خداوند تنها اتکای مومنان در سختی ها و شداید است. مومنان زمانی که از همه جا ناامید می شوند نقطه اتکای محکمی دارند که هیچگاه از او ناامید نمی شوند که همانا خداوند متعال است.
 

دعای حضرت محمد (ص) برای رسیدن به مقام توحید و توکل

خداوند در دعای رسیدن به مقام توحید و توکل از پیامبر می خواهد که به دشمنانش این گونه بگوید:

«حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ»
(قسمتی از آیه 129 سوره توبه)
«خداوند مرا کفایت می کند هیچ معبودی جز او نیست بر او توکّل کردم و او صاحب عرش بزرگ است»
 
 

تفسیر دعای رسیدن به مقام توحید و توکل

در دعای رسیدن به مقام توحید و توکل، خداوند به پیامبر (ص) دستور می دهد که به افراد معاند این گونه بگوید: «اگر افراد معاند اعراض کردند، تو بگو خدا مرا کافیست و هیچ معبودی جز او نیست» یعنی پیامبر از آنجا که از همه اسباب ظاهری قطع نظر کرده و تنها به خدای لاشریک اعتماد نموده خدا او را کفایت می کند، چون جز او هیچ معبود و کفایت کننده ای نیست.

توکل یعنی اینکه بنده، پروردگارش را وکیل خود بداند و او را مدبر امور خویش دانسته و به مسبب الاسباب تکیه نماید، زیرا هیچ اعتمادی به اسباب ظاهری نیست و سررشته همه اسباب به دست او بوده و اوست صاحب ملک و سیطره که پادشاهی او بر همه موجودات گسترده است و مدبر همه عوالم و کائنات می باشد.

خداوند در دعای رسیدن به مقام توحید و توکل، پیامبر (ص) را دلدارى مى دهد که از سرکشی ها و عصیانهاى مردم، دلسرد و نگران نشود چرا که تنها پناهگاه، اوست که پروردگار عرش بزرگ است.

جائى که عرش و عالم بالا و جهان ماوراء طبیعت با آن همه عظمتى که دارد، در قبضه قدرت او و تحت حمایت و کفالت او است، چگونه مرا تنها مى گذارد و در برابر دشمن یارى نمى کند؟ مگر قدرتى در برابر قدرتش تاب مقاومت دارد؟ و یا رحمت و عطوفتى بالاتر از رحمت و عطوفت او تصور مى شود؟
 

نکات طلایی دعای رسیدن به مقام توحید و توکل

1ـ رهنمود الهى به پیامبر (ص)، در اتکاى آن حضرت بر خداوند یکتا و اندوهگین نبودن بر حق ناپذیرى و روى گردانى منافقان (فإن تولوا فقل حسبى اللّه… علیه توکلت)
 
2ـ دلجویى خداوند از پیامبر (ص)، در قبال حق ستیزى و روى گردانى منافقان (فإن تولوا فقل حسبى اللّه)
 
3ـ لزوم اتکاى مبلغان الهى بر خداوند و نگران نبودن بر حق ناپذیرى گمراهان، پس از اتمام حجت بر آنان (فإن تولوا فقل حسبى اللّه… علیه توکلت)
 
4ـ توجه به یکتایى خداوند در الوهیت، زمینه ساز اتکا و توکل بر اوست (حسبى اللّه لا إله إلا هو علیه توکلت)
 
5ـ اشتیاق شدید پیامبر (ص) به هدایت مردم، نشأت یافته از رحمت و رأفت آن حضرت بود، نه معلول نیاز او به آنان (حریص علیکم … فإن تولوا فقل حسبى اللّه … علیه توکلت)
 
6ـ خدا، تنها محور اتکا و توکل مردان الهى (فقل حسبى اللّه لا إله إلا هو علیه توکلت)
 
7 ـ خداوند، براى حمایت انسان و کفایت امور او، کافى است (فقل حسبى اللّه)
 
8 ـ عرش (مرکز اداره هستى) تنها تحت ربوبیت و مدیریت خداوند یکتاست (لا إله إلا هو… و هو رب العرش العظیم)
 
9ـ ربوبیت مطلق الهى بر نظام هستى، مقتضى اتکال انسان به خدا و پرهیز از اتکا بر غیر او (حسبى اللّه… علیه توکلت و هو رب العرش العظیم)
 
10ـ خدا، مالک (رب) عرش عظیم (مرکز اداره هستى) است. همانطور که امام صادق‏ (ع) فرمود: مراد از «عرش عظیم»، «مُلک عظیم» است. (هو رب العرش العظیم)
 
11ـ خداوند، داراى قدرتى بى چون و چرا و حاکمیتى بى بدیل، بر مجموعه هستى (هو رب العرش العظیم)
 
12 ـ مجموعه نظام هستى، داراى روندى تکاملى است (رب العرش العظیم)
 

نتایج نهفته در دعای رسیدن به مقام توحید و توکل

رویگردانى مردم از دین، نباید در ایمان و روحیه ما تأثیر گذارد.
 
کسى که خدا دارد، چه کم دارد؟
 
توکل بر خداوند، رمز غلبه بر مشکلات است.

منبع : سایت ستاره