خط اصلی ای که این گونه شبهات دنبال می کنند، این است که نظام جمهوری اسلامی تنها تغییر ظاهری نسبت به نظام شاهنشاهی به وجود آورده و اسامی و نام ها تغییر یافته است و تحول اساسی در ماهیت و حقیقت آن به وجود نیامده است ، در حالی که با اندکی تأمل، هر ناظر منصفی به تفاوت و تحول بنیادین صورت گرفته در نظام جمهوری اسلامی نسبت به نظام شاهنشاهی ، اذعان خواهد کرد. نظام جمهوری اسلامی ، نظامی که سر تا پا وابسته و سرسپرده به قدرتهای بزرگ بود و عزت و شراقت و استقلال کشور را زیر پای آنان ریخته بود و برای دین و فرهنگ اسلامی نه تنها ارزشی قائل نبود، بلکه به مقابله با آن برخاسته بود و برای مردم و نظر و خواست آنان جایگاهی قائل نبود و بی عدالتی و فساد تا عمق آن نفوذ کرده بود، را به کشوری تبدیل نمود که حاکمیت دوباره دین را در عصری که دین به عنوان افیون توده ها معرفی شده بود و از زندگی اجتماعی کنار گذاشته شده بود، تحقق بخشید و استقلال و عزت از دست رفته کشور را به آن باز گرداند و دست بیگانگان را از منابع کشور کوتاه نمود و جایگاه و نقش مردم در تعیین سرنوشت خویش را احیا نمود. اگر روزگاری ایران به عنوان حافظ منافع قدرتهای بزرگ مورد اعتنا و احترام ظاهری قرار می گرفت، امروز جمهوری اسلامی به عنوان کشوری مستقل، تأثیر گذار در منطقه و جهان شناخته می شود. اگر روزگاری گرد محرومیت و عقب ماندگی بر چهره رژیم گذشته گسترده شده بود، نظام جمهوری اسلامی با تکیه بر توان جوانان و نخبگان این مرز و بوم که در رژیم گذشته به آنان توجهی نمی شد و دمیدن روحیه خودباوری و اعتماد به نفس در آنان ، در عرصه های مختلف علمی، پزشکی، نانو، هوا و فضا، هسته ای و نظامی به دستاوردها و پیشرفت های خیره کننده ای دست یافته است که به هیچ وجه قابل مقایسه با آن دوران نیست. در عرصه رفع محرومیت و خدمات رسانی در بخش آبرسانی، برق، گاز و تلفن و راهسازی و بهداشت نیز تحول عظیمی در کشور به وجود آمده است و هنگامی ارزش دستاوردهای به دست آمده، بیشتر آشکار می شود که توجه داشته باشیم که همه این دستاوردها با وجود دشمنیها، مانع تراشیها، کارشکنیها، فشارها و تحریم های نظام سلطه صورت گرفته است.
«افزایش شش برابری راههای کشور»، «۲۰ برابر شدن ظرفیت بنادر»، «۳۰ برابر شدن سدهای مخزنی»، «افزایش تولید برق به ۱۴ برابر میزان قبل از انقلاب»، «افزایش ۳۰ برابری تولید محصولات پتروشیمی و ۱۵ برابری محصولات فولادی»، تنها بخشی از پیشرفتهای زیرساختی کشور است «۲۵ برابر شدن تعداد دانشجویان در مقایسه با ابتدای انقلاب اسلامی»، «افزایش ۱۶ برابری تولید مقالات علمی»، «آمارهای درخشان در خدمات‌رسانی و آبادی روستاها» و «پیشرفتهای خیره‌کننده دفاعی »، بخش دیگری از فهرست خدمات چشمگیر نظام اسلامی بوده است. البته این به معنای نادیده گرفتن مشکلات و ضعف ها نیست، اما نشان از تحول و راه فراوان طی شده است گرچه تا رسیدن به نقطه قابل قبول ، فاصله وجود دارد.
با توجه به این نکته اکنون به بررسی پاسخ شبهه می پردازیم.
تفاوت شاه و رهبر:
تفاوت شاه و رهبر، تفاوت حکومت برای قدرت و سلطنت با حکومت برای حاکمیت ارزش های اسلامی است. تفاوت نظام سلطنتی با نظام جمهوری اسلامی است. تفاوت در رأس قرار گرفتن کسی که برای خواست و نظر مردم ارزشی قائل نبوده و بزرگترین افتخار خود را در سرسپردگی و تأمین منافع بیگانگان می دانست و کسی است که عزت و کرامت را به مردم بازگرداند و خود را خادم و خدمتگزار آنان می داند.
شاه نماد خود شیفتگی و خود باختگی بود، رهبر نماد هدایت و راهبری به مسیر پیشرفت و سعادت مادی و معنوی است.
تفاوت کسی که همه چیز را فدای سلطنت و مقام می کرد با کسی است که همه چیز را فدای دین و مردم نموده است.
شاه نماد تقسیم ظالمانه مردم به شاه و ارباب و رعیت، و رهبری نماد حکومت برای مردم و از مردم و خدمتگزار مردم و برچیده شدن نظام ارباب و رعیتی تبدیل محرومان و مستضعفان به ولی نعمتان خود.
در یک کلمه واژه شاه یعنی همه چیز فدای خود و برای خود و از آن خود و رهبری یعنی همه چیز برای دیگران و هدایت و سعادت آنها
شاه و رهبر هر دو به ظاهراداره و هدایت جامعه را بر عهده دارند، اما به کدام مسیر و با کدام هدف ، آیا مسیر وابستگی بیشتر به بیگانگان و تحقیر عزت و کرامت ایرانیان با کاپیتولاسیون و… یا در مسیرسعادت و سربلندی و عزت و پیشرفت که با وجود همه مشکلات و کارشکنیها و تحریم ها و فشارها در طول حیات چهل ساله جمهوری اسلامی رقم خورد و پیشرفت های خیره کننده ای در عرصه های مختلف و فناریهای نوین به دست آمد که کشور ما را جزو چندین کشور برتر جهان قرار داد و کشور را از کشوری که روزگاری حیات خلوت بیگانگان و حافظ منافع و جزیره ثبات آنان بود، به کشوری تأثیر گذار در منطقه و سطح جهان تبدیل کرد که در برابر زیاده خواهیها و یکجانبه گرایی های آنان ایستاده و فرهنگ و تمدن غربی را به چالش کشیده است.
تفات شاه و رهبر، تفاوت در تحقیر و بندگی بیگانگان با عزت و بندگی خداوند متعال است.
تفاوت حکم رهبری و فرمایش ملوکانه:
تفاوت حکم رهبری با فرمایش ملوکانه به تفاوت شاه و رهبری باز می گردد.
حکم رهبری، حکمی بر مبنای شریعت و با در نظر گرفتن مصالح عمومی و در راستای تأمین منافع عمومی به منظور برون رفت از بن بست ها و با در نظر گرفتن اولیت ها و نیازهای اساسی جامعه است از این رو اگر بر خلاف مبانی دینی و مصالح عمومی باشد، از نظر شریعت اعتباری ندارد . اما فرمایش ملوکانه، یعنی پادشاه از منظر مالکیت حکمی را صادر می کند و خود را صاحب اختیار و مالک مردم و کشور می داند و فرمایشی از سر تمایلات شخصی و در راستای منافع فردی و حزبی و مانند آن و در جهت منافع قدرتهای بزرگ است.
تفاوت عفو رهبری و عفو شاهنشاهی:
تفاوت عفو رهبری با عفو شاهنشاهی در انگیزه و موارد و رویکرد آن است. اگر عفو با انگیزه رأفت و لطف و به منظور اصلاح و بازگشت افراد به هنجارهای جامعه و عفو با تشخیص و بررسی دقیق صالحیت موارد و با در نظر گرفتن مصالح جامعه باشد، قابل احترام و شایسته است، اما اگر عفو با انگیزه خود نمایی و از سر فخر فروشی و در غیر موارد مناسب و مصالح جامعه و احیاناً با زد و بندها و توصیه های بیجا و مانند آن باشد، از سوی هر کسی رفتاری شایسته محسوب نمی گردد.
تفاوت تاج و عمامه:
تفاوت تاج عمامه ، تفاوت حکومت برای قدرت و ثروت، اشرافی گری و کاخ نشینی و زرق و برق دنیا و حکومت برای خدمت و کسب استقلال و عزت، ساده زیستی و کوخ نشینی و بی اعتنایی به زخارف دنیا عمامه نماد گذشتن از دنیا و ساده زیستی و کوخ نشینی و رهبری مردم برای رسیدن به سعادت مادی و معنوی. تاج داران در طول تاریخ این کشور نشان دادند که با تاج داری نه تنها عزت و کرامت این سرزمین را حفظ نکرده اند، که منابع این کشور را به تاراج داده اند، اما عمامه داران بی ادعا و ساده زیست در کسوت علما و مراجع بزرگ همواره مدافع حقوق مردم و مخالفان اصلی استعمار و استبداد بوده اند و چه زحمات و رنجهایی را به جان خریده اند.