خلود در جهنم

از مجموعه آیات قرآن و اخبار معصومین به دست می آید، که همه کسانی که به جهنم وارد می شوند مخلّد در آتش نیستند؛ بلکه عده ای خاص هستند که وعده خلود به آنان داده شده است؛ از جمله: 1- کافرانی که علی رغم ارائه حجت به آنان، عناد می ورزند و با حق ستیز می کنند، 2- کسی که به عمد مؤمنی را بکشد، 3- دشمنی و ستیز با خدا و رسول او و تعدی از حدود الهی، 4- مرگ با کفرورزی به حق و ارتداد، 5- مرتکبین برخی گناهان کبیره مانند رباخواری و زنا (در صورت توبه نکردن). بنا بر ادله مختلفی که در جای خود مورد بحث قرار گرفته، خلود در عذاب، ویژه گروه های خاصی است البته نه این که هر مسلمانی به صرف مسلمان بودن از خلود مصون باشد؛ بلکه ممکن است مسلمان نیز به دلیل اعمال و فجایعی که انجام داده است، در جهنم مخلّد باشد. روایاتی در مورد خروج برخی از اهل جهنم از آن مکان وارد شده است از جمله: – اَنس گوید: رسول خدا فرمود: مردمی از آتش خارج می شوند، (تفسیر المیزان عربی، ج 11، ص 39). – جابر گوید: رسول خدا آیه فَأَمَّا اَلَّذِینَ شَقُوا؛ (11:106) را خواند و فرمود: اگر خدا بخواهد مردم شقاوتمندی را از آتش خارج کرده و به بهشت وارد کند آن را انجام خواهد داد، (همان مدرک). – ابی بصیر گوید: از امام باقر شنیدیم فرمود: مردمی از آتش خارج می شوند… و به بهشت وارد می گردند، (همان مدرک). برای مطالعه بیشتر در این زمینه ر.ک: معاد و جهان پس از مرگ،آیت اللَّه مکارم کلم الطیب،آیت اللَّه طیب معادشناسی، ج 10،آیت اللَّه طهرانی