در باره زندگی و شخصیت میرزای قمی رحمة اللّه علیه توضیح دهید؟

2. میرزاى قمّى قدس سره الشریف

نام وى ابوالقاسم و از بزرگان فقه و اصول قرن دوازدهم ه ق مى باشد تا آنجا که به وى لقب احیاگر علم اصول را داده اند در سال 1150 ه ق متولد و در سال 1231 ه ق وفات یافت و در قبرسان شیخان قم مقابل مقبره زکریا بن آدم به خاک سپرده شد و از آنجا که تعداد بزرگترین اشخاص مدفون در این مزار به دو شیخ بزرگوار رسید از آن پس آن قبرستان به نام شیخان مشهور گردید
البته برخلاف آنچه مشهور است میرزاابوالقاسم، قمّى نیست بلکه متولد جاپلق که منطقه اى از توابع الیگودرز در استان لرستان است (حدود 80 کیلومترى بروجرد) مى باشد
البته پدر بزرگوار او میرزا آخوند ملامحمّدحسن از اهالى شفت گیلان بود که در آغاز جوانى براى تحصیل و فرا گرفتن علوم اسلامى گیلان را به قصد اصفهان ترک گفته و سپس همراه استاد به جاپلق مهاجرت نمود – میرزا در جاپلق و روستاى قلعه بابو همچنان به ترویج مسائل دین و تدریس فقه و اصول مشغول بود ولى از طرفى چون در آنجا طالب علم و محصل چندانى وجود نداشت به ناچار به قم مهاجرت کرد و آن سرزمین مقدس را براى سکونت برگزید و از برکت حضرت فاطمه معصومه علیها السلام در مدت زمان اندک شهرت عالمگیر یافت و ریاست و مرجعیت شیعه به وى رسید،
او پس از آن به کار تألیف و تصنیف، تدریس و صدور فتوا و تبلیغ و ترویج دین پرداخت و مسجد جامع شهر را براى اقامه نماز جمعه و جماعت برگزید و بدین گونه رفته رفته آن شهر علم و دین رونق پیشین خود را باز یافت و در شمار مراکز مهم علمى شیعه در آمد و توجه مسلمانان را به خویش جلب کرد و به میرزاى قمّى شهرت یافت
آن عالم فرهیخته داراى تالیفات متعدّدى است که از جمله مهمترین آن مى توان به کتاب قوانین الأصول در علم اصول و مناهج الاحکام در فقه و مطالع الانوار (شرح شرایع) اشاره نمود ضمن اینکه به صاحب ذوق شعر و هنر خوش نویسى شناخته مى شد، امر به معروف و نهى از منکرهاى میرزاى قمى نسبت به اعمال فتحعلى شاه قاجار مشهور است تا حدّى که مانع تزویج دختر شاه به پسر خویش گشت
روحش شاد و اجرش وافر باد