قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
علت تغییر لحن آیات مدنی نسبت به آیات مکی، تفاوت شرایط زندگی پیامبر(ص) در شهرهای مدینه و مکه بوده است. شروع رسالت پیامبر(ص) در مکه بوده و بدیهی است که مخالفان با شنیدن پیام و محتوای رسالت آن‌حضرت که در تضاد با منافع آنها بود، هر نسبت ناروایی را به آن‌حضرت می‌دادند، اما در مدینه تقریباً رسالت حضرتشان جا افتاده و پذیرفته شده بود و جامعه آن شهر، جامعه‌ای با اکثریت مردم دیندار بود؛ لذا لحن آیات مدنی فرق می‌کند. و از طرفی چنین نسبت‌هایی در مدینه به حضرتشان داده نمی‌شد، بلکه بسیاری از آیات در ارتباط با حقوق و رفتارهای اجتماعی و برخورد شایسته با پیامبر(ص) بود که در پرسش نیز بدان اشاره شده است.
با این وجود، این‌گونه نبود که در شهر مدینه هیچ اتهامی را به پیامبر(ص) وارد نسازند، بلکه در این شهر نیز حضرتشان با نسبت‌ها و اتهام‌های دیگری از طرف منافقان مواجه بود که به آنها نیز در قرآن کریم پرداخته شده است:
1 . «وَ مِنْهُمُ الَّذینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ لَکُم…»؛[1] و از آنان کسانى هستند که پیامبر را آزار می‌دهند و می‌گویند: او (سراپا) گوش است (حرف هر کس را می‌پذیرد)! بگو: او گوش خوبى براى شما است، خدا را (در همه گفتارش) تصدیق می‌کند و به مؤمنان اعتماد می‌ورزد و براى کسانى از شما که ایمان آوردهاند رحمت است و کسانى که فرستاده خدا را آزار می‌دهند براى آنها عذابى دردناک خواهد بود.
2 . «وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذینَ فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُورا»؛[2] و (به یاد آر) زمانى که منافقان و کسانى که در دلهایشان بیمارى (ضعف ایمان) بود می‌گفتند: خدا و رسولش به ما جز وعدهاى فریبنده ندادهاند.
3 . «هُمُ الَّذینَ یَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَلى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا…»؛[3] آنها کسانی هستند که می‌گویند: کمک مالی به کسانى که با رسول خدایند نرسانید تا آنان پراکنده شوند، در حالی‌که گنجینههاى آسمانها و زمین از آن خدا است، و لکن منافقان نمی‌فهمند.
و …
با این وجود، این‌گونه نبود که در شهر مدینه هیچ اتهامی را به پیامبر(ص) وارد نسازند، بلکه در این شهر نیز حضرتشان با نسبت‌ها و اتهام‌های دیگری از طرف منافقان مواجه بود که به آنها نیز در قرآن کریم پرداخته شده است:
1 . «وَ مِنْهُمُ الَّذینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ لَکُم…»؛[1] و از آنان کسانى هستند که پیامبر را آزار می‌دهند و می‌گویند: او (سراپا) گوش است (حرف هر کس را می‌پذیرد)! بگو: او گوش خوبى براى شما است، خدا را (در همه گفتارش) تصدیق می‌کند و به مؤمنان اعتماد می‌ورزد و براى کسانى از شما که ایمان آوردهاند رحمت است و کسانى که فرستاده خدا را آزار می‌دهند براى آنها عذابى دردناک خواهد بود.
2 . «وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذینَ فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُورا»؛[2] و (به یاد آر) زمانى که منافقان و کسانى که در دلهایشان بیمارى (ضعف ایمان) بود می‌گفتند: خدا و رسولش به ما جز وعدهاى فریبنده ندادهاند.
3 . «هُمُ الَّذینَ یَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَلى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا…»؛[3] آنها کسانی هستند که می‌گویند: کمک مالی به کسانى که با رسول خدایند نرسانید تا آنان پراکنده شوند، در حالی‌که گنجینههاى آسمانها و زمین از آن خدا است، و لکن منافقان نمی‌فهمند.
و …