جنگ موته وشهادت فرماندهان

در پاسخ این شبهه به این نکته ها توجه شود:1- پیروزی مسلمانان بر کفار، در سایه عده و عده نبود. در جنگ بدر عده و عده مسلمانان بسیار کم بود ولی با این حال بر دشمن پیروز شدند و در حنین با این که عده و عده مسلمانان بسیار زیاد بود ولی در برابر نیروهای دشمن که کمتر از اینها بودند شکست خوردند.2- اگر این سه هزار نفر تا آخرین نفس و برای خدا می جنگیدند خداوند آنان را یاری می داد و بر دشمن پیروز می گردانید ولکن پس از به شهادت رسیدن فرماندهان، نجنگیدند و به مدینه برگشتند.عقب نشینی اینها پسندیده نبود و برای همین این افراد به عنوان فراری، نکوهش می شدند.3- جعفر طیار برادر علی(ع) وقتی متوجه تعداد نیروهای روم شد، دستور به تشکیل شورای نظامی داد. اعضای شورا تصمیم گرفتند وضعیت را به پیامبر اسلام خبر بدهند ولی عبدالله بن رواحه نظر اعضای شورا را به جنگ جلب کرد و برای همین اعضای شورا تصمیم به جنگ گرفتند و نظر اعضا، نظر خردمندانه بوده و عمل کردن به آن اشکالی نداشت. بر این اساس، اقدام به جنگ، انتحار نیست بلکه این اقدام نشانه شجاعت و ایثار است.4- نیروهای رومی از مسلمانان وحشت داشتند و برای همین، این همه نیرو وارد معرکه کرده بودند اگر وحشت نداشتند نیازی به این همه نیرو نبود و اگر نیروهای اسلامی مقاومت می کردند و عقب نشینی را ترجیح نمی دادند، رومیان نمی توانستند پیروز شوند.