و همچنین در بیماری که دچار کرون است علائم را بدتر می‌کند و احتمال عود را افزایش می‌دهد.
 

استرس

با اینکه استرس باعث ایجاد بیماری کرون نمی‌شود اما علائم را بدتر می‌کند و عود را افزایش می‌دهد. برای مدیریت استرس می‌توان از ورزش که حتی میزان کمی از آن می‌تواند باعث کاهش استرس، بهبود افسردگی و نرمال شدن عملکرد روده شود، تکنیک بیوفیدبک که به کاهش تنش عضلانی و کاهش ضربان قلب کمک می‌کند و تمرین‌های ریلکس کردن و تنفس عمیق و آرام، استفاده کرد.2

درمان بیماری کرون

داروها به شکل مؤثری علایم بیماری کرون را بهبود می‌بخشند. اغلب این داروها به وسیله‌ی جلوگیری از التهاب روده عمل می‌کنند. مثلاً داروهایی که آمینوسالیسیلات نامیده‌ می‌شوند اولین داروهایی هستند که در درمان به کار می‌روند. ممکن است در موارد متوسط تا شدید بیماری کرون از داروهای کورتونی نیز استفاده شود.
 
آنتی‌بیوتیک‌ها نیز در  درمان کرون کاربرد دارند و به از بین بردن باکتری‌ها در قسمتهای تحریک‌ شده‌ی روده و کاهش التهاب کمک می‌کنند. داروهای سرکوب کننده‌ی سیستم ایمنی نیز در برخی موارد خاص به کار می‌روند ولی چون عوارض زیادی دارند،‌پزشک حتی‌المقدور از آنها استفاده نمی‌کند. داروهای دیگری نیز وجود دارند که به درمان کرون کمک می‌کنند و پزشک بسته به شرایط بیمار از آنها ممکن است استفاده نماید.
 
جراحی نیز یک راهِ دیگر درمانی است. در جراحی برخی قسمت‌های روده برداشته می‌شوند. جراحی تنها در مواردی توصیه می‌شود که:
 
– انسداد روده به‌وجود آمده باشد.

– رغم درمان‌های دارویی صحیح، علایم پایدر مانده باشند.

– فیستول‌ها برخلاف درمان‌های دارویی بهبود نیابند.3

پینوشتها
1.www.drdr.ir
2.www.doctoreto.com
3.www.beytoote.com