1. تمام راویان این حدیث، از ثقات هستند.
2. مقصود از تشبیه در این حدیث، تشبیه به مکان نیست؛ زیرا خدا دارای مکانى نیست تا عرش، مکان خدا محسوب شده و محل دیگر را تشبیه به مکان خدا کنند؛ بلکه عرش، منسوب به خدا و محل زیارت است؛ پس، معنى آن، زیارت کردن عرش خدا است.
3. زیارت ائمه معصومین (ع) به خصوص زیارت امام حسین (ع)، چون به دستور الاهی بوده، زیارت خداوند محسوب می شود. و تعبیر «کمن زار الله فی عرشه» درباره زیارت پیامبر اکرم (ص) و دیگر ائمه (ع) هم وجود دارد.