تفسیر «بسم الله الرّحمن الرّحیم» را با توجه به سخنان گهربار معصومان(ع) بیان کنید.

درباره‌ی تفسیر «بسم الله الرّحمن الرّحیم» به چند نمونه از سخنان ائمه اطهار(ع) اشاره می‌شود.

1. حضرت امام صادق(ع): «در ابتداى هر کار کوچک یا بزرگى بگوئید‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ؛‏ یعنى یارى می‌جویم بر این کار به خدایى که تنها عبادت او حق و درست است، نه عبادت غیر او، آنکه فریادرسِ فریادخواهان است و پذیرا و جوابگوی کسانی است که او را می‌خوانند. رحمان و بخشاینده است؛ چون؛ با توسعه‌ی رزق و روزى، بر ما، رحمت می‌آورد، و رحیم؛ یعنى مهربان در دین و دنیا و آخرت ما است که دین را بر ما آسان و سبک قرار داده است، و او بر ما– با جدایى ما از دشمنانش– رحمت آورد».[1]

همچنین آن‌حضرت فرمود: «باء، بهاء و روشنى خدا، سین، سناء و رفعت خداست و میم، مجد و بزرگوارى خداست و اللَّه، معبود هر چیزی است، رحمان، مهربان است به تمام خلقش، رحیم، مهربان به خصوص مؤمنان است».[2]

2. حضرت امام رضا(ع): «گفتن «بسم اللّه الرحمن الرحیم»؛ یعنى نشان می‌‏نهم بر خودم به نشانى از نشانه‌هاى خدا و این نشان، همان عبادت و بندگى است».[3]