در زمان ظهور حضرت مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ چه كشورها و چه ادياني با ايشان مخالفت خواهند كرد و چه اديان و كشورهايي از ايشان دفاع خواهند كرد؟

در رواياتي كه دوران ظهور را ترسيم كرده‌اند از موافقت يا مخالفت كشورهاي خاصي سخن به ميان نيامده است. بلكه حمايت‌ها و مخالفت‌ها مختلف بوده و از كشورهاي گوناگون و از اديان و فرقه‌هاي مختلف عكس العمل‌هاي مختلف صورت مي‌گيرد كه به نمونه‌اي از آنها اشاره مي‌شود:
1.اهل كتاب(يهوديان و مسيحيان): در مورد اهل كتاب همان‌گونه كه از مخالفت‌هاي آن سخن گفته شده است، از حمايت‌هاي آن ها نيز مطالبي بيان شده است: در هنگامي كه قائم ظهور كند عليه يهود، مسيحيان، صابئيان، مادي گرايان، برگشتگان از اسلام و كافران در شرق و غرب كره زمين قيام مي‌كند و اسلام را بر آن‌ها عرضه مي‌دارد. بسياري از آنان ايمان آورده و عدّه‌اي با آن حضرت به مخالفت برخواسته و قيام مي‌كنند.[1]ونيز روايت شده است: « در هنگام ظهور امام مهدي  ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ بسياري از اهل كتاب و پيروان اديان ديگر، از آن حضرت حمايت نموده و به او ايمان مي‌آورند، و از جمله: عده‌اي از اصحاب حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ و يوشع وصي آن حضرت، اصحاب كهف، مؤمنيني از آل فرعون، دوازده قبيله از پيروان انبياء بني اسرائيل، گروهي از نصارا و …»[2]2. در ميان مسلمانان طائفه مرجئه، خوارج، ناصبي‌ها، منافقان و مقدّس نماها و … از كساني هستند كه با امام زمان مخالفت كرده و بر عليه آن حضرت قيام مي‌كنند و اين‌ها نيز از كشور‌هاي متعدد و مختلفي مي‌باشند و از آن نمونه فرقه بتريه است كه امام علي ـ عليه السّلام ـ درباره آن ها فرموده است: هنگامي كه حضرت قائم  ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ قيام كند و به سوي كوفه رهسپار شود، در آن جا تعداد ده هزار نفر كه آنان را بتريه مي‌نامند، در حالي كه صلاح بر دوش گرفته‌اند، جلوي او را مي‌گيرند و مي‌گويند: اي مهدي از همانجا كه آمده‌اي، باز گرد، زيرا ما به فرزندان فاطمه نيازي نداريم.[3]روي اين حساب پيوستن كشور يا كشورهايي و يا فرقه و فرقه‌هايي به آن حضرت و يا مخالفت با ايشان مختلف بوده اين چنين نيست، اگر كشوري از آن حضرت دفاع و حمايت كرد، ديگر، هيچگونه مخالفتي در آن كشور صورت نمي‌گيرد و بالعكس. بلكه، كشورهايي كه در مراحل اوليه‌ي ظهور، در آن‌ها آثار و حوادث ظهور واقع مي‌‌شوند، همانند: يمن، حجاز، مصر، شام، فلسطين، ، عراق، ايران و … در اين كشور‌ها نيز در مواردي، مخالفت صورت مي‌گيرد كه توسط حضرت و سپاهيان او دفع مي‌گردد و به نمونه‌اي از هر كدام اشاره مي‌شود:
هنگامي كه در ميان ركن و مقام با امام قائم  ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ بيعت صورت مي‌گيرد، انسان‌هاي مؤمن از شهرهاي مصر, حجاز, شام, عراق و … حضور به هم رسانده و با آن حضرت بيعت مي‌كنند.[4]و از طرف ديگر,  در بعضي روايات اين چنين آمده است: به هنگامي كه امام قائم  ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ  ظهور مي‌كند, در شهرهاي حجاز, مصر, عراق و … با مخالفت هاي روبرو مي‌شود و سپاهيان آن حضرت, آنها را از مسير راه برمي‌دارند.[5]امّا در كشورهايي غير از كشورهاي عرب، از جمله ايران, در آن نيز از شهر‌هاي متعددي براي دفاع و حمايت از امام زمان  ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ پرچم هايي برافراشته مي‌شوند و از آن ميان: خراسان, طالقان, همدان, زنجان, قم و … مي‌باشند. امّا باز هم اين گونه نيست که هيچگونه مخالفتي در اين گونه شهر‌ها صورت نگيرد. بلكه, در مواردي نيز از مخالفت سخن گفته شده است. كه از آن نمونه شهر ري مي باشد.[6]پس, در باب حمايت و مخالفت پيروان اديان و اهالي كشورها از امام زمان  ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ اين چنين نتيجه مي‌گيريم كه، مسأله مهدويت يك مسأله جهاني، انساني و فطري است و براساس فطرت اوّليه هر انسان, بايد تابع آن حضرت بوده و از آن حضرت دفاع كند گاهي جهل و ناداني يا تعصب و عناد باعث مي‌شود مخالفت‌هايي با حضرت مهدي  ـ عجل الله تعالي فرجه الشّريف ـ صورت بگيرد كه البته اين مخالفت‌ها را نمي‌توان به صورت كلي به كشور يا منطقه خاصي منسوب كرد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. عصر ظهور، علي كوراني.
2. روزگار رهايي، علي اكبر مهدي پور.
3. چشم انداز حكومت مهدي ـ عليه السّلام ـ ، نجم الدين طبسي.

پي نوشت ها:
[1] . مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، مؤسسة الوفاء، ج52، ص 340.
[2] . همان، ج 52، ص 316، و ج 54، ص 318.
[3] . مفيد، محمد بن محمدبن نعمان، ارشاد، قم، انتشارات بصرتي، ص 364.
[4] . طوسي, غيبت, تهران، انتشارات كتابفروشي نينوا, ص 477.
[5] . حرّ عاملي، محمد بن حسن، اثبات الهدات, قم، چاپخانه علميه، ج3، ص 517.
[6] . نعماني، محمد بن ابراهيم، غيبت، تهران، انتشارات كتابفروشي صدوق، ص299.