جمع بین آیه «اقرب من حبل الورید» و «قاب قوسین»
در آیه «و نحن اقرب الیه من حبل الورید»(ق، 16) قرب احاطه خداوند نسبت به انسان مطرح است لذا می فرماید « ما(خدا) انسان از رگ گردن به او نزدیک تریم» و در جایی دیگر می فرماید: «هو معکم اینما تکونوا؛ خداوند با شما است هر جا که باشید». این قرب هم نسبت به کافر است و هم نسبت به مؤمن، و هم حتی نسبت به پیامبران، در این قرب فرقی بین موجودات نیست چنانکه در معیت کلی فرقی بین موجودات نیست، ولی در یک معیت ویژه هم داریم که مربوط به عنایت خاص الهی می شود و این مربوط به کسانی می شود که دارای خصوصیات ویژه باشند، مانند تقوی و پاکی، احسان و نیکوکاری که در قرآن آمده «ان الله مع المتقین»، «ان الله مع المحسنین» و … . این معیت با آن معیت عام فرق می کند، آن معیت عام نشانه شرافت و برتری کسی نیست ولی معیت خاص(بودن با متقین) نشانه شرف و برتری است.
در قرب به خداوند نیز یک قرب عام داریم که نسبت آن به هم یکسان است و یک قرب خاص داریم که از ناحیه بنده نسبت به خداوند حاصل می شود، که در این مسیر خیلی از انسان ها از خدا فاصله دارند، بعضی ها مقداری نزدیکند و برخی ها نزدیکترین قرب و نزدیکی را به خداوند دارند.
آیه «قاب قوسین» نشانه برترین نزدیکی و شرافتنمدترین قرب پیامبر(ص) به خداوند است. علامه طباطبایی(ره) می گوید: « اگر ضمیر به خدا برگردد یعنی به خداوند به اندازه کمان نزدیک شد»(علامه طباطبایی، المیزان، دارالکتاب الاسلامیه، چهارم، 1362، ج19، ص28) در این صورت از باب تشبیه معقول به محسوس مراد قرب شرافتی است و احتمال دیگر این است که «قاب قوسین»؛ « مربوط به نزدیکی پیامبر(ص) به جبرئیل باشد که در این صورت دو تا آیه قابل مقایسه نمی باشند چرا که آیه «قرب من حبل الورید» مربوط به نزدیک بودن خداوند به بندگان است و «قاب قوسین» مربوط به نزدیکی پیامبر(ص) به جبرئیل
در آیه «و نحن اقرب الیه من حبل الورید»(ق، 16) قرب احاطه خداوند نسبت به انسان مطرح است لذا می فرماید « ما(خدا) انسان از رگ گردن به او نزدیک تریم» و در جایی دیگر می فرماید: «هو معکم اینما تکونوا؛ خداوند با شما است هر جا که باشید». این قرب هم نسبت به کافر است و هم نسبت به مؤمن، و هم حتی نسبت به پیامبران، در این قرب فرقی بین موجودات نیست چنانکه در معیت کلی فرقی بین موجودات نیست، ولی در یک معیت ویژه هم داریم که مربوط به عنایت خاص الهی می شود و این مربوط به کسانی می شود که دارای خصوصیات ویژه باشند، مانند تقوی و پاکی، احسان و نیکوکاری که در قرآن آمده «ان الله مع المتقین»، «ان الله مع المحسنین» و … . این معیت با آن معیت عام فرق می کند، آن معیت عام نشانه شرافت و برتری کسی نیست ولی معیت خاص(بودن با متقین) نشانه شرف و برتری است.
در قرب به خداوند نیز یک قرب عام داریم که نسبت آن به هم یکسان است و یک قرب خاص داریم که از ناحیه بنده نسبت به خداوند حاصل می شود، که در این مسیر خیلی از انسان ها از خدا فاصله دارند، بعضی ها مقداری نزدیکند و برخی ها نزدیکترین قرب و نزدیکی را به خداوند دارند.
آیه «قاب قوسین» نشانه برترین نزدیکی و شرافتنمدترین قرب پیامبر(ص) به خداوند است. علامه طباطبایی(ره) می گوید: « اگر ضمیر به خدا برگردد یعنی به خداوند به اندازه کمان نزدیک شد»(علامه طباطبایی، المیزان، دارالکتاب الاسلامیه، چهارم، 1362، ج19، ص28) در این صورت از باب تشبیه معقول به محسوس مراد قرب شرافتی است و احتمال دیگر این است که «قاب قوسین»؛ « مربوط به نزدیکی پیامبر(ص) به جبرئیل باشد که در این صورت دو تا آیه قابل مقایسه نمی باشند چرا که آیه «قرب من حبل الورید» مربوط به نزدیک بودن خداوند به بندگان است و «قاب قوسین» مربوط به نزدیکی پیامبر(ص) به جبرئیل