يك قطره دريا
 

عامل مشترک بين انسان‌ها با رنگ‌هاي مختلف و جنس‌هاي متفاوت و ملل گوناگون «نياز» است و تا زماني که بشر در کره خاکي زندگي مي‌کند، اين حس گاهي در او شدت و گاهي ضعف پيدا مي‌کند. در اين ميان افرادي هم هستند که معرفت بيشتري نسبت به عالم هستي دارند و نياز خود را از موجودي بي‌نياز و مستقل طلب مي‌کنند.
به فرمايش قرآن کريم: «فاستجاب لهم ربُّهم اَنّي لااُضيعُ عَمَلَ عامِل منکم مِنْ ذَکَرِاواُنثي» (آيه 195- سوره آل‌عمران) «خداي آنها براي آنها خواسته‌شان را اجابت کرد و فرمود، من عمل کسي را ضايع و بدون پاسخ نمي‌گذارم چه اين عمل از مرد صادر شده باشد چه از زن» افرادي هم هستند که از معرفت نسبي يا شايد کمتري برخوردارند. اينها براي رفع نياز خود هر اقدامي انجام مي‌دهند و درصدد هستند مطالبات خود را از افرادي چون خود که واقعا محتاج هستند پيگيري کرده و به نتيجه برسانند.
پيامبر صلوات‌الله عليه و آله فرمودند: «اَفْضَلُ العباده الدّعاه»، بهترين نوع عبادت دعا کردن است چون خداوند درهاي رحمت خود را براي دعاکننده مي‌گشايد و امواج بسياري از بلاها را از انسان دفع مي‌کند، گرچه براي انسان مجهول باشد يا پيش‌بيني نکند و اين مقدار کمي از آثار دعاها و درخواست‌هاي انسان است، گرچه انسان دعاي خاصي دارد که از اجابت آن اطلاع ندارد ولي قدر مسلم حکمت الهي اين‌گونه اقتضا دارد که در تقدم يا تاخير يک خواسته بنده‌اش مصالح کلي او را در نظر گيرد. بنابراين بندگان داراي درجات عالي، هيچ‌گاه خدا را مواخذه نمي‌کنند که چرا اجابت دعاي ما به تاخير افتاد و شرايط استجابت دعا قطعا بايد فراهم باشد چرا که پيامبر صلوات‌ا… عليه و آله فرمودند: «کسي که دوست دارد دعايش اجابت شود بايد نسبت به کسب و کار و طعام خود حساس باشد و از پاک و پاکيزه و حلال بودن آن مطمئن شود.» از طرفي به فکر ديگران بودن و دغدغه درد و گرفتاري ديگران را داشتن، ارتباط قلبي را بين افراد تکثير مي‌کند، فاصله‌ها را برمي‌دارد، عداوت‌ها را از بين مي‌برد و کينه‌اي باقي نمي‌گذارد، ظلم‌ها را از ياد مي‌برد، انس و محبت را جايگزين آن مي‌کند، گر چه کدورتي بين برادر با برادر، برادر با خواهر، فرزند با پدر و مادر يا بالعکس، دوست با دوست، همسايه با همسايه يا همکار با همکار باشد. خداوند مي‌فرمايد: «رَبَّنا اغْفِرلَنا و لِاِخْواتِنا الّذينَ سَبَقُونا بِالايمانِ ولاتَجْعَلْ في قُلُوبِنا غِلّا لِلَّذينَ امَنُوا رَبَّنا اِنِّکَ رَئُوفُ رحيم» (آيه 10- سوره حشر)
«پروردگارا بيامرز ما را و برادران‌مان را آنان که از حيث آوردن ايمان بر ما سبقت دارند و قرار مده در قلب‌هاي ما نسبت به آنها کينه و عداوتي، خدايا تو مهربان و رئوفي.»
و به تدبير امام‌باقر عليه‌السلام، موفقيت‌آميزترين دعاها و سريع‌ترين دعاها از حيث اجابت: دُعاءُ الاَخ لِاَخيه بِظهْرِ الغيب، دعاي انساني در حق انسان ديگر در نبود او است.

پي نوشت ها :
 

*مدرس حوزه

منبع:www.salamat.com
/م