قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۰۳/۰۵
–
۳۱۵۵ بازدید
آیه ۳۹ سوره مائده را توضیع دهید برای جبران گناه که ۱دان است در مورد گناهان لواط واستمناع وهم جنس بازی چه کاری کرد؟
الف ) آیه 39 سوره مائده
فَمَنْ تَابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّهَ یَتُوبُ عَلَیْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ .
ترجمه : پس هر که پس از ستمی که کرده توبه نمود و کار خود را اصلاح کرد از آن پس خدا او را خواهد بخشید، که خدا بخشنده و مهربان است.
شأن نزول:
عبدالله بن عمر گوید: زنى در زمان رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم مرتکب دزدى شده بود، دست راست او را قطع کردند. سپس این زن نزد پیامبر آمد و گفت: یا رسول الله آیا از براى من توبه اى وجود دارد؟ سپس این آیه نازل گردید.[مسند احمد و دیگران از علماى عامه.]
نکته ها :
در اسلام، مجازات در کنار ارشاد و تربیت و رحمت است. در آیه‌ى قبل، کیفر سارق بیان شد، اینجا دعوت به توبه به درگاه خداى غفور و اصلاح بدى‌هاست که سبب مى‌شود تا خداوند لطفش را به بنده باز گرداند.
اگر سارق پیش از دستگیرى توبه کند و مال را پس دهد، هم در دنیا بخشیده مى‌شود و هم در آخرت، ولى پس‌از دستگیرشدن، حد اجرا مى‌شود ونقش توبه تنها براى قیامت است.
در حدیث آمده است: سارقى که دستش قطع شده بود، از پیامبراکرم صلى الله علیه و آله پرسید: آیا براى من راه توبه باز است؟ فرمود: آرى! تو امروز (که حدّ بر تو جارى شد،) مثل همان روزى هستى که از مادر متولّد شدى!
پیام ها:
1- براى انسان خطاکار، همیشه راه بازگشت و اصلاح، باز است. «فَمَنْ تابَ»
2- توبه، تنها یک ندامت درونى نیست؛ بلکه باید همراه با جبران مفاسد گذشته باشد. «وَ أَصْلَحَ»
3- اگر انسان توبه کند، خداوند هم توبه او را مى‌پذیرد. «یَتُوبُ عَلَیْهِ»
4- سرقت، ظلم به خود و جامعه و تجاوز به امنیّت جامعه است. «بَعْدِ ظُلْمِهِ»
5- مجرمان را باید به راه خدا دعوت و امیدوار کرد. فَإِنَّ اللَّهَ یَتُوبُ … غَفُورٌ، رَحِیمٌ
ب ) احساس پلیدی و ناپاکی پس از انجام گناه
یکی از مسائلی که پس از انجام گناه ممکن است فرد با آن مواجه باشد، احساس پلیدی و ناپاکی است که به شدت به آن مشغولیت ذهنی پیدا کرده و به مرور زمان دچار یک وسواس فکری می شوند، به گونه ای که خود را در افکار و تصاویر ناپاکی غرق می بینند و در اثر این احساس ناپاکی و پلیدی، دست به اقدامات بی فایده و بعضا خطرناک می زنند، در حالی که اینگونه نیست و خدای مهربان هرگز نظام این عالم را به گونه ای قرار نداده است و خود نیز اینگونه برخورد نمی کند که فردی به دلیل انجام یک گناه تا ابد دچار ناپاکی و عذاب گردد، بلکه اگر فردی به گناهی آلوده گردد، و پس از آن توبه حقیقی نماید، مانند فردی است که گناه نکرده است پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله)می فرماید : «التائب من الذنب کمن لا ذنب له- توبه کننده از گناه همانند کسی است که گناهی نکرده است» (بحار ج 2 ص 154) و حتی خدای مهربان گناهان او را تبدیل به ثواب کرده و در نامه اعمال او ثبت می نماید.
ج ) یاس و ناامیدی از حربه های شیطان
مساله مهم دیگری که در چنین شرایطی ممکن است برای فرد پیش آید، یاس و ناامیدی می باشد، که این از حربه های اصلی شیطان بوده، به گونه ای که به شدت در دل فرد وسوسه می کند و آینده را در نظر او سیاه و تاریک جلوه می دهد. در چنین وضعیتی فرد باید بداند، درست است که گرفتار گناه بزرگی شده و صحیح است که در وضعیت بغرنجی به سر می برد، اما چنین فردی در آخر دنیا و در انتهای راه نیست، بلکه تا انسان زنده است، امکان جبران گذشته، پیشرفت، و حرکت به سوی سعادت را دارد و هیچ وقت و هیچ وضعیتی برای رشد و تعالی دیر نیست.
به این نکته نیز توجه داشته باشید که با هیچکس (حتی کسی که احساس می‌کنید به شما نزدیک و بسیار رازدار است) در این مورد صحبت نکنید، حتی نباید به بهانه صداقت با خواستگاران خود نیز درمیان بگذارید.
د ) لواط و استمناء
لواط از گناهان بزرگ است و شخصى که مرتکب این عمل شنیع مى شود از نظر خدا و رسول او و ملائکه مورد لعنت واقع مى شود و اگر در حال بلوغ و یا اختیار اراده و عقل مرتکب این عمل شده باشد و بدون توبه واقعى مرده باشد عذاب او شدید خواهد بود. پیامبر اکرم(ص) مى فرماید: «وقتى که لواط کننده در قبر نهاده شد بیشتر از سه روز باقى نمى ماند و خداوند او را میان قوم هلاک شده لوط پرتاب مى کند و روز قیامت هم با آن قوم ستمکار محشور مى شود»، (میزان الحکمه ج11 ص 5369).
در تعریف استمناء آمده که هر کاری که به قصد خروج منی انجام گیرد ولی منجر به خروج آن نشود. پس خود ارضائی حتی اگر به خروج منی هم منتهی نشود حرام است و گناه محسوب می شود. خودارضائی (استمناء در مردان و استشهاء در زنان) با نام علمی (Masturbation) به معنای انجام عملی توسط خود فرد جهت رسیدن به اوج لذت جنسی یا ارضای جنسی (Orgasm ) بدون عمل نزدیکی (Intercourse ) است که به عنوان یک انحراف جنسی مطرح می شود. این عمل در دین اسلام حرام است و اشکال دارد، و باید از آن اجتناب کرد. شکی نیست که استمنا از گناهان بزرگ است و عواقب دنیایی و اخروی دارد.
ه ) توبه و جبران لواط و استمناء
ولی این در مورد کسی است که موفق به توبه نشود، به طور کلی اگر کسى مرتکب گناهى شود ولى پشیمان شده و به درگاه خداوند حقیقتا توبه نماید خداوند توبه او را مى پذیرد. توبه راستین از گناهان آن است که واقعا قصد بازگشت به آن گناه را نداشته باشد.
در برخى موارد مانند غیبت و تهمت طلب که حق الناس هستند ، رضایت از طرف مقابل در صورت امکان لازم است، ولى در مورد گناهانى همچون استمناء و لواط که حق الله است ، پشیمانى واقعی، تصمیم بر عدم تکرار و طلب مغفرت از خداوند براى توبه کافى است.
ضمناً هرگز گناه خود را براى کسى بازگو نکنید و فقط با خداوند راز و نیاز کرده و از او آمرزش بخواهید که اوآمرزنده اى مهربان است و توبه کنندگان را دوست دارد و با عبادات و اعمال صالح آثار مخرب گناه خود را از بین ببرید.
و ) توبه تولدی دوباره
امام رضا (ع) مى فرمایند: (التائب من الذنب کمن لاذنب له) توبه کننده از گناه مانند کسى است که هیچ گناهى ندارد، (میزان الحکمه ج، 1 باب التوبه ر، 2116).
چطور خداوند شخصی که پاک و بدون گناه است را بازخواست خواهد کرد. همانطور که گفتیم این عدم بازخواست مربوط به کسی است که حق الناس بر ذمه اش نباشد، اما در صورتی که حقوقی بر ذمه انسان باشد باید ابتدا آن را صاف کند و بعد از خداوند نسبت به گناه انجام شده طلب بخشش نماید. خداوند در سوره فرقان آیه 70 و 71 مى فرماید: (الّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَاولئِکَ یُبَدِّلِ اللَّهُ سَیِّئاتِهِم حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً وَ مَن تابَ وَ عَمِلَ صالَحاً فَأِنَّهُ یَتُوبُ الَى اللَّهِ مَتاباً) مگر کسى که توبه کند وایمان آورد و کار شایسته کند، پس خداوند بدى هایشان را به نیکى ها تبدیل مى کند و خدا همواره آمرزنده مهربان است و هر کس توبه کند و کار شایسته انجام دهد، در حقیقت به سوى خداوند با حالتى توبه گر و خاص باز مى گردد. این آیه، علاوه بر آن که بیانگر این حقیقت است که خداوند، چهره هاى زشت و آلوده به گناهان را به چهره نیکى (که حالت ندامت، تضرع و شرمندگى است) تبدیل مى کند، با لفظ (متاباً) به این واقعیت و نکته لطیف و ظریف اشاره دارد کسى که در زندگى گناهى نموده و سپس توبه کرده است، برگشت خاصى دارد که خداوند روى آن حساب مى کند. برگشتى با حالت کوچکى و شرمندگى که این خود، حسنه خواهد بود. راوى مى گوید: از امام باقر (ع) تفسیر گفته خداوند متعال را که در قرآن مى فرماید: پس خداوند بدى هایشان را به نیکى ها تبدیل مى کند و خداوند آمرزنده مهربان است، سؤال کردم، (حضرت در مقام پاسخ ) فرمود: در روز قیامت مؤمن گناه کارى (که توبه کرده ) آورده مى شود تا آنکه در موقف حساب مى ایستد پس خداوند متعال است که متولى و سرپرستى حسابش مى شود (و) هیچ کس دیگر بر حساب او مطلع نمى گردد. پس گناهانش را به او معرفى مى کند تا آنکه به بدى هایش اقرار نماید. (آن گاه ) خداوند عزوجل به کاتبان و نویسندگان اعمال مى فرماید: سیئات (و زشتى ها، آلودگى ها، گناهان و تعلقات ) او را به حسنات (و نیکى ها) تبدیل کنید و ظاهر سازید حسناتش را به مردم. پس مردم در این هنگام مى گویند، براى این بنده یک بدى هم نیست. سپس خداوند امر مى کند که او را به بهشت ببرند. (عن محمَّدٍ قال سألت ابا جعفرٍ علیه السَّلام عن قول اللَّه عزَّوجلَّ: فاولئک یبدِّل اللَّه سیِّئاتهم حسناتٍ و کان اللَّه غفوراً رحیماً) فقال علیه السَّلام: یؤتى بالمؤمن المذنب یوم القیامة حتّى یقام بموقف الحساب فیکون اللَّه تعالى هو الَّذى یتولّى حسابه، لا یطَّلع على حسابه احداً من النَّاس، فیعرفه ذنوبه حتّى اذا اقرَّ بسیِّئاته قال اللَّه عزَّوجلَّ للکتبة: بدِّلوها حسناتٍ، واظهروها للنَّاس، فیقول النَّاس حینئذٍ: ما کان لهذا العبد سیِّئةٍ واحدةٌ، ثم یامراللَّه به الى الجنَّة، فهذا تاویل الآیة، و هى فى المذنبین من شیعتنا خاصَّة) (بحارالانوار، ج 7، صص 261 و 262، ح 12). خداوندی که هنگام حسابرسی از بنده تائب به گونه ای عمل می کند که کسی متوجه گناهان گذشته او نشود، چطور ممکن است پس از توبه کردن او را مجازات کند. این روایت با لحن خاصى علاوه بر آنکه چگونگى جلوه توبه را در موقف حساب بیان مى کند، به این حقیقت نیز اشاره دارد که خداوند متعال، گناهان را تنها به خود انسان تائب نشان مى دهد و آن را از مردم و دیگران مخفى مى کند و این، خود تفضلّى بزرگ از ناحیه خداوند رحیم است.
فَمَنْ تَابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّهَ یَتُوبُ عَلَیْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ .
ترجمه : پس هر که پس از ستمی که کرده توبه نمود و کار خود را اصلاح کرد از آن پس خدا او را خواهد بخشید، که خدا بخشنده و مهربان است.
شأن نزول:
عبدالله بن عمر گوید: زنى در زمان رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم مرتکب دزدى شده بود، دست راست او را قطع کردند. سپس این زن نزد پیامبر آمد و گفت: یا رسول الله آیا از براى من توبه اى وجود دارد؟ سپس این آیه نازل گردید.[مسند احمد و دیگران از علماى عامه.]
نکته ها :
در اسلام، مجازات در کنار ارشاد و تربیت و رحمت است. در آیه‌ى قبل، کیفر سارق بیان شد، اینجا دعوت به توبه به درگاه خداى غفور و اصلاح بدى‌هاست که سبب مى‌شود تا خداوند لطفش را به بنده باز گرداند.
اگر سارق پیش از دستگیرى توبه کند و مال را پس دهد، هم در دنیا بخشیده مى‌شود و هم در آخرت، ولى پس‌از دستگیرشدن، حد اجرا مى‌شود ونقش توبه تنها براى قیامت است.
در حدیث آمده است: سارقى که دستش قطع شده بود، از پیامبراکرم صلى الله علیه و آله پرسید: آیا براى من راه توبه باز است؟ فرمود: آرى! تو امروز (که حدّ بر تو جارى شد،) مثل همان روزى هستى که از مادر متولّد شدى!
پیام ها:
1- براى انسان خطاکار، همیشه راه بازگشت و اصلاح، باز است. «فَمَنْ تابَ»
2- توبه، تنها یک ندامت درونى نیست؛ بلکه باید همراه با جبران مفاسد گذشته باشد. «وَ أَصْلَحَ»
3- اگر انسان توبه کند، خداوند هم توبه او را مى‌پذیرد. «یَتُوبُ عَلَیْهِ»
4- سرقت، ظلم به خود و جامعه و تجاوز به امنیّت جامعه است. «بَعْدِ ظُلْمِهِ»
5- مجرمان را باید به راه خدا دعوت و امیدوار کرد. فَإِنَّ اللَّهَ یَتُوبُ … غَفُورٌ، رَحِیمٌ
ب ) احساس پلیدی و ناپاکی پس از انجام گناه
یکی از مسائلی که پس از انجام گناه ممکن است فرد با آن مواجه باشد، احساس پلیدی و ناپاکی است که به شدت به آن مشغولیت ذهنی پیدا کرده و به مرور زمان دچار یک وسواس فکری می شوند، به گونه ای که خود را در افکار و تصاویر ناپاکی غرق می بینند و در اثر این احساس ناپاکی و پلیدی، دست به اقدامات بی فایده و بعضا خطرناک می زنند، در حالی که اینگونه نیست و خدای مهربان هرگز نظام این عالم را به گونه ای قرار نداده است و خود نیز اینگونه برخورد نمی کند که فردی به دلیل انجام یک گناه تا ابد دچار ناپاکی و عذاب گردد، بلکه اگر فردی به گناهی آلوده گردد، و پس از آن توبه حقیقی نماید، مانند فردی است که گناه نکرده است پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله)می فرماید : «التائب من الذنب کمن لا ذنب له- توبه کننده از گناه همانند کسی است که گناهی نکرده است» (بحار ج 2 ص 154) و حتی خدای مهربان گناهان او را تبدیل به ثواب کرده و در نامه اعمال او ثبت می نماید.
ج ) یاس و ناامیدی از حربه های شیطان
مساله مهم دیگری که در چنین شرایطی ممکن است برای فرد پیش آید، یاس و ناامیدی می باشد، که این از حربه های اصلی شیطان بوده، به گونه ای که به شدت در دل فرد وسوسه می کند و آینده را در نظر او سیاه و تاریک جلوه می دهد. در چنین وضعیتی فرد باید بداند، درست است که گرفتار گناه بزرگی شده و صحیح است که در وضعیت بغرنجی به سر می برد، اما چنین فردی در آخر دنیا و در انتهای راه نیست، بلکه تا انسان زنده است، امکان جبران گذشته، پیشرفت، و حرکت به سوی سعادت را دارد و هیچ وقت و هیچ وضعیتی برای رشد و تعالی دیر نیست.
به این نکته نیز توجه داشته باشید که با هیچکس (حتی کسی که احساس می‌کنید به شما نزدیک و بسیار رازدار است) در این مورد صحبت نکنید، حتی نباید به بهانه صداقت با خواستگاران خود نیز درمیان بگذارید.
د ) لواط و استمناء
لواط از گناهان بزرگ است و شخصى که مرتکب این عمل شنیع مى شود از نظر خدا و رسول او و ملائکه مورد لعنت واقع مى شود و اگر در حال بلوغ و یا اختیار اراده و عقل مرتکب این عمل شده باشد و بدون توبه واقعى مرده باشد عذاب او شدید خواهد بود. پیامبر اکرم(ص) مى فرماید: «وقتى که لواط کننده در قبر نهاده شد بیشتر از سه روز باقى نمى ماند و خداوند او را میان قوم هلاک شده لوط پرتاب مى کند و روز قیامت هم با آن قوم ستمکار محشور مى شود»، (میزان الحکمه ج11 ص 5369).
در تعریف استمناء آمده که هر کاری که به قصد خروج منی انجام گیرد ولی منجر به خروج آن نشود. پس خود ارضائی حتی اگر به خروج منی هم منتهی نشود حرام است و گناه محسوب می شود. خودارضائی (استمناء در مردان و استشهاء در زنان) با نام علمی (Masturbation) به معنای انجام عملی توسط خود فرد جهت رسیدن به اوج لذت جنسی یا ارضای جنسی (Orgasm ) بدون عمل نزدیکی (Intercourse ) است که به عنوان یک انحراف جنسی مطرح می شود. این عمل در دین اسلام حرام است و اشکال دارد، و باید از آن اجتناب کرد. شکی نیست که استمنا از گناهان بزرگ است و عواقب دنیایی و اخروی دارد.
ه ) توبه و جبران لواط و استمناء
ولی این در مورد کسی است که موفق به توبه نشود، به طور کلی اگر کسى مرتکب گناهى شود ولى پشیمان شده و به درگاه خداوند حقیقتا توبه نماید خداوند توبه او را مى پذیرد. توبه راستین از گناهان آن است که واقعا قصد بازگشت به آن گناه را نداشته باشد.
در برخى موارد مانند غیبت و تهمت طلب که حق الناس هستند ، رضایت از طرف مقابل در صورت امکان لازم است، ولى در مورد گناهانى همچون استمناء و لواط که حق الله است ، پشیمانى واقعی، تصمیم بر عدم تکرار و طلب مغفرت از خداوند براى توبه کافى است.
ضمناً هرگز گناه خود را براى کسى بازگو نکنید و فقط با خداوند راز و نیاز کرده و از او آمرزش بخواهید که اوآمرزنده اى مهربان است و توبه کنندگان را دوست دارد و با عبادات و اعمال صالح آثار مخرب گناه خود را از بین ببرید.
و ) توبه تولدی دوباره
امام رضا (ع) مى فرمایند: (التائب من الذنب کمن لاذنب له) توبه کننده از گناه مانند کسى است که هیچ گناهى ندارد، (میزان الحکمه ج، 1 باب التوبه ر، 2116).
چطور خداوند شخصی که پاک و بدون گناه است را بازخواست خواهد کرد. همانطور که گفتیم این عدم بازخواست مربوط به کسی است که حق الناس بر ذمه اش نباشد، اما در صورتی که حقوقی بر ذمه انسان باشد باید ابتدا آن را صاف کند و بعد از خداوند نسبت به گناه انجام شده طلب بخشش نماید. خداوند در سوره فرقان آیه 70 و 71 مى فرماید: (الّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَاولئِکَ یُبَدِّلِ اللَّهُ سَیِّئاتِهِم حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً وَ مَن تابَ وَ عَمِلَ صالَحاً فَأِنَّهُ یَتُوبُ الَى اللَّهِ مَتاباً) مگر کسى که توبه کند وایمان آورد و کار شایسته کند، پس خداوند بدى هایشان را به نیکى ها تبدیل مى کند و خدا همواره آمرزنده مهربان است و هر کس توبه کند و کار شایسته انجام دهد، در حقیقت به سوى خداوند با حالتى توبه گر و خاص باز مى گردد. این آیه، علاوه بر آن که بیانگر این حقیقت است که خداوند، چهره هاى زشت و آلوده به گناهان را به چهره نیکى (که حالت ندامت، تضرع و شرمندگى است) تبدیل مى کند، با لفظ (متاباً) به این واقعیت و نکته لطیف و ظریف اشاره دارد کسى که در زندگى گناهى نموده و سپس توبه کرده است، برگشت خاصى دارد که خداوند روى آن حساب مى کند. برگشتى با حالت کوچکى و شرمندگى که این خود، حسنه خواهد بود. راوى مى گوید: از امام باقر (ع) تفسیر گفته خداوند متعال را که در قرآن مى فرماید: پس خداوند بدى هایشان را به نیکى ها تبدیل مى کند و خداوند آمرزنده مهربان است، سؤال کردم، (حضرت در مقام پاسخ ) فرمود: در روز قیامت مؤمن گناه کارى (که توبه کرده ) آورده مى شود تا آنکه در موقف حساب مى ایستد پس خداوند متعال است که متولى و سرپرستى حسابش مى شود (و) هیچ کس دیگر بر حساب او مطلع نمى گردد. پس گناهانش را به او معرفى مى کند تا آنکه به بدى هایش اقرار نماید. (آن گاه ) خداوند عزوجل به کاتبان و نویسندگان اعمال مى فرماید: سیئات (و زشتى ها، آلودگى ها، گناهان و تعلقات ) او را به حسنات (و نیکى ها) تبدیل کنید و ظاهر سازید حسناتش را به مردم. پس مردم در این هنگام مى گویند، براى این بنده یک بدى هم نیست. سپس خداوند امر مى کند که او را به بهشت ببرند. (عن محمَّدٍ قال سألت ابا جعفرٍ علیه السَّلام عن قول اللَّه عزَّوجلَّ: فاولئک یبدِّل اللَّه سیِّئاتهم حسناتٍ و کان اللَّه غفوراً رحیماً) فقال علیه السَّلام: یؤتى بالمؤمن المذنب یوم القیامة حتّى یقام بموقف الحساب فیکون اللَّه تعالى هو الَّذى یتولّى حسابه، لا یطَّلع على حسابه احداً من النَّاس، فیعرفه ذنوبه حتّى اذا اقرَّ بسیِّئاته قال اللَّه عزَّوجلَّ للکتبة: بدِّلوها حسناتٍ، واظهروها للنَّاس، فیقول النَّاس حینئذٍ: ما کان لهذا العبد سیِّئةٍ واحدةٌ، ثم یامراللَّه به الى الجنَّة، فهذا تاویل الآیة، و هى فى المذنبین من شیعتنا خاصَّة) (بحارالانوار، ج 7، صص 261 و 262، ح 12). خداوندی که هنگام حسابرسی از بنده تائب به گونه ای عمل می کند که کسی متوجه گناهان گذشته او نشود، چطور ممکن است پس از توبه کردن او را مجازات کند. این روایت با لحن خاصى علاوه بر آنکه چگونگى جلوه توبه را در موقف حساب بیان مى کند، به این حقیقت نیز اشاره دارد که خداوند متعال، گناهان را تنها به خود انسان تائب نشان مى دهد و آن را از مردم و دیگران مخفى مى کند و این، خود تفضلّى بزرگ از ناحیه خداوند رحیم است.