تنهایی خداوند به چه معنا است؟

این که خداوند متعال تنها است، معنایش آن است که کسی در مقام ذات با خداوند نیست؛ و او یگانه و یکتا است و کسی همتایش نیست. و این منافات ندارد که خداوند در مقام ظهور و بروز با همه باشد؛ چنان‌که خداوند می‌فرماید:
«مشرق و مغرب، از آن خدا است! و به هر سو رو کنید، خدا آن‌جا است! خداوند بی‌نیاز و دانا است».[1] «اوّل و آخر و پیدا و پنهان او است و او به هر چیز دانا است».[2]
امام علی(ع) فرماید: «[خداوند] ، در همه چیز است بدون آمیختگى با آنها و نه برکنار و جدای از آنها».[3]
«با همه چیز هست، نه این‌که همنشین آنان باشد، و با همه چیز فرق دارد، نه این‌که از آنان جدا و بی‌گانه باشد».[4]
 برای اطلاع بیشتر رجوع کنید به پاسخ‌های: 4639؛ 4990 و 4642.