طلسمات

خانه » همه » مذهبی » در صورتی که موهای زن پوشیده باشد، برآمدگی داشتن آنها اشکال دارد؟

در صورتی که موهای زن پوشیده باشد، برآمدگی داشتن آنها اشکال دارد؟

در برخی از نقل‌ها از پیامبر گرامی اسلام(ص) درباره برخی از زنان این‌گونه آمده است: «إذا رأیتم اللاتی ألفین على رؤوسهن مثل أسنمة البعر فأعلموهن أنه لا تقبل لهن صلاة»؛[1] وقتی زنانی را دیدید که بر بالای سر خود مانند کوهان شتر قرار داده‌اند، به آنها بگویید که هیچ‌کدام از نمازهایشان قبول نمی‌شود. در روایت دیگری آمده است: «صِنْفَانِ مِنْ أَهْلِ النَّارِ… وَنِسَاءٌ کَاسِیَاتٌ عَارِیَاتٌ مُمِیلَاتٌ مَائِلَاتٌ، رُءُوسُهُنَّ کَأَسْنِمَةِ الْبُخْتِ الْمَائِلَةِ، لَا یَدْخُلْنَ الْجَنَّةَ، وَلَا یَجِدْنَ رِیحَهَا…»[2]؛ دو گروه از اهل آتش هستند که من آنها را ندیده‌‌ام… گروه دوم زنانی هستند که پوشیده ولی عریان‌اند. گمراه‌کننده و گمراه‌اند. سرهایشان مانند کوهان شتر خراسانی مائل و کج است. این زنان نه وارد بهشت می‌شوند و نه بوی آن را استشمام خواهند کرد. چند نکته در توضیح این روایات، قابل ذکر است:
1. این روایات در کتب اهل سنت نقل شده و در منابع شیعه مطلبی در این باره وجود ندارد.
2. پوشاندن مو به طور کامل کافی است و پیدا بودن برجستگی زیر پوشش به خودی خود اشکال ندارد، مگر این‌که تبعاتی منفی مانند انگشت‌نما شدن و… داشته باشد. البته گفتنی است که این نوع از پوشش لازمه‌اش بی‌عفتی و بی‌بند و باری نیست، اما زنان متدین و مؤمن از این‌گونه کارها دوری می‌کنند.[3]
3. به نظر می‌رسد که علت جهنمی شدن این افراد و قبول نشدن نمازهایشان، صرف شکل ظاهری آنان نیست، بلکه همان‌طور که در روایت دوم آمده، این عقوبت به خاطر نوع پوششان و گمراه بودن آنان است و بیان شکل سَر این افراد، یا به عنوان یکی از نشانه‌های این اشخاص ذکر شده یا این‌که چون علت ساختن چنین ظاهری برای خود، گمراهی بوده و با قصد حرام مثل جلب نامحرم و اشاعه فساد انجام گرفته، مذموم واقع شده است.
4. این‌که در روایت، به کوهان شتر اشاره شده، نشان از برآمدگی و برجستگی زیادی دارد که با برجستگی موها در حالت عادی متفاوت است. از این‌رو می‌توان گفت که این روایت شامل آن برآمدگی معمولی موهای زنان نمی‌شود.
 

[1]. قادری هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، محقق: بکری حیانی، صفوة السقا،ج 16، ص 392، ح 45063، مؤسسة الرسالة، بیروت، چاپ پنجم، 1401ق.
[2]. قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج، المسند الصحیح المختصر بنقل العدل عن العدل إلی رسول الله(ص)(صحیح مسلم)، محقق:‌ عبدالباقی، محمد فؤاد، چ 3، ص 1680، دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، بی‌تا.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد