یکی از گناهان کبیره دروغ است که از آفتهای زبان به شمار می آید و راه ترک آن نیز مانند سایر گناهان کار آسانی نیست. با اندیشیدن در آیه های قرآن کریم و روایات اسلامی درباره مذمّت و دوری جستن از این گناه «آبرو بر» مقداری به خود آمده و از طرفی با تأکیدهای پی در پی دین مبین اسلام درباره صداقت و راستگویی مواجه می شویم که نقطه مقابل دروغ است! نقل می کنند شخصی خدمت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله رسید و عرض کرد: مرا به سودمندترین کارها راهنمایی کنید، ایشان فرمود: «راستی را پیشه خود کن و دروغ نگو، آن گاه هر چه می خواهی گناه کن!»

آن شخص با تعجب زیاد از محضر ایشان بیرون رفته و با خود می گوید که حضرت صلی الله علیه و آله مرا فقط از دروغ برحذر داشت، در این صورت می توانم سراغ گناهان دیگر روم. سؤالی به ذهنش که اگر کسی از من بپرسد از کجا می آیی، در حالی که برای مثال از مجلس گناهی برمی گردم، نمی توانم دروغ بگویم، چون با رسول خدا صلی الله علیه و آله عهد کردم که دروغ نگویم، از این رو «با ترک دروغ، دست از تمام گناهان کشید!»[1]  

                                                                          
نیز خداوند سبحان در دهها آیه، از دروغ به زشتی یادکرده، از جمله می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لا یهْدِی مَنْ هُوَ کاذِبٌ کفَّارٌ»[2]؛ «به درستی که خداوند دروغگوی ناسپاس را هدایت نمی کند». در بعضی از سخنان معصومین علیهم السلام از دروغ به عنوان گناهی که سبب نازل شدن بلا، مانع استجابت دعا و موجب مرگ زودرس می شود، نام برده شده است.[3]

کوتاه سخن اینکه: این صفت ناپسند انسان را در نظر مردم، حقیر و بی اعتبار جلوه می دهد. چه غارت ها و جنایت هایی که در طول تاریخ با این صفت زشت انجام گرفته! علاوه، راه دیگری که در ترک دروغ مؤثر است، دوری گزیدن از هم نشینان دروغگوست «به جز راستی هر چه باشد خطاست!»

پی نوشت ها:
[1] . زمر(39)، آیه 3.
[2] . زمر(39)، آیه 3.
[3] . حر عاملى، وسائل الشیعه، ج 11، ص 520.

منبع: حوزه نت