درماتومیوزیت

درماتومیوزیت (Dermatomyositis) یک بیماری التهابی غیر شایع است که معمولاً با ضعف عضلانی و ضایعات پوستی ظاهر می شود. این بیماری مخصوص سن یا جنسیت خاصی نبوده و می تواند بزرگسالان و کودکان را مبتلا کند. در بزرگسالان، درماتومیوزیت معمولاً از اواخر دهه 40 تا اوایل دهه 60 زندگی فرد رخ می دهد. در کودکان، در بیشتر موارد این بیماری بین 5 تا 15 سالگی ظاهر خواهد شد.

 البته درماتومیوزیت بیشتر در مردان اتفاق میفتد. هیچ درمان مشخصی برای درماتومیوزیت وجود ندارد اما در زمان های خاصی ممکن است علائم بیماری بهبود یافته و بعد از مدتی مجدداً بروز پیدا کند. درمان می تواند ضایعات پوستی را از بین برده و تا حدی به بازیابی قدرت و عملکرد قبلی عضلات فرد مبتلا کمک کند.1
 

علت بروز درماتومیوزیت چیست؟

علت اصلی بروز درماتومیوزیت به طور قطعی مشخص نست، اما برخی علل احتمالی عبارتند از:

ژن های غیر طبیعی که فرد با آن ها به دنیا می آید

سرطان به خصوص در افراد مسن

بیماری اتوایمیون، نوعی بیماری که سیستم ایمنی، بافت های بدن را هدف قرار می دهد

عفونت، مصرف دارو و یا تماس با محرک ها.2
 

علائم و نشانه های درماتومیوزیت

علائم به دلیل بروز التهاب و ورم در رگ هایی که خون را به پوست و عضله می رسانند، ایجاد می شوند. از جمله علائم شایع بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

راش های قرمز رنگ در نواحی که در تماس با نور خورشید هستند که می توانند با درد و یا خارش همراه باشند

ورم پلک فوقانی

ظاهر شدن نقاط قرمز و بنفش رنگ بر روی آرنج، زانوها و انگشتان پا

سفت شدن و رنگ پریدگی مفاصل در شرایط محیطی سرد

خشک و زبر شدن پوست که می تواند منجر به نازک شدن مو نیز شود

قرمز و متورم شدن نواحی اطراف ناخن ها

ضعف عضلانی در گردن، ران، پشت و شانه ها

مشکلات بلع و یا تغییرات صدا

تب و کاهش وزن

دردهای عضلانی.2
 

عوارض درماتومیوزیت

عوارض جانبی احتمالی در نتیجه ابتلا به این بیماری شامل موارد زیر می شود:
 

مشکلات بلع

اگر ماهیچه های مری شما تحت تأثیر بیماری قرار گرفته باشد، ممکن است در بلع (دیسفاژی) دچار مشکل شده و در نتیجه آن دچار کاهش وزن و سوء تغذیه شوید.
 

پنومونی آسپیراسیون

بلعیدن مشکل همچنین می تواند باعث شود تا مواد غذایی یا مایعات از جمله بزاق وارد دستگاه تنفسی فرد مبتلا شود (آسپیراسیون).

مشکلات تنفسی

اگر این بیماری بر روی عضلات قفسه سینه شما تأثیر بگذارد، ممکن است دچار مشکلات تنفسی مانند تنگی نفس شوید.
 

توده های کلسیمی

با پیشرفت بیماری ممکن است توده های کلسیمی در داخل عضلات، پوست و بافت های همبند (calcinosis) به وجود بیاید. بروز این توده ها بیشتر در کودکان مبتلا به درماتومیوزیت شایع بوده و جزء اولین علائمی است که در اثر ابتلا به این بیماری ظاهر می شود.1
 

تشخیص درماتومیوزیت

اگر پزشک به وجود این بیماری مشکوک شود، ممکن است انجام برخی آزمایش های زیر را توصیه کند:
 

آزمایش خون

آزمایش خون به پزشک امکان می دهد تا بداند آیا میزان آنزیم های ماهیچه ای مانند کراتین کیناز (CK) و آلدولاز افزایش یافته است یا خیر. افزایش سطح این دو آنزیم می تواند بیانگر آسیب ماهیچه ای باشد. آزمایش خون همچنین می تواند اتو آنتی بادی های مرتبط با علائم متفاوت درماتومیوزیت را نیز مشخص کند که خود در تعیین بهترین دارو و روند درمان کمک کننده است.
 

عکس برداری از قفسه سینه

این تست ساده می تواند علائم انواع آسیب های ریوی که بعضاً همراه با درماتومیوزیت اتفاق می افتد را بررسی کند.
 

الکترومیوگرافی

در این روش، پزشک برای آزمایش، الکترود سوزنی نازکی را از طریق پوست وارد ماهیچه می کند. فعالیت الکتریکی در حین ریلکس بودن و سفت بودن ماهیچه اندازه گیری می شود. تغییر در الگوی فعالیت الکتریکی می تواند بیماری عضلانی را تایید کند. پزشک می تواند عضله آسیب دیده را تشخیص دهد.
 

ام آر آی

در این روش، دستگاه اسکنر با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی تصاویری مقطعی از عضلات ایجاد می کند. برخلاف بیوپسی عضله، ام آر آی می تواند التهاب را در بخش وسیعی از ماهیچه ارزیابی کند.
 

بیوپسی پوست یا عضله

تکه کوچکی از پوست یا ماهیچه برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی برداشته می شود. نمونه پوستی می تواند به تأیید تشخیص این بیماری کمک کند و بیوپسی ماهیچه می تواند التهاب در ماهیچه ها یا سایر مشکلات مانند آسیب و عفونت را نشان دهد. اگر بیوپسی پوست تشخیص درماتومیوزیت را تایید کند، ممکن است نیازی به انجام بیوپسی عضله نباشد.3
 

آشنایی با درمان درماتومیوزیت

هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما برخی درمان ها می توانند پوست را بهبود بخشیده و قدرت و عملکرد ماهیچه ای را تقویت کنند. هر چه درمان درماتومیوزیت زودتر آغاز شود، اثربخشی بهتری خواهد داشت.

داروهای مورد استفاده در درمان این بیماری عبارت است از:
 

کورتیکواستروئید

داروهایی مانند پردنیزون می توانند علائم درماتومیوزیت را به سرعت کنترل کنند؛ اما استفاده طولانی مدت از این داروها عوارض جانبی جدی دارد؛ بنابراین پزشک به منظور کنترل علائم بیماری درماتومیوزیت دوز بالایی از این داروها را تجویز می کند و با بهبودی علائم، دوز مصرفی این داروها را تدریجاً کاهش می دهد.
 

داروهای کاهنده کورتیکواستروئید

زمانی که از کورتیکواستروئیدها استفاده می شود، این دارو سبب می شود دوز مصرفی و عوارض جانبی ناشی از کورتیکواستروئیدها کاهش یابد. دو مورد از شایع ترین داروهای مورد استفاده برای درماتومیوزیت عبارت است از آزاتیوپرین (Azasan, Imuran) و متوترکسات (Trexall).
 

ریتوکسیماب (ریتوکسان)

ریتوکسیماب عموماً در درمان روماتوئید آرتریت استفاده می شود. چنانچه درمان اولیه به کنترل موثر علائم درماتومیوزیت کمک نکند، در آن صورت از ریتوکسیماب برای درمان استفاده می شود.
 

داروهای ضد مالاریا

پزشک برای راش های مزمن ناشی از درماتومیوزیت ممکن است از داروهای ضد مالاریا مانند هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) استفاده کند.

ضد آفتاب ها

برای کنترل راش های ناشی از این بیماری، پوست خود را با استفاده از ضد آفتاب ها و پوشیدن لباس های مناسب از تابش خورشید محافظت کنید.
 

درمان خانگی درماتومیوزیت

بسته به شدت علائم، پزشک ممکن است درمان های زیر را پیشنهاد کند:
 

کاردرمانی

فیزیوتراپ می تواند تمرین هایی را به شما آموزش دهد که به حفظ و بهبود قدرت و انعطاف پذیری شما کمک می کنند. آن ها همچنین در مورد سطح مناسب فعالیت ها نیز شما را آگاه می کنند.
 

گفتاردرمانی

اگر عضلات بلع شما آسیب دیده باشند، در آن صورت گفتاردرمانی می تواند به شما کمک کند تا این تغییرات را جبران کنید.
 

ارزیابی تغذیه

در اواخر بیماری درماتومیوزیت، جویدن و بلع بسیار مشکل می شود. متخصص تغذیه می تواند نحوهٔ آماده سازی غذاهایی که به راحتی خورده می شوند را به شما بیاموزد.

در بیماری درماتومیوزیت، نواحی تحت تأثیر راش های پوستی نسبت به خورشید حساس تر هستند. پوشیدن لباس مناسب و استفاده از ضد آفتاب های قوی هنگام بیرون رفتن می تواند بسیار کمک کننده باشد.

عمل جراحی

ایمونوگلوبولین وریدی (IVIg). ایمونوگلوبولین وریدی محصولی خونی است که حاوی آنتی بادی های سالم است، آنتی بادی هایی که از هزاران اهداکنندهٔ خون گرفته شده اند.

این آنتی بادی ها می تواند آنتی بادی های آسیب رسانی که در بیماری درماتومیوزیت به ماهیچه ها و پوست حمله می کنند را متوقف سازند. درمان IVIg که به صورت تزریق وریدی انجام می شود، هزینه بر و به منظور تأثیرپذیری نیازمند تکرار مداوم است.

جراحی. انجام جراحی برای برداشتن رسوبات کلسیمی دردناک و پیشگیری از عود عفونت های پوستی ممکن است ضروری پیدا کند.3

پینوشتها
1.www.pezeshket.com
2.www.drsarajafari.com
3.www.getzoop.com