[کامل از کد35638]در آیه 31 سوره بقره آمده است: {/Bوَ عَلَّمَ آدَمَ اَلْأَسْماءَ کُلَّها{w1-5w}2:31/} منظور از «اسماء» تنها یک سلسله اسامى و نام هاى بدون معنا نیست؛ بلکه منظور حقایق و اسرار عالم هستى است؛ یعنى، منظور معانى این اسما و مسمّاهاى آنها بوده است. اگر تنها نام ها و الفاظى بدون معنا بود که براى آدم، افتخارى به حساب نمى آمد. آدم با فراگیرى این علوم، امکان آن را یافت که از مواهب مادى و معنوى این جهان، در مسیر تکامل خویش بهره گیرد. هم چنین آدم، استعداد نام گذارى اشیاء را فرا گرفت که این نیز خود نعمت بزرگى است و اصولاً اگر این نام گذارى ها نبود، علوم و معارف از گذشتگان به آیندگان انتقال نمى یافت. البته تعلیم اسما بدین معنا نیست که کلاسى بود و یکى به آدم یاد داده شد؛ بلکه بدین معنا مى باشد که او، استعداد فراگیرى این حقایق را یافت و این گونه آفریده شد. [پایان کد انتخابی]حضرت آدم (ع)پیامبر بود ,ولی همسر ایشان از مواهب نبوت بر خوردار نبود.