سوره واقعه

سوره واقعه پنجاه و ششمین سوره قرآن کریم است که طبق نظر مفسرین در مکه بر پیامبر اکرم (ص) نازل شد. اغلب آیات این سوره درباره معاد است. سوره واقعه یکی از سوره‌های آشنای قرآن است که اغلب مسلمانان بار‌ها آنرا قرائت کرده‌اند و با مفاهیم زیبای آیات آن آشنایی کامل دارند. ختم سوره واقعه درست مانند ختم سوره‌های دیگر قرآن کریم خواص بسیاری دارد. اما هر سوره‌ای ختم مخصوص به خود را دارد و متناسب با آن شیوه ختم کردن فواید و آثارش متوجه شخصی می‌شود که آن‌را می‌خواند.

درباره ختم‌های سوره واقعه

ختم سوره واقعه بسیار مجرب و معتبر است. بیشتر توصیه‌هایی که در این باره در دست ما هست اشاره دارند به رفع گرفتاری‌های مادی، حاجات معنوی و همچنین نجات از مرگ. شخصی که در نظر دارد از ختم سوره شریف واقعه بهره‌مند شود با هر نیتی و هر شرایط زمانی و مکانی می‌تواند این سوره را ختم کند و از آثار و توفیقات آن استفاده کند اما نکته مهم در این باره این است که به غیر از این نوع ختم کردن که ثواب بسیاری هم دارد ختم‌هایی هستند که از طرف بزرگان و پیشوایان دین به دست ما رسیده‌اند. این نوع ختم‌ها اغلب از لحاظ زمانی و تعداد مراتبی که سوره باید خوانده شود متفاوت هستند. اکنون به مواردی از این توصیه‌های بزرگان اشاره می‌کنیم.

ختم سوره واقعه در دوشنبه اول ماه قمری

این ختم یکی از محبوب‌ترین ختم‌های وارد شده برای سوره واقعه است. مرحوم آیت الله بهجت نیز به این ختم توصیه می‌کردند. ختم سوره واقعه در دوشنبه اول ماه قمری به این شکل است که در بعضی موارد اولین روز ماه قمری مصادف می‌شود با روز دوشنبه، در چنین روزی فرصت بهره‌مند شدن از خواص بسیار زیاد این سوره فراهم می‌شود. دستور دقیق این ختم در کتابی به نام “لیالی المحزونه” از ملا محسن فیض کاشانی (ره) ذکر شده است؛ اکنون بخش مربوط به این ختم را به نقل از این کتاب می‌خوانیم:

“چون اول ماه قمری دوشنبه باشد، شروع کند به خواندن این سورهٔ مبارکه، با طهارت و رو به قبله. روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، و روز سوم سه مرتبه، و همچنین تا [روز] چهاردهم، چهارده مرتبه بخواند؛ و بعد از تلاوت سوره‌های مبارکه هر روز، این دعا را بخواند:

«یا مُسَبِّبَ الاَسْبابِ وَ یا مُفَتِّحَ الاَبْوابِ اِفْتَحْ لَنا الْاَبْوابَ وَ یسِّرْ عَلَینَا الْحِسابَ وَ سَهِّلْ عَلَینَا الْعِقابَ [الصِّعابَ]، اللَّهُمَّ إِنْ کانَ رِزْقِی و رِزْقُ عِیالی فِی السَّمَاءِ فَأَنْزِلْهُ وَ إِنْ کانَ فِی الْأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ وَ إِنْ کانَ فِی الْأَرْضِ بَعِیداً فَقَرِّبْهُ وَ إِنْ کانَ قَرِیباً فَیسِّرْهُ وَ اِنْ کانَ یسِیراً فَکثِّرْهُ وَ اِنْ کانَ کثِیراً فَخَلِّدْهُ وَ اِنْ کانَ مُخَلَّداً فَطَیبْهُ وَ اِنْ کانَ طَیباً فَبارِک لی فیهِ وَ اِنْ لَمْ یکنْ یا رَبِّ فَکوِّنْهُ بِکینُونِیتِک وَ وَحْدانِیتِک اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ وَ اِنْ کانَ عَلی اَیدِی شِرارِ خَلْقِکَ فَانْزِعْهُ وَانْقُلْهُ اِلَی حَیثُ اَکونُ وَ لا تَنْقُلْنِی اِلَیهِ حَیثُ یکونُ.»

«ای سبب‌ساز اسباب و‌ای گشاینده درها، بگشای برای ما در‌ها را و آسان گردان بر ما حساب را و آسان کن بر ما عقاب [سختی‌ها]را، خداوندا اگر روزی من و روزی عیالم در آسمان است پس فرودش آور و اگر در زمین است پس خارجش گردان و اگر در زمین و در جای دوری است نزدیکش گردان و اگر نزدیک است آسانش گردان و اگر آسان است پس زیادش گردان و اگر زیاد است پس جاودانه‌اش گردان و اگر جاودانه است پس پاکیزه‌اش گردان و اگر پاک است پس برای من در آن برکت قرار ده و اگر موجود نیست موجودش گردان، با وجودبخشی خود و یکتایی خود که همانا بر هر چیزی توانایی و اگر در دستان خلق شرور توست آن را از دستش بگیر و آن را به من منتقل کن هر جا که باشم و مرا به‌سوی آن منتقل نکن آنجا که آن هست.»

همچنین از مرحوم مجلسی رحمه‌الله به نقل از امام سجاد (ع) این عمل را با دعایی در پنجشنبه‌های میان این چهارده روز نقل می‌کند؛ آن دعا چنین است:

«یا ماجِدُ یا واحِدُ، یا جَوادُ یا حَلیمُ، یا حَنّانُ یا مَنّانُ یا کریمُ، اَسْئَلُک تُحْفَةً مِنْ تُحَفاتِک تَلُمُّ بِها شَعْثی، وَ تَقْضی بِها دَینی، وَ تُصْلِحُ بِها شَأْنی بِرَحْمَتِک یا سَیدی. اَللَّهُمَّ اِنْ کانَ رِزْقی فِی السَّماءِ فَاَنْزِلْهُ، وَ اِنْ کانَ فِی الاَرْضِ فَاَخْرِجْهُ، وَ اِنْ کانَ بَعیداً فَقَرِّبْهُ، وَ اِنْ کانَ قَریباً فَیسِّرْهُ، وَ اِنْ کانَ قَلیلاً فَکثِّرْهُ، وَ اِنْ کانَ کثیراً فَبارِک لی فیهِ، وَ اَرْسِلْهُ عَلی اَیدی خِیارِ خَلْقِک، وَ لا تُحْوِجْنی اِلی شِرارِ خَلْقِک، وَ اِنْ لَمْ یکنْ فَکوِّنْهُ بِکینُونِیتِک (بِکینُونَتِک) وَ وَحْدانِیتِک. اَللًّهُمَّ انْقُلْهُ اِلَی حَیثُ اَکونُ، وَ لا تَنْقُلْنی اِلَیهِ حَیثُ یکونُ، اِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدیرٌ، [یا حَی یا قَیومُ یا واحِدُ یا مَجیدُ یا بَرُّ یا کریمُ]یا رَحیمُ یا غَنِی، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَمِّمْ عَلَینا نِعْمَتَک، وَ هَیِّنَا [هَنِّئْنا-هَیئْنا]کرامَتَک وَ اَلْبِسْنا عافِیتَک.»

«ای یکتا،‌ای صاحب مجد،‌ای بخشنده،‌ای بردبار،‌ای بسیار مهربان،‌ای بسیار عطاکننده،‌ای کریم؛ از تو می‌خواهم هدیه‌ای از هدایایت که بدان آشفتگی‌ام را سامان دهی و بدان قرضم ادا کنی و کارم را با آن اصلاح گردانی به رحمت خود‌ای سرورم. خداوندا اگر روزی من در آسمان است، پس فرودش آر، و اگر در زمین است پس خارجش گردان، و اگر دور است، نزدیکش گردان و اگر نزدیک است آسانش گردان و اگر کم است زیادش گردان و اگر زیاد است برای من مبارکش گردان آن را بفرست به دستان بهترین آفریدگانت و مرا به بدترین مخلوقاتت محتاج مکن؛ و اگر موجود نیست پس موجودش کن به هستی‌بخشی و یکتایی خود خداوندا آن را منتقل کن به آنجا که من هستم و مرا منتقل مکن به‌سوی آن آنجا که هست همانا بر هر چیزی توانا هستی [ای زنده،‌ای پاینده،‌ای یکتا،‌ای گرامی،‌ای نیکو،‌ای کریم]ای بخشایش‌گر،‌ای بی‌نیاز، درود فرست بر محمد و خاندان محمد و نعمت خود را بر ما تمام کن و بچشان بر ما کرامتت را و عافیتت را بر ما بپوشان.» “

منبع: سایت ستاره