شيخ کليني & با سند خود روايت مي کند که:
محمّد بن حسن به امام حسن عسکري × نوشت: مردي وصيّت کرده است يک سوم مالش را به غلامان و کنيزانش دهند. آيا زن و مرد در آن برابرند، يا سهم مرد، برابر با دو زن از وصيّت است؟
امام × در پاسخ نوشت:
جَائِزٌ لِلْمَيِّتِ مَا أَوْصَي بِهِ عَلَي مَا أَوْصَي بِهِ إِنْ شَاءَ اللهُ تَعَالَي.
«براي ميّت هر چه که وصيّت کرده به همان نحو که وصيّت کرده عمل شود، إن شاء الله».[1]
شيخ طوسي & نيز با سند خود از محمّد بن عبدوس نقل مي کند که:
مردي وصيّت کرده بود که تَرکه او از اجناس و غير آن، براي امام حسن عسکري × باشد.
به آن حضرت نامه نوشتم که: فدايت شوم، مردي به من وصيّت کرده همه آنچه بر جاي گذاشته است براي شما باشد. دو دختر خواهر هم دارد. نظر شما در اين باره چيست؟
امام × نوشت:
بع ما خلّف وابعث به إليّ.[2]
«آنچه را باقي گذاشته است بفروش و پول آن را پيش من بفرست».
فروختم و نزد حضرت فرستادم. نامه اي به من نوشت که رسيد.[3]