تاریخچه نقاره زنی

همچنانکه در تاریخ مکتوب است و برخی از مجسمه ها گویای این نکته است تاریخ نقاره و طبل و دهل به پیش از اسلام بر می گردد یعنی قبل از اسلام هم مرسوم بوده خصوصا در درباره سلاطین و حکام ، در مواقع اعلان جنگ یا برپایی جشن و سرور و مهمانی و نیز اعلام شخصی ، طبل ها و دهل ها به صدا در می آمدند و با آهنگ های خاصی که داشتند موقعیت را به مردم اعلان می کردند .با ورود اسلام به ایران ، همچنان این امر پا برجا بود ولی به میمنت مفاهیم اسلامی ، ماهیت نواختن طبل و دهل و نقاره ، تغییر یافت .آنچه که مکتوب است به طور مستند ، در قرن نهم هجری میرزا ابوالقاسم بابر نوه گوهرشاد خاتون با خروجش از هرات و ورودش به خراسان ، نواختن نقاره و طبل ودهل مرسوم گردید و تا به امروز یک سیر تکاملی صورت یافت .روزهای عادی که نه شهادت است و نه میلاد و عید ، دو نوبت حدود 15 دقیقه قبل از طلوع آفتاب و 15 دقیقه قبل از غروب آفتاب نقاره ها به صدا در می آیند و با آخرین ضربه ، پایان وقت شرعی را اعلان می کنند ایام شهادت ، وفات وسوگواری ائمه و نیز محرم .وصفر به احترام ائمه ، نواخته نمی شود ایام ولادت ائمه و اعیاد مذهی چندین نوبت در شبانه روز نواخته می شود .
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی