در باره زندگی و شخصیت علامه طباطبایی توضیح دهید؟

10. علامه طباطبایى

سید محمدحسین طباطبایى در سال 1321 ه ق در تبریز در خانواده اى اصیل متولد شد در پنج سالگى مادر مهربان و با فضیلت خود را از دست داد و اندوه بى مادرى او را رها نکرده بود که گرد یتیمى بر وجودش سنگینى کرد و از دیدن روى پدر محروم شد. بعد از دوران طفولیت و گذارندن دروس مکتب به درسهاى حوزوى نزد مرحوم شیخ محمدعلى سرابى مشغول شد و بعد از آن با گامى بلند و همّتى فراتر
سطوح عالى در فقه، اصول، فلسفه و کلام را در زادگاه خود نزد اساتید آن خطّه فرا گرفت، و خوشنویسى را از آقا میرزا على نقى فرا گرفت علامه از روزگار تحصیل خود چنین بازگو مى کند:
«در اوایل تحصیل که به نحو و صرف اشتغال داشتم علاقه زیادى به ادامه تحصیل نداشتم و از این روى هر چه مى خواندم نمى فهمیدم… پس از آن یک بار عنایت خدایى دامنگیرم شده عوضم کرد، در خود یک نوع شیفتگى و بى تابى نسبت به تحصیل کمال حسّ نمودم به طورى که از همان روز تا پایان تحصیل که تقریبا هیجده سال کشید هرگز نسبت به تعلیم و تفکر احساس خستگى و دلسردى نکردم و زشت و زیباى جهان را فراموش کردم… در خورد و خواب و لوازم دیگر زندگى به حداقل ضرورى قناعت نموده، باقى را به مطالعه مى پرداختم، بسیار مى شد به ویژه در بهار و تابستان که شب را تا طلوع آفتاب با مطالعه مى گذراندم…»
سید محمدحسین براى ادامه تحصیل راهى نجف اشراف شد و در همان روزهاى اول شخصیت وارسته اى چون حاج میرزاعلى آقا قاضى رحمه الله به سراغ وى آمده و خطاب به او اینگونه مى گوید: «کسى که به قصد تحصیل به نجف مى آید خوب است علاوه بر تحصیل از فکر تهذیب خود غافل نماند»
کیمیاى وجود مرحوم قاضى روح و روان او را دگرگون کرد و برنامه اى روشن و نورانى براى آینده او ترسیم نمود
علامه مدت یازده سال در کنار مرقد نور آفرین امیرالمؤمنین علیه السلام کسب علم کرد، و از محضر بزرگانى چون آیة اللّه نائینى، سید ابوالحسن اصفهانى، سید حسین بادکوبه اى، سید ابوالقاسم خوانسارى، حجّت، حاج میرزاعلى ایروانى و میرزاعلى اصغر ملکى کسب فیض نمود ولى سر سلسله اساتید ایشان مرحوم قاضى بود
علامه در سال 1314 ه ش به زادگاهش تبریز مهاجرت کرد و مدت 7 سال در آنجا به تدریس و تألیف پرداخت سپس به قم رفت تا فرصت طلایى تالیف تفسیر شریف المیزان فراهم آید، این کتاب ثمره اى کم نظیر از 20 سال تلاش شبانه روزى علامه است – شهید مطهرى 60 سال یا 100 سال دیگر را زمان درک عمق و ارزش این کتاب مى داند.
آثار ارزشمند دیگرى از این مرد علم و عمل به یادگار مانده که بدایة الحکمه – نهایة الحکمة، اصول فلسفه و روش رئالیسم حاشیه بر اسفار دیوان شعر فارسى و ده ها اثر دیگر از آن جمله است علاوه اینکه ده ها نفر از بزرگان و فرهیختگان کنونى از حوزه علمیه از جمله شاگردان علامه مى باشند که به تنى چند از آنان اشاره مى شود، ا شهید مطهرى 2- شهید بهشتى 3- امام موسى صدر 4- ناصر مکارم شیرازى 5- شهید مفتح 6- مصباح یزدى 7- ابراهیم امینى 8- یحیى انصارى 9- حسین نورى همدانى 10- حسن زاده املى، 11- عبداللّه جوادى آملى 12- سید مهدى روحانى 13- على احمدى میانجى و…
علامه طباطبایى ارادت شگفتى به اهل بیت علیهم السلام داشت – او حداقل هفته اى یک بار به حرم حضرت معصومه مشرف مى شد و تابستانها که غالبا به مشهد مقدس مى رفتند شبها به حرم امام رضا رفته، در بالاى سر مى نشست و با حال خضوع و خشوع به دعا و زیارت مى پرداخت و براى مصائب اهل بیت شدید اشک مى ریخت علامه در ماه مبارک رمضان روزه خود را با بوسه بر ضریح مقدّس حضرت معصومه علیها السلام افطار مى کرد، ابتدا به حرم مشرّف مى شد، ضریح مقدس را مى بوسید سپس به خانه مى رفت»
ایشان موفقیت خویش را مرهون همین توسّلات مى دانست، طهارت باطن استاد زبانزد خاص و عام بود، بسیارى از شبها را تا صبح به عبادت و بیتوته مى پرداخت، در ماه رمضان فاصله بین غروب آفتاب تا سحر را به تهجّد ذکر مشغول بود
سرانجام بعد از 81 سال عمر با برکت و زندگى پر تلاش روح پاک و الهى آن حکیمم عارف و مفسّر وارسته به دیار قدس و ملکوت رهسپار شد و پیکرش در جوار حضرت معصومه علیها السلام به خاک سپرده شد.